Göl ekosistemi
Bir göl ekosistemi, biyotik (canlı) bitkileri, hayvanları ve mikroorganizmaları ve ayrıca abiyotik (cansız) fiziksel ve kimyasal etkileşimleri içermektedir.[1] Göl ekosistemleri, göletleri, gölleri ve sulak alanları içeren lentik ekosistemlerin (lentik, durgun veya nispeten durgun tatlı suya atıfta bulunur, Latince "durgun" anlamına gelen lentus kelimesinden gelir) başlıca bir örneğidir ve genel olarak lentik ekosistemler için geçerlidir. Lentik ekosistemler, nehirler ve akarsular gibi akan karasal suları içeren lotik ekosistemlerle karşılaştırılabilir. Bu iki ekosistem birlikte tatlı su ekosistemlerinin örnekleridir. Lentik sistemler, birkaç inç derinliğindeki küçük, geçici bir yağmur suyu havuzundan, maksimum derinliği 1642 m olan Baykal Gölü'ne kadar çeşitlilik göstermektedir.[2] Havuzlar/göletler ve göller arasındaki genel ayrım belirsizdir, ancak Brown,[1] göletlerin ve havuzların tüm dip yüzeylerinin ışığa maruz kaldığını, göllerin ise maruz kalmadığını belirtmektedir. Ayrıca, bazı göller mevsimsel olarak tabakalı hale gelir. Göletlerin ve havuzların iki bölgesi vardır: pelajik açık su bölgesi ve dip ve kıyı bölgelerini içeren bentik bölge. Göller, ışığa maruz kalmayan derin dip bölgelerine sahip olduğundan, bu sistemlerin ek bir bölgesi, derin bölgesi vardır.[3] Bu üç alan çok farklı abiyotik koşullara ve dolayısıyla orada yaşamaya özel olarak adapte olmuş konak türlerine sahip olabilir.[1]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c Brown, A. L. (1987). Freshwater Ecology. Heinimann Educational Books, London. s. 163. ISBN 0435606220.
- ^ Brönmark, C.; L. A. Hansson (2005). The Biology of Lakes and Ponds. Oxford University Press, Oxford. s. 285. ISBN 0198516134.
- ^ Kalff, J. (2002). Limnology. Prentice Hall, Upper Saddle, NJ. s. 592. ISBN 0130337757.