Ekasarana Darma

Ekasarana Dharma (Assamca: একশৰণ নাম ধৰ্ম; literal anlamıyla 'Tek Darmaya Sığınmak'), Srimanta Sankardeva tarafından 15.ve 16. yüzyıllarda Hindistan'ın Assam eyaletinde yayılan bir Vaişnava dinidir. Diğer birçok Hindu mezhebinin aksine idol tapıcılığına ve Vedik ritüelciliği arka plana atarak cemaatle birlikte dinleme (şravan) ile Krişna'nın adını ve eylemlerini söyleme (kirtan) şeklinde Krişna'ya olan bağlılığa (bakti) dayalı ibadetlere odaklanmıştır. Basit ve erişilebilir olan bu din, hem Hindu hem de Hindu olmayan toplulukları eşitlikçi bir yaklaşımla cezbetmiştir. Yeni adananlar, genellikle Sattra adı verilen manastır kurumlarının başkanları olan ve genellikle Sankardev'den gelen bir silsileye sahip Sattradikarlar tarafından yürütülen şoron-lova (kelimenin tam anlamıyla: sığınma) adı verilen bir inisiyasyon töreniyle inanca kabul edilir.

Teolojisi

Ekasarana, kişisel olmayan (nirguna) tanrıyı kabul etse de, kişisel (saguna) olanı asıl tapınılan tanrı olarak tanımlar ve bunu Bagavad-Puranik Narayana ile bağdaştırır. Kişisel olanı kişisel olmayan olandan ayıran tek özellik, Narayana'nın her şeyi yarattığı yaratma eylemidir. Bengal kökenli olan Gaudiya Vaişnavizmi'nin aksine, Ekasarana'da aynı yüce gerçekliğe uygulanan farklı adlandırmalar olarak kabul edilen Brahman, Paramatman ve Bagavat arasında hiçbir ayrım olmadığını iddia eder. Bagavata Purana'yı takiben, Ekasarana'daki bağlılığın nesnesi, yüce varlığın kendisi olan Krişna'dır. Diğer tüm tanrılar O'na tabidir. Brahman, Vişnu ve Krişna temelde birdir. Civa veya civatma olarak adlandırılan bedenlenmiş benlik, Narayana ile aynıdır. Benlik, maya (ilüzyon) ile örtülüdür ve bu nedenle sefalet çeker. Ego (ahamkara) yok edildiğinde, civa kendini Brahma olarak algılayabilir. Civa, doğal haline geri döndürüldüğünde (maya çıkarıldığında) kurtuluşa (mukti) ulaşır. Diğer Vaişnavalar (Ramanuca, Nimbarka, Vallabha, Çaitanya) yalnızca videhamukti'yi (ölümden sonraki mukti) tanırken, Ekasaranacılar buna ek olarak civanmukti'yi (yaşam boyu mukti) de tanırlar.

Dört Prensip

Bu dini sistemi tanımlayan çari vastu veya "dört İlke" şunlardır:

Naam — Tanrı'nın adını ve niteliklerini zikretmek ve söylemek. Genel olarak, yalnızca dört isim en önemlidir: rama, krishna, narayana ve hari.

Deva — tek bir Tanrı'ya, yani Krişna'ya ibadet.

Guru — bir Guru'ya veya Manevi Öğretmene saygı.

Bakat — adanmışların birliği veya cemaati (baktalar)

Sankardev bunlardan birincisini, ikincisini ve dördüncüsünü tanımlamışken, Madavdev üçüncüsünü Belaguri'de Sankardev'i kendisi ve inancını kabul eden herkes için guru olarak kabul ettiğinde ortaya koymuştur. Dört ilkenin anlamları, inisiye olacak kişiye inisiyasyon (şonron lova) sırasında açıklanır.

Kutsal Kitapları

En önemli dini metin Bagavata'dır, özellikle de 10. Kitap (Daxama) önemlidir. Bu eser, 15. ve 16. yüzyıllarda on farklı kişi tarafından, ancak esas olarak bu kutsal metnin on Kantosunu tam ve kısmi olarak tercüme eden Srimanta Sankardev tarafından, orijinal Sanskritçe Bagavata Purana'dan Assamca diline çevrilmiştir. Bu dinde özel bir yere sahip üç eser daha vardır: Sankardev tarafından bestelenen Kirtan Ghoxa (Goşa) ve Madhavdev tarafından bestelenen Naam Ghoxa ve Ratnavali.

Galeri

• 
  Ekasarana Darma tapınaklarındaki sunaklarda bulunan bir singhasana (aslan tahtı)
• 
  Ekarasana Darma'ya ait bir tapınak olan Madupur Satra, Cooch Behar, Batı Bengal, Hindistan.
• 
  Madupur Satra tapınağı
• 
  Madupur Satra tapınağı
• 
  Madupur Satra tapınağı
• 
  Ekasarana Darma'ya bağlı bir tapınakta gerçekleştirilen kirtan goşa ibadeti. Bu fotoğrafta adanan "bor-tal" adlı pirinçten yapılma bir müzik aletini çalmaktadır. Barpeta, Assam eyaleti, Hindistan.
• 
  Assam'da ortaya çıkan Satriya dansı icra edilirken. Adanan "kol" adlı bir enstrümanı çalmaktadır.
• 
  Geleneksel Assam kültürel sembolleri: Caapi, Bihu dansı, Saraai (Xorai), Bihu Dol, Gamosa.

Ayrıca Bakınız

• Vaişnavizm (Vişnuculuk)
• Hinduizm
• Kirtan
• Bakti Yoga