Klasik filoloji

Klasikler veya Klasik Filoloji, Yunanca ve Klasik Latince dillerinin filolojisidir. Tarihsel olarak, kökenleri MÖ 4. yüzyıl dolaylarında Pergamon ve İskenderiye'ye dayanmak üzere Yunanlar ve Romalılar tarafından Roma ve Bizans İmparatorluklarında sürdürülmüş, sonunda da hem Avrupa (Cermenik, Keltik, Slavik vs.) hem de Avrupa dışı (Sanskritçe, Farsça, Arapça, Çince vs.) dillerin birlikte çalışılmaya başlandığı Aydınlanma döneminde Avrupalı bilim insanları tarafından takip edilmiştir. Hint-Avrupa dil ailesi çalışmaları tüm Hint-Avrupa dillerinin karşılaştırmalı filolojisini içermektedir.

Bütün klasik diller filolojik olarak çalışılabilir ve tam olarak bir dilin "klasik" olarak tanımlanması, onunla bağlantılı bir filolojik geleneğin var olduğu anlamına gelir.

Roma İmparatorluğunu Erken Modern dönemle bağlayan Batı kültüründe, bir Latin filolojisi geleneği varlığını sürdürmektedir..

Matbaanın icadından önce metinler elle yazılıyor ve dağıtımı rastgele gerçekleşiyordu. Bunun sonucunda aynı metnin mevcut versiyonları çoğu kez birbirinden farklılık gösteriyordu. Metin eleştirmenleri olarak bilinen kimi klasik filologlar bu kusurlu metinleri en doğru versiyonu bulmak için sentezlemeye çalışmaktadır.

Klasik filoloji alanındaki önemli bilim insanları arasında Eduard Norden, Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff, Franz Boll ve Károly Kérenyi sayılabilir.

Tanım

Klasik filoloji, tanımlardan birine göre, "Yunanca ya da Latince dillerindeki antikiteden miras kalmış her şeyle ilgilenen bilim dalıdır. Böylelikle bu bilim dalının nesnesi, ardında linguistik formda anıtlar bırakmış olan Greko-Roman ya da Klasik dünyanın hudutlarıdır." Alternatif bir tanıma göreyse, "Antik Yunan ve Roma dünyalarındaki edebi ve felsefi metinler üzerine özenli çalışma alanıdır."