Haziran Alevi
| Sanatçı | Frederic Leighton |
|---|---|
| Yıl | 1895 |
| Tür | Tuval üzerine yağlı boya |
| Boyutlar | 120 cm × 120 cm (47 in × 47 in) |
| Konum | Ponce Sanat Müzesi |
Haziran Alevi (Flaming June) 1895 yılında Sir Frederic Leighton tarafından yapılmış resim. 120 × 120 cm boyutlarındaki kare tuval üzerine yağlı boya ile yapılmıştır ve yaygın olarak Leighton'un klasik biçim yanlısı doğasını gösteren başyapıtı kabul edilir. Resmedilen kadının Antik Yunanistanda sık sık heykellere konu olan uyku ve su perilerine atıfta bulunduğu düşünülmektedir. Sağ üstteki zehirli zakkum ise uyku ile ölüm arasındaki hassas bağlantıyı simgeliyor.
Çeşitli Ön-Raffaellocu sanatçıların resimlerinde tasvir edilen oyuncu Dorothy Dene ve Mary Lloyd'nin bu çalışma için de modellik yaptığına inanılmaktadır.
Haziran Alevi 1960'larda Viktorya dönemi resimlerinin satışının zor olduğu bilinen bir dönemde açık arttırmaya çıkartıldı ve değer biçilen 140$'lık (güncel karşılığı 840$) düşük fiyat nedeniyle satışı başarısız oldu. Daha sonra hızla Puerto Rico'daki Ponce Sanat Müzesi tarafından satın alındı.[1]
Değerlendirmesi
[değiştir | kaynağı değiştir]Flaming June, ilk olarak Leighton'ın diğer eserlerinden biri olan Summer Slumber'daki bir mermer banyoyu süslemek için motif olarak başlamıştır. Leighton bu tasarıma o kadar bağlandı ki, onu ayrı bir tablo olarak yaratmaya karar verdi.
Sanat tarihçisi Andrew Graham-Dixon'a göre, "kadının pozu, Leighton'ın Batı sanatının en üstün başarılarından biri olarak gördüğü, Floransa'daki Medici Mezarları'nda bulunan Michelangelo'nun ünlü Gece heykeli pozundan esinlenerek yapılmıştır."
Uyuyan kadının pozisyonu Leighton'a büyük zorluk çıkardı. Kadının nasıl uzanması gerektiğini belirlemek için birkaç ön eskiz yaptı; özellikle sağ kolunun açısını doğal göstermede zorlandı. Çalışmaları, Leighton'ın sonuca ulaşmadan önce resmin en az dört aşamalı eskizden geçtiğini gösteriyor.
Flaming June, Leighton'ın en tanınmış tablosu haline gelmiştir. Courtauld Enstitüsü'nün kurucusu Samuel Courtauld, bu tabloyu "var olan en harika tablo" olarak nitelendirmiştir.
Uyuyan kadının giydiği şeffaf kumaşın gerçekçiliği, çarpıcı derecede zengin renkler ve mükemmel bir şekilde yeniden yaratılmış mermer yüzey, tıpkı doğal ışığı kullanması gibi Leighton'ın çalışmalarının karakteristik özellikleridir.
Resim, 20. yüzyılda gerçekçiliği ve sembolizmiyle fotoğrafçılığa ilham vermiştir.
Kökeni
[değiştir | kaynağı değiştir]Resmin ilk sahipleri olan The Graphic dergisi, 1895 yılında Noel hediyesi olarak dağıtılmak üzere yüksek kaliteli bir reprodüksiyonunu yapmak için bu resmi satın aldı. Leighton 1896 yılının Ocak ayında öldüğünde, resim cenaze töreninin geçtiği derginin ofis penceresine asıldı.
1900'lerin başında Ashmolean Müzesi'ne ödünç verildi; bundan sonraki akıbeti bilinmemektedir. Tablo, 1960'ların başında Battersea'deki bir evde, şöminenin üzerinde bir kutunun içinde yeniden keşfedildi. Andrew Lloyd Webber, kısa bir süre sonra Kings Road'daki bir dükkanda tabloyu gördü, ancak büyükannesi 50 sterlinlik fiyatı ödemeyeceğini söyleyerek "Daireme Viktorya dönemi hurdaları sokmayacağım" dedi.
1963 yılında, beş yıl sonra vali seçilecek olan ünlü Porto Rikolu sanayici ve politikacı Luis A. Ferré, Porto Riko'da kurduğu Museo de Arte de Ponce için resim ve heykel satın almak üzere Avrupa'yı geziyordu ve yolu bu eserle kesişti: "Bu geç Viktorya dönemi önemi eserin 1960 yılında Luis A. Ferre tarafından Amsterdam'da 1000 dolardan daha ucuza satın alınmış olması son derece ilginçtir."
Museo de Arte de Ponce'nin koleksiyonuna girdikten sonra, bu eser müzenin sembolü ve en tanınmış eseri haline geldi. O zamandan beri, tablo 2008'de Madrid'deki Museo del Prado, 2009'da Almanya'daki Staatsgalerie Stuttgart ve 2015'te New York'taki Frick Collection dahil olmak üzere dünyanın önemli müzelerine ödünç verildi.
2016 yılında resim, Kensington'daki Leighton House Müzesi'ne ödünç verildi ve yaratıldığı stüdyoda sergilendi.
2015 yılında, tablonun orijinal kalem ve tebeşir çalışması, Bamber Gascoigne'un Roxburghe Düşesi olan büyük teyzesi Mary Innes-Ker'in ölümünden sonra miras aldığı malikanenin yatak odası kapısının arkasında bulundu.
2023 yılında, Leighton'ın bu tablo için yaptığı tek bilinen renk çalışması olan küçük bir yağlı boya eser, Sir David Verey tarafından Leighton House Müzesi'ne verilmiştir.
Modelleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Kadının vücudu bir sır olarak kalırken, yüzünün Leighton'ın 1890'larda en sevdiği iki modelden biri olan Dorothy Dene veya Mary Lloyd'a ait olduğu tahmin edilmektedir.
Mary Lloyd, yoksul bir taşra beyefendisinin kızıydı. Londra'ya gelerek, sanatçıların modeli olarak çok başarılı bir kariyer yaptı. 1893 civarında Leighton için poz vermeye başladı ve Ocak 1895'te Leighton'ın Lachrymae (1894–1895) adlı eseri için poz vermeye davet edildi. Muhtemelen Leighton'ın 'Twixt Hope and Fear adlı eserinin de modelidir.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "The Strange Journey of One of the World's Most Famous Paintings". Vanityfair.com. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2014.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Frederic-Leighton.org 19 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Frederic Leighton'un 114 çalışması
| Tablo ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |