Larus dominicanus
| Larus dominicanus | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||
| Korunma durumu | |||||||||||||||
 Asgari endişe altında (IUCN 3.1) | |||||||||||||||
Biyolojik sınıflandırma  | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| İkili adlandırma | |||||||||||||||
| Larus dominicanus Lichtenstein, 1823 | |||||||||||||||
 | |||||||||||||||
| Dağılımı | |||||||||||||||
Larus dominicanus, martıgiller familyasından güney yarımkürenin birçok yerindeki sahillerde ve adalarda yumurtlayan bir martı türüdür. Alttürleri L. d. vetula güney Afrika'da, L. d. dominicanus ise Güney Amerika, Avustralya'nın belli bölgeleri ve Yeni Zelanda'da (Maori dilinde Karoro) görülür. Bilimsel adında bulunan tür epiteti dominicanus, beyaz iç giysilerinin üzerine siyah pelerin takan Dominiken tarikatı rahiplerinden alınmıştır.[1] Sahil bölgelerinde yaşayan bir martı türüdür.
Fiziksel özellikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Larus dominicanus, görünüş olarak Atlas Okyanusunun kuzeyinde yaşayan kara sırtlı martı ve büyük kara sırtlı martıya benzer. L. dominicanus'un boyu bu iki türün ortasındadır. Boyları 54 cm ile 65 cm arası, kanat uçları arasındaki mesafe 128 cm ile 142 cm arası, ağırlıkları ise 540 g ile 1340 g arasındadır. Erkekler ortalama 1000 g, dişiler 900 g ağırlığındadır. Kanatları 37.3 cm ile 44,9 cm arası, gaga 4,4 cm ile 5,9 cm arası, tarsus ise 5.3 ile 7.5 cm arasındadır.[2][3][4] Yetişkinlerin üst kısımları ve kanatları siyahtır. Kafa, gövdenin altı, kuyruk ve kanat uçlarındaki küçük "aynaları" beyazdır. Gaga, kırmızı benekli sarı renkte, ayaklar yeşilimsi sarı renktedir (çiftleşme dönemlerinde daha parlak ve sarı, diğer dönemlerde ise daha mat ve yeşilimsi olur). Çağrısı cırlak bir ki-och biçimindedir. Ergen olmamış olanların bacakları mat, gagaları siyahtır. Kuyruklarında koyu bir bant vardır ve vücutlarını kaplayan gri-kahverengi teleklerin uçları beyazdır. Fakat telekler hızla yetişkinlerdeki renklerini alır. Erişkin hale gelmeleri üç veya dört yıl sürer.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Shelly Farr Biswell", "Southern Black-Backed Gulls", New Zealand Geographic, number 73, May–June 2005
- ^ Gulls: Of North America, Europe, and Asia by Klaus Malling Olsen & Hans Larsson. Princeton University Press (2004). ISBN 978-0691119977.
- ^ Harrison, Peter, Seabirds: An Identification Guide. Houghton Mifflin Harcourt (1991), ISBN 978-0-395-60291-1
- ^ CRC Handbook of Avian Body Masses by John B. Dunning Jr. (Editor). CRC Press (1992), ISBN 978-0-8493-4258-5.