Evrimsel robotik
Evrimsel robotik, robotların Darwinci doğal seçilim ilkeleri kullanılarak otomatik olarak tasarlandığı Yapay Zeka'ya (Al) somutlaştırılmış bir yaklaşımdır.[1] Bir robotun tasarımı veya bir robotun nöral kontrolör gibi bir alt sistemi, davranışsal bir amaca göre optimize edilmiştir (örneğin, mümkün olduğu kadar hızlı koş). Genellikle tasarımlar, simülasyonlarda binlerce veya milyonlarca tasarımın üretilmesi olarak değerlendirilir ve bunları gerçek dünyada test etmek zaman, para ve güvenlik açısından son derece pahalıdır.
Evrimsel bir robotik deneyi, rastgele oluşturulmuş robot tasarımları popülasyonuyla başlar. En kötü performans gösteren tasarımlar atılır ve daha iyi tasarımların mutasyonları ve/veya kombinasyonları ile değiştirilir . Bu evrimsel algoritma, önceden belirlenmiş bir süre geçene veya bazı hedef performans ölçütleri aşılana kadar devam eder.
Evrimsel robotik yöntemler, insanların sınırlı sezgiye sahip olduğu ortamlarda (nano ölçekli, uzay, vb.) çalışması gereken mühendislik makineleri için özellikle yararlıdır. Geliştirilmiş simüle edilmiş robotlar, biyoloji ve bilişsel bilimde yeni hipotezler oluşturmak ve gerçekte gerçekleştirilmesi zor veya imkansız olduğu kanıtlanan deneyleri gerektiren eski hipotezi test etmek için bilimsel araçlar olarak da kullanılabilir.
Ayrıca Bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Tarih
[değiştir | kaynağı değiştir]1990'ların başında, iki ayrı Avrupa grubu, robot kontrol sistemlerinin evrimine farklı yaklaşımlar gösterdi. EPFL'den Dario Floreano ve Francesco Mondada, Khepera robotu için kontrolörler geliştirdi.[2] Adrian Thompson, Nick Jakobi, Dave Cliff, Inman Harvey ve Phil Husbands, Sussex Üniversitesi'nde bir Gantry robotu için kontrolörler geliştirdiler.[3][4] Ancak bu robotların gövdesi evrimden önce varsayılmıştı.
Evrimsel robotların ilk simülasyonları yine 1990'ların başında MIT Media Lab'den Karl Sims ve Jeffrey Ventrella tarafından rapor edildi.[5][6]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Bongard, Josh C. (1 Ağustos 2013). "Evolutionary robotics". Communications of the ACM. 56 (8): 74-83. doi:10.1145/2493883. ISSN 0001-0782.
- ^ Floreano, Dario; Mondada, Francesco (1996). "Gerçek bir mobil robotta hedef arama navigasyonunun evrimi" 19 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (PDF). Sistemler, İnsan ve Sibernetik Üzerine IEEE İşlemleri . 26 (3): 396–407. [1] 19 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Cliff, Dave; Husbands, Phil; Harvey, Inman (1993). "Evrimsel robotikte keşifler" 18 Eylül 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (PDF). Adaptif davranış. 2 (1): 73–110.[2] 18 Eylül 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Harvey, Inman; Kocalar, Phil; Cliff, Dave; Thompson, Adrian; Jakobi, Nick (1997). "Evrimsel robotik: Sussex yaklaşımı". Robotik ve otonom sistemler . 20 (2–4): 205–224.
- ^ Sims, Karl (1994). "Rekabet yoluyla gelişen 3D morfoloji ve davranış" 30 Mayıs 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. . Yapay yaşam . 1 (4): 353-372.[3] 30 Mayıs 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Ventrella, Jeffrey (1994). Hareketli karakterlerde morfoloji ve hareket davranışının ortaya çıkışında keşifler . Yapay yaşam. s. 436-441.