Genişleyen bir evrenin geleceği
| Fiziksel kozmoloji |
|---|

Genişleyen evrenin geleceği, fiziksel kozmolojide evrenin uzun vadeli kaderiyle ilgili teorik tahminlerdir. Güncel gözlemler, evrenin genişlemesinin sonsuza kadar devam edeceğini ve evrenin giderek soğuyarak yaşamı sürdürmek için çok soğuk hale geleceğini göstermektedir. Bu gelecek senaryosu popüler olarak "Büyük Donma" veya "Büyük Soğuma" olarak adlandırılır.[1][2]
Kozmolojik temeller
[değiştir | kaynağı değiştir]Karanlık enerjinin evrenin genişlemesini hızlandırdığı varsayımı altında, galaksi kümeleri arasındaki uzay giderek artan bir hızda genişleyecektir. Kırmızıya kayma, eski fotonları (gama ışınları dahil) tespit edilemeyecek kadar uzun dalga boylarına ve düşük enerjilere çekecektir. Yıldızların oluşumu 1012 ila 1014 (1-100 trilyon) yıl daha devam edecek, ancak sonunda yıldız oluşumu için gereken gaz tükenecektir. Mevcut yıldızlar yakıtlarını tükettikçe ve parlamayı bıraktıkça, evren yavaş yavaş karanlığa gömülecektir.[3]
Proton bozunması senaryosu
[değiştir | kaynağı değiştir]Proton bozunmasını öngören teorilere göre, yıldız kalıntıları yok olacak ve geriye sadece kara delikler kalacaktır. Kara delikler de Hawking radyasyonu yayarak zamanla buharlaşacaktır. Sonunda, evren termodinamik dengeye ulaşırsa, sıcaklık tekdüze bir değere yaklaşacak ve daha fazla iş yapılamayacak, evrenin nihai "ısı ölümü" gerçekleşecektir.[4]
Evrenin gelecek tarihi
[değiştir | kaynağı değiştir]Evrenin gelecekteki evrimi, Fred Adams ve Gregory Laughlin tarafından 1999'da yazılan The Five Ages of the Universe kitabında beş döneme ayrılmıştır:
1. İlkel Çağ: Büyük Patlama'dan hemen sonraki dönem
2. Yıldızlı Çağ: Günümüzü ve tüm yıldızların görülebildiği dönem
3. Degenerasyon Çağı: Yıldızların söndüğü ve sadece yıldız kalıntılarının kaldığı dönem
4. Kara Delik Çağı: Sadece kara deliklerin kaldığı dönem
5. Karanlık Çağ: Kara deliklerin de buharlaştığı ve evrenin tamamen soğuduğu dönem
Önemli gelecek olayların zaman çizelgesi
[değiştir | kaynağı değiştir]- 4-8 milyar yıl sonra: Samanyolu ve Andromeda Galaksisi çarpışarak birleşecek[5]
- 100 trilyon yıl sonra: Son yıldızlar sönecek
- 1040 yıl sonra: Protonların bozunması tamamlanacak (proton bozunması varsayımı altında)
- 10100 yıl sonra: En büyük kara delikler buharlaşacak[6]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Adams, Fred C.; Laughlin, Gregory (1 Nisan 1997). "A dying universe: the long-term fate and evolution of astrophysical objects" (PDF). Reviews of Modern Physics (İngilizce). 69 (2). ss. 337-372. arXiv:astro-ph/9701131
. Bibcode:1997RvMP...69..337A. doi:10.1103/RevModPhys.69.337. ISSN 0034-6861. 17 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "What Is the Ultimate Fate of the Universe?". WMAP's Universe. NASA. 29 Haziran 2015. 15 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2023.
- ^ Adams, Fred C.; Laughlin, Gregory (1997). "A dying universe: the long-term fate and evolution of astrophysical objects". Reviews of Modern Physics. 69 (2). ss. 337-372. arXiv:astro-ph/9701131
. Bibcode:1997RvMP...69..337A. doi:10.1103/RevModPhys.69.337.
- ^ Adams, Fred; Laughlin, Greg (1999). The five ages of the universe: inside the physics of eternity. New York: Free Press. ISBN 978-0-684-85422-9.
- ^ van der Marel, G. (2012). "The M31 Velocity Vector. III. Future Milky Way M31-M33 Orbital Evolution, Merging, and Fate of the Sun". The Astrophysical Journal. 753 (1). s. 9. arXiv:1205.6865
. Bibcode:2012ApJ...753....9V. doi:10.1088/0004-637X/753/1/9.
- ^ Page, Don N. (1976). "Particle emission rates from a black hole: Massless particles from an uncharged, nonrotating hole". Physical Review D. 13 (2). ss. 198-206. Bibcode:1976PhRvD..13..198P. doi:10.1103/PhysRevD.13.198.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Zamanın Sonuna Bir Yolculuk - melodysheep tarafından hazırlanan belgesel