Heinrich Tessenow
Heinrich Tessenow (7 Nisan 1876 - 1 Kasım 1950), Weimar döneminde aktif olan bir Alman mimar, profesör ve şehir planlamacısıydı.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]Tessenow, Hans Poelzig, Bruno Taut, Peter Behrens, Fritz Höger, Ernst May, Erich Mendelsohn, Walter Gropius ve Mies van der Rohe ile birlikte, Weimar Cumhuriyeti döneminde mimari Alman panoramasının en önemli kişiliklerinden biri olarak kabul edilir.
Rostock, Mecklenburg-Schwerin'de doğdu. Babası bir marangozdu ve Leipzig'deki bir inşaat ticaret okulunda ve daha sonra ders verdiği Münih Teknik Üniversitesi'nde mimarlık eğitimi almadan önce çırak olarak çalıştı.
Tessenow ve diğer mimarlar Hermann Muthesius ve Richard Riemerschmid, Almanya'daki İngiliz bahçe şehir hareketinin etkisinin ilk somut sonucu olan bir konut projesi olan Dresden yakınlarındaki 1908 Gartenstadt Hellerau'ya borçludur. İnsancıl, işlevselci şehir planlamasının bu özel türü, sonunda 1920'lerde Ernst May ve Bruno Taut'un kapsamlı Alman konut projelerine, May'in Magnitogorsk ve diğer Rus şehirleri için planlarına ve ardından Tessenow'un öğrencisi, bir şehir planlamacısı olan Otto Königsberger aracılığıyla yaygın etkiye yol açacaktı.
Sonraki yıllarda, Weimar Cumhuriyeti altında Tessenow, Bund Deutscher Architekten ve Deutscher Werkbund'un bir üyesi oldu, Rostock Üniversitesi tarafından birinci laurea honoris causa, ardından Stoccarda Technische Hochschule tarafından ikinci laurea honoris causa aldı ve sonunda Bund Deutscher Architekten'in bir üyesi oldu.
Tessenow, nazist yönetim tarafından kovulduğu 1926'dan 1934'e kadar Berlin-Charlottenburg'daki Teknoloji Enstitüsünde öğretmenlik yaptı. Merakla Tessenow, daha sonra Üçüncü Reich döneminde kabine bakanı olan öğrencisi ve bir kerelik asistanı olan Reichsarchitect Albert Speer aracılığıyla da tanınıyor. Tessenow, 1925'te (Speer, Hans Poelzig'in sınıfından kötü çizim tekniği nedeniyle reddedildikten sonra) Speer'e öğretmenlik yaptı ve Speer, 1927'de 22 yaşındayken Tessenow'un asistanı oldu. Speer'in anıları, Tessenow'un kişisel, söylemsel, gayri resmi öğretim tarzını ve ulusal kültürü ve basitleştirilmiş biçimleri ifade eden mimari tercihini anlatıyor. "En basit biçim her zaman en iyisi değildir, ama en iyisi her zaman basittir" sözüyle tanınırdı.
II. Dünya Savaşı'nın sonuna kadar kır evinde emekli olarak yaşadı ve zamanının çoğunu Pomeranya ve Mecklenburg bölgelerindeki şehir merkezlerinin yeniden inşasını inceleyerek geçirdi.
