Lucius Domitius Ahenobarbus (konsül MÖ 54)

Lucius Domitius Ahenobarbus (MÖ 54 Konsül)
Roma Cumhuriyeti Konsülü; Lucius Domitius Ahenobarbus (MÖ 54 Konsül)
Roma Cumhuriyeti konsülü (MÖ 54) Curule Aedile (MÖ 61) Praetor (MÖ 58)
Kişisel bilgiler
Doğum	MÖ 98; Roma, İtalya, Roma Cumhuriyeti
Ölüm	9 Ağustos MÖ 48; Pharsalus, Yunanistan, Roma Cumhuriyeti
Milliyeti	Romalı
Evlilik(ler)	Porcia
Çocuk(lar)	Gnaeus (MÖ 32'de konsül)
Mesleği	Prokonsül

Lucius Domitius Ahenobarbus, Jül Sezar'ın düşmanı ve geç Roma Cumhuriyeti'nde aristokrat partinin (optimates) MÖ 54'te konsül seçilen güçlü bir destekçisiydi.^[1]

Biyografi

Ahenobarbus yaklaşık MÖ 98'de konsül Gnaeus Domitius Ahenobarbus'un oğlu olarak doğdu. Büyükbabası Gnaeus Domitius Ahenobarbus, güney Galya'yı Allobrogeslere karşı fethetmek için bir sefere öncü olan bir general ve konsüldü.

Kendisinden ilk olarak MÖ 70'de Cicero tarafından Verres'e karşı bir tanık olarak bahsedilir. 61 yılında, yüz Numidian aslanı sergilediğinde curule aedile idi ve oyunları o kadar uzun süre sürdürdü ki, insanlar o ana değin ilk kez yiyecek almak için gösteri bitmeden sirkten ayrılmak zorunda kaldılar.^[2]^[3] Oyunlardaki bu duraklama diludium olarak adlandırıldı.^[4]

Genç Cato'nun kız kardeşi Porcia ile evlendi ve aedileship'inde, Afranius için oy satın alan Pompey'e yönelik seçimlerde rüşvete karşı önergelerinde Cato'yu destekledi. Ahenobarbus'un politik görüşleri Cato'nunkilerle örtüşüyordu; yaşamı boyunca aristokrat partinin en güçlü destekçilerinden biriydi. Julius Caesar ve Pompey'in önlemlerine karşı etkin bir rol aldı ve 59'da Sezar'ın kışkırtmasıyla Pompey'in hayatına karşı sözde komplonun suç ortağı olmakla suçlandı.^[5]

Ahenobarbus 58 yılında praetor oldu. 55'in konsüllüğüne adaydı ve konsüllüğünde praetorluğunda önerdiği önlemleri uygulamakla ve Sezar'ı vilayetinden mahrum etmekle tehdit etti. Bununla birlikte, aynı zamanda konsüllük için aday olan Pompey ve Crassus tarafından mağlup edildi ve seçim günü Campus Martius'tan silah zoruyla sürüldü. Ertesi yıl tekrar aday oldu ve gücü sağlam bir şekilde kurulan Sezar ve Pompey ona karşı çıkmadı. Buna göre Pompey'in bir akrabası olan Appius Claudius Pulcher ile 54 yılı için konsül seçildi, bu nedenle Sezar ve Pompey aleyhine hiçbir şey etkileyemedi. Her iki adam da o yıl bir seçim skandalına karıştı.^[6] Konsüllüğü sona erdiğinde bir eyalete gitmedi; ve Sezar ile Pompey arasındaki dostluk soğudukça, ikincisi ile yakın bir ittifak kurdu.

Ahenobarbus, Asconius'un Cicero'nun “Pro Milone” özetiyle bağlantılı olarak, Publius Clodius'u öldürmekten MÖ 52 yılında Titus Annius Milo aleyhindeki davaya başkanlık eden seçilmiş yargıçtı. Cicero'nun Kilikya'dayken yokluğunda sonraki iki veya üç yıl boyunca, Ahenobarbus hakkındaki bilgiler büyük oranda, düşmanı Coelius'un Cicero'ya yazdığı mektuplardan elde edilir. 50 yılında Quintus Hortensius'un ölümüyle boş kalan augurlar kolejindeki yer için aday oldu, ancak Sezar'ın etkisiyle Marcus Antonius'a yenildi.

Senato onu Sezar'ın yerine Galya eyaletinin valisi olarak atadı ve Sezar'ın 49'da İtalya'ya yürüyüşünde, aristokrat partide herhangi bir enerji veya cesaret gösteren tek kişi oydu. Pompey tarafından desteklenmeyi umarak yaklaşık otuz kohortla kendini Corfinium'a attı; ancak Pompey ona yardım etmek için hiçbir şey yapmadığından, kendi birlikleri onu yedi günlük bir kuşatmadan sonra Sezar'a teslim olmaya zorladı.^[7] Yaşamından umutsuzluğa kapılarak doktoruna kendisine zehir vermesini emretti, ancak ikincisi ona sadece uyku ilacı verdi. Askerleri Sezar'ın ordusuna dahil edildi, ancak Ahenobarbus, Sezar tarafından yaralanmadan görevden alındı, bu kendisinin beklemediği ve galip gelseydi kendisinin de kesinlikle göstermeyeceği bir merhamet eylemiydi.

Ahenobarbus'un Sezar'a karşı hisleri değişmeden kaldı, ancak Pompey'in davranışlarından hemen ona katılamayacak kadar derinden gücendi. Kısa bir süre için Etruria'daki Cosa'da emekli oldu ve ardından Sezar'a karşı savunduğu Massilia'ya yelken açtı. Sezar'a karşı şiddetle savaş açtı, ancak sonunda kasaba alındı ve Ahenobarbus kasabadan kaçabilen tek gemiyle kaçtı.

Ahenobarbus daha sonra doğuya ilerledi ve Teselya'da Pompey'e katıldı ve savaştan sonra tarafsız kalan tüm senatörlerin yargılanmasını önerdi. Bir korkak olarak damgaladığı Cicero, ondan biraz korkmadı. Ahenobarbus, Cicero'ya göre kendisini öldüren darbeyi vuran Marcus Antonius'ye karşı sağ kanadı^[8] komuta ettiği MÖ 48 yılındaki Pharsalus Muharebesi'nden hemen sonra öldürüldü.^[9] Kaçmaya çalışırken yere yığıldı. Ahenobarbus, büyük karakter enerjisine sahip bir adamdı; siyasi ilkelerinde kararlı kaldı, ancak onları sürdürmek için kullandığı araçlarda vicdansızdı.^[10]^[11]^[12]

Şair Lucan, Lucius Domitius Ahenobarbus'u Pharsalia'nın 7. kitabında önemli bir karakter yapar ("Domitius" olarak anılır). Domitius şiirde önemlidir çünkü o, Pharsalia'da Pompey'i desteklerken ölen bilinen tek senatördür ve bu nedenle ölmekte olan cumhuriyetin bir sembolüdür. Ek olarak, Lucius Domitius Ahenobarbus, Nero'nun büyük-büyük-büyükbabasıdır ve Nero'nun doğum adını paylaşır.

MÖ 32'de konsül olarak görev yapan Gnaeus Domitius Ahenobarbus'un babasıydı.

Ayrıca bakınız

Roma konsülleri listesi

Kaynakça

Alıntılar

^ Smith, William, (Ed.) (1867), "Ahenobarbus (7), Lucius Domitius", Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, 1, Boston: Little, Brown and Company, s. 85
^ Cassius Dio, xxxvii. 46
^ Pliny the Elder, Naturalis Historia viii. 54
^ Horatius, Epistulae 19. 47
^ Smith, William (1867)
^ Richardson, Geoffrey Walter (1996), "Domitus Ahenobarbus, Lucius (1)", Hornblower, Simon (Ed.), Oxford Classical Dictionary, Oxford: Oxford University Press
^ John Leach, Pompey the Great, pp 178-183.
^ Lucan, Pharsalia, 7.219–220
^ Cicero, Philippics, 2.71
^ Suetonius, Nero 2
^ Cassius Dio, lib. xxxix. xli.
^ Julius Caesar, Commentarii de Bello Gallico

Bibliyografya

Burns, Alfred (1966). "Pompey's Strategy and Domitius' Stand at Corfinium". Historia. 15 (1): 74-95. 28 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi28 Aralık 2022.
Smith, William, ed. (1849). "Ahenobarbus". Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology. Vol. 1. London: John Murray. pp. 83–86.
Smith, William (1867), “Ahenobarbus (7), Lucius Domitius”, in Smith, William, Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, 1, Boston: Little, Brown and Company, pp. 85

[DGRBM-1] Smith, William, (Ed.) (1867), "Ahenobarbus (7), Lucius Domitius", Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, 1, Boston: Little, Brown and Company, s. 85

[2] Cassius Dio, xxxvii. 46

[3] Pliny the Elder, Naturalis Historia viii. 54

[4] Horatius, Epistulae 19. 47

[5] Smith, William (1867)

[OCD-6] Richardson, Geoffrey Walter (1996), "Domitus Ahenobarbus, Lucius (1)", Hornblower, Simon (Ed.), Oxford Classical Dictionary, Oxford: Oxford University Press

[7] John Leach, Pompey the Great, pp 178-183.

[8] Lucan, Pharsalia, 7.219–220

[9] Cicero, Philippics, 2.71

[10] Suetonius, Nero 2

[11] Cassius Dio, lib. xxxix. xli.

[12] Julius Caesar, Commentarii de Bello Gallico

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]