Didgori-3
| Didgori 3 | |
|---|---|
-------- | |
| Çeşidi | Zırhlı personel taşıyıcı |
| Uyruğu | |
| Hizmet geçmişi | |
| Hizmet | 2012 - günümüz |
| Kullanıcılar | Gürcistan Kara Kuvvetleri |
| Üretim tarihi | |
| Tasarımcı | Scientific Technical Center Delta |
| Üretici | Tbilisi Aircraft Manufacturing (Armory Plant) |
| Özellikler | |
| Ağırlık | 9000 kg (muharebe yüklü ağırlığı10 ton) |
| Uzunluk | 6,5 m |
| Genişlik | 2,11 m |
| Yükseklik | 2,26 m |
| Mürettebat | 1+8 |
| Zırhı | STANAG 3. seviyeye kadar koruma sağlıyor. Zırhlı versiyon ile daha da güçlendirilebilir. |
| Ana silahı | RC 12.7×108mm NSV makineli tüfeği |
| Diğer silahları | İki 7.62mm PK makineli tüfeği |
| Motor | Çift turbolu dizel motor 250hp (askeri) |
| Süspansiyon donanımı | tekerlekli 6×6 |
| Harekat menzili | 500 km |
| Azami hız | 100 km/h |
Didgori-3 (Gürcüce: დიდგორი-3), Gürcistan Savunma Bakanlığı'na bağlı "Delta" araştırma merkezi tarafından geliştirilen 6×6 MRAP tipi zırhlı personel taşıyıcıdır. Didgori-3 ilk olarak 2012'deki bir askeri geçit töreni sırasında sergilendi.
Araç, adını Didgori Muharebesi'nden almıştır.
Teknik özellikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Didgori-3, öncülleri Didgori-1 ve Didgori-2 gibi gece/termal görüntüleme kameraları ve GPS navigasyon sistemi ile donatılmıştır. Kameralardan gelen bilgiler sürücü, komutan ve yolcular için tasarlanmış üç farklı ekranda gösterilir.[1]
Zırh
[değiştir | kaynağı değiştir]Zırh, 7.62×54mmR AP mermi darbelerine, STANAG 2. seviyedeki mayın patlamalarına ve doğrudan atılan el bombası darbelerine karşı dayanıklıdır. Malzemenin bileşimi sınıflandırıldığı için daha fazla ayrıntı bilinmemektedir. Monokok çelik v-gövde, küçük silah ateşine, top mermisi şarapneline, anti-personel/tank mayınlarına ve el yapımı patlayıcılara karşı koruma sağlar.
Kullanıcılar
[değiştir | kaynağı değiştir]
Gürcistan - 8+ yıldır Gürcistan Savunma Kuvvetleri tarafından kullanılmakta.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Didgori 3 - Mine resistant ambush protected vehicle". Military-today.com. 19 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2017.