Kayyım
Kayyım[a] veya kayyum,[b] yasalarla belirlenen bazı durumlarda, başkasına ait bir işi görmek veya bir malı idare etmek için tayin edilen kimse.[2] Arapça kama (durmak) kökünden gelir ve kıyam (yerine geçmek, yürütmek) kelimesinden türemiştir.[4]
Kayyım olarak atanan kişi "kamu görevlisi" sayılır. Kayyım, genellikle ilgili yerleşim biriminin en yüksek mal memurudur. Bu nedenle genellikle illerde defterdar, ilçelerde ise mal müdürü kayyım görevlerini yürütür. Kayyımlık ile ilgili şikayet ve başvurular varsa kayyım müdürlüklerine, yoksa mal müdürlüklerine veya defterdarlıklara yapılır.[1]
Kanuni kayyım
[değiştir | kaynağı değiştir]İş veya mal sahibinin rızasına bakılmaksızın, yasalarda belirtilen durumlarda tayin edilen kayyımdır.[2]
Suç şüphesiyle kayyım tayini
[değiştir | kaynağı değiştir]Yasalarda belirtilen belirli suçları işlemekte olduğu konusunda kuvvetli şüphe bulunan şirketlere kovuşturma sürecinde kayyım atanabilir. Bu suçlar: göçmen kaçakçılığı ve insan ticareti, uyuşturucu ticareti, kalpazanlık, fuhuş yaptırma, kumar oynatma, zimmete mal ve para geçirme, kara para aklama, silahlı örgüt kurma, silah kaçakçılığı, casusluk, kaçakçılık ile kültür ve tabiat varlıklarına karşı işlenen bazı suçlardır.[3]
İflasın ertelenmesi
[değiştir | kaynağı değiştir]İlgili mahkemenin, iflasın ertelenmesi talebi üzerine kayyım atamasıdır. Kayyım; şirketin faaliyetlerinin sürdürülmesi, işlerinin devam ettirilmesi, şirket mal varlığının korunması, şirketin iyileştirilmesi konularında şirketin yönetimi ve gözetimini sağlar ve bu sayede şirketin ve hissedarların yanı sıra şirket alacaklılarının da menfaatlerini korur.[4]
Gaiplik durumu
[değiştir | kaynağı değiştir]Gaiplik (kayıplık), bir kimsenin sağ olup olmadığının bilinememesi veya yaşadığı yerin bulunamaması durumudur. Örneğin bir miras açıklandığına mirasçılardan biri bulunamıyorsa ve devletin menfaati söz konusuysa, mirasçının yerine kayyım atanabilir.[1]
İhtiyari kayyım
[değiştir | kaynağı değiştir]Kendisinde ihtiyari hacir (kısıt) durumu bulunan reşit bir kimseye, kendi isteği üzerine atanan kayyımdır.[2] İhtiyari hacire örnek olarak engellilik, ihtiyarlık ya da tecrübesizlik verilebilir.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c Kayyımlık Hizmetleri 31 Aralık 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. İstanbul Defterdarlığı. Erişim: 26 Aralık 2015
- ^ a b c d Şakir Altay, Hukuk ve Sosyal Bilimler Sözlüğü 5 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. s. 246. Bilgi Yayınevi, 1983
- ^ a b "Şirket Yönetimi İçin Kayyım Tayini, Prod Dr Ersan Şen. Erişim: 16 Aralık 2015". 27 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2015.
- ^ a b c İflas Kayyımı 10 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Erciyes Üniversitesi
- ^ M. Nezih Elpe, Vasilik ve Kayyımlık Hukuku 5 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. s. 46, Balkanoğlu Matbaacılık, 1967
- ^ Faruk Güçlü, (Ed.) (2002). "Kayyım". Vergi ve Muhasebe Sözlüğü. İstanbul: Detay Yayıncılık. s. 83.
- ^ Selahattin Bağdatlı, (Ed.) (1997). "Kayyım". Hukuk Sözlüğü. İstanbul: Der Yayınevi. s. 253.
- ^ Erhan Adal, (Ed.) (2004). "Kayyım". Hukuk, Ticaret, İşletme Terimleri ve Kısaltmalar Sözlüğü (3 bas.). İstanbul: Beta Yayıncılık. s. 163.
- ^ Yılmaz Tekin, (Ed.) (2007). "Kayyım". Ansiklopedik Hukuk Sözlüğü. Ankara: Tek Ağaç Eylül Yayıncılık. s. 183.
- ^ "Kayyım". AnaBritannica. 13. İstanbul: Ana Yayıncılık. 2004. s. 125.
- ^ "Kayyım". Ekonomi Ansiklopedisi. 2. İstanbul: Paymaş Yayınları. 1983. s. 780.
- ^ "kayyum". Türkçe Sözlük (4 bas.). Ankara: Dil Derneği. 2018.
- ^ "kayyum". Türkçe Sözlük (11 bas.). Ankara: Türk Dil Kurumu. 2019.
- ^ Halil Seyidoğlu, (Ed.) (2002). "Kayyum". Ekonomik Terimler Ansiklopedik Sözlük (3 bas.). İstanbul: Güzem Can Yayınları. s. 346.
- ^ "Kayyum veya kayyım". Axis 2000. 3. İstanbul: Doğan Kitap. 1999. s. 1785.
- ^ "Kayyum ya da kayyım". Büyük Larousse. 13. İstanbul: Milliyet Yayınları. 1992. s. 125.
- ^ "Kayyum veya kayyım". Meydan Larousse. 7. İstanbul: Meydan Yayınevi. 1972. s. 121.
