Likaon

Yunan mitolojisinde Lykaon ya da Lycaon (Grekçe: Λυκάων), efsanenin en popüler versiyonunda, Zeus'un gerçekten her şeyi bilip bilmediğini test etmek isteyen Lykaon, kendi oğlu Nyctimus'un öldürüp, etini Zeus'a sunan Arkadya kralıydı.

Bu korkunç eylemlere karşılık Zeus, Lykaon'u bir kurda dönüştürdü ve çocuklarını öldürdü; Nyctimus hayata döndürüldü.

Korkunç işleriyle ünlü olmasına rağmen, Lykaon bir kültür kahramanı olarak da hatırlandı: Lycosura şehrini ve Zeus Lycaeus kültünü kurduğuna inanılıyordu. Pausanias, Panathenaic Oyunlarından daha eski olan Lykaon Oyunları geleneğini, onun başlattığını düşünüyordu.^[1] Gaius Julius Hyginus'a göre (d. MS 17), Lykaon ilk tapınağı Killene Hermes'e adadı.^[2]

Aile

Lykaon, Pelasgus'un oğluydu.^[2]^[3] Annesi ya okeanid Meliboea ^[4] veya başka bir Lykaon'un kızı Deianira idi.^[5] Karısı Killene Dağı'na ^[6] adını veren bir naiad perisi Cyllene idi. Ancak bazı hikâyelerde, Cyllene, annesi olarak kabul edildi.^[3]^[7] Bazı kaynaklarda, Arkadya kasabasının, Nonakris'in karısının adını aldığı düşünülüyordu.^[8] Lykaon'un en az üç kızı olduğu da biliniyordu: Callisto, Dia ^[9] ve Psophis.^[10]

Lykaon'un Oğulları

Bibliotheka'ya göre Lykaon'un 50 oğlu vardır.^[11] Lykaon'un oğullarının alternatif bir listesi Pausanias tarafından hazırlanmıştır. Anlattığına göre, hemen hemen her biri Arkadya'da bir şehir kurdu ve eponim olarak bu şehirlere adlarını verdiler.^[12]

Lykaon'un oğulları listesi
Ad	Apollodorus		Pausanias	Diğerleri	Notlar
Acacus			✓		Hermes'in üvey babası; Acacesium'u kurdu
Acontes	1	✓
Aegaeon	2	✓
Alipherus	3	✓	✓		Aliphera'yı kurdu
Ancyor	4	✓
Archebates	5	✓
Aseatas			✓		Asea'yı kurdu
Bucolion	6	✓
Canethus	7	✓
Carteron	8	✓
Caucon	9	✓		✓	Caucones'e adını verdi
Ceteus				✓	Callisto ya da Megisto'nun babası
Charisius			✓		Charisia'yı kurdu
Cleitor	10	✓		✓^[13]	Muhtemelen Cleitor'a eeponim olarak adını verdi
Coretho	11	✓
Cromus			✓		Cromi'ye adını verdi
Cynaethus	12	✓
Daseatas			✓		Dasea'yı kurdu
Eleuther				✓	iğrençlikten uzak durdu
Euaemon	13	✓			Muhtemelen Euaemon'a eponim olarak adını verdi
Eumetes	14	✓
Eumon	15	✓
Genetor	16	✓
Haemon	17	✓		✓^[13]	Muhtemelen Haemoniae'a adını verdi.
Harpaleus	18	✓
Harpalycus	19	✓
Helix	20	✓
Helisson			✓		Helisson şehrini kurdu (ayrıca adını yakındaki nehre verdi)
Heraeus	21	✓	✓		Heraea'yı kurdu
Hopleus	22	✓
Horus	23	✓
Hypsus			✓		Hypsus'u kurdu
Lebadus				✓^[14]	iğrençlikten uzak durdu
Leo(n)	24	✓
Linus	25	✓
Lycius	26	✓	✓(possibly)	✓^[13]	Lycoa kurdu
Macareus	27	✓	✓		Macaria'ı kurdu
Macednus	28	✓			Macedonia'yı kurdu
Maenalus	29	✓	✓	✓^[13]	Maenalus'u kurdu
Mantineus	30	✓	✓	✓^[13]	Mantinea'yı kurdu
Mecisteus	31	✓
Melaeneus	32	✓	✓ (possibly)		Melaeneae'yı kurdu
Nyctimus	33	✓	✓	✓^[13]	Lykaon'un yerine geçti
Oenotrus			✓	✓	En genci, İtalya'da Oenotria'yı kurdu
Orchomenus	34	✓	✓	✓^[13]	Orchomenus ve Methydrium'i kurdu
Orestheus			✓		Oresthasium'i kurdu
Pallas	35	✓	✓		Pallantium'i kurdu
Parrhasius				✓	Parrhasia'yı kurdu ve Arcas'ın babası olduğu söyleniyor
Peraethus			✓		Peraetheis'i kurdu
Peucetius	36	✓
Phassus	37	✓
Phigalus			✓		Phigalia'yı kurdu
Phineus	38	✓
Phthius	39	✓		✓^[13]	Muhtemelen Phthiotis'e eponim olarak adını verdi.
Physius	40	✓
Plato(n)	41	✓
Polichus	42	✓
Portheus	43	✓
Prothous	44	✓
Socleus	45	✓
Stymphalus	46	✓		✓^[13]	Muhtemelen Stymphalus'a eponim olarak adını verdi
Teleboas	47	✓		✓^[13]
Tegeates			✓		Tegea'yı kurdu
Thesprotus	48	✓		✓^[13]	Thesprotia'yı kurdu
Thocnus			✓		Thocnia'yı kurdu
Thyraeus			✓		Thyraeum'yı kurdu
Titanas	49	✓
Trapezeus			✓		Trapezus'yı kurdu
Tricolonus			✓		Tricoloni'yı kurdu

Ana efsanenin versiyonları

Hesiodos (Fragmenta Astronomica, Eratosthenes, Catasterismi) tarafından aktarılan, daha önce Lykaon mitinin çeşitli yazarlar tarafından anlatıldığı çeşitli versiyonları vardır. En popüler versiyon, Ovidius'un Metamorfozlar'ının ilk bölümünde bildirdiği versiyondur.

Efsanenin farklı versiyonları şu şekildedir:^[15]

Bibliotheka'ya göre, Lykaon'un birçok karısından 50 oğlu vardı. Bu oğullar tüm insanların en haini ve kaygısızlarıydı. Onları denemek için Zeus, bir köylü kılığında onları ziyaret etti. Bir çocuğun bağırsaklarını tanrının yemeğine karıştırdılar, bunun üzerine öfkeli Zeus yemeği masanın üzerine attı, bu da şehrin adını Trapezus (τραπέζι "masasından") olmasını açıklar ve Zeus, Lykaon ve oğullarını yıldırımla öldürdü. Sadece en küçük oğlu Nyctimus , Gaia'nın müdahalesiyle kurtulmuştur.^[16]
John Tzetzes, Apollodorus'un anlatımıyla aynı fikirde olan iki benzer versiyon kaydeder; biri Zeus'a, katledilmiş bir çocuğu servis etme fikrinin Lykaon'un oğullarından Maenalus'a ait olduğundan bahsederken diğeri Nyctimus'u kurban eder.^[13]
Pausanias'a göre Lykaon, Zeus'un sunağında bir çocuğu kurban edip, sunağın üzerine kan serptikten sonra anında kurda dönüşmüştür.^[17]
Lycophron'a göre, hepsi Nyctimus'u yedikleri için kurtlara dönüştürüldü. Lycophron, Lykaon ve oğullarının özelliklerini tüm Arkadyalılara atfetmiştir.^[18]
Hyginus'un Fabulae'da aktardığı versiyon^[19] temelde Pseudo-Apollodorus ile aynıdır. Astronomica'da Hyginus, Lykaon'un, Jüpiter (Zeus) ve Lykaon'un kızı Callisto'nun oğlu Arcas'ı kurban ettiğini söyler. Arcas, kurtarılıp hayata döndürüldüğünde, bir avcı olarak yetiştirildi. Yanlışlıkla, kendisini ve annesini (şu an için bir ayıya dönüşmüştür) girişin ölümle cezalandırıldığı bir tapınağın önünde avlamıştır. Her ikisi, Zeus tarafından Arctophylax ve Büyük Ayı takım yıldızlarına dönüştürüldüler.^[20]
Nicolaus Damascenus, Lykaon'un oğullarının hain olduğunu söyler. Zeus'u denemek için kurbanlara bir çocuğun etini karıştırdılar, bunun üzerine çocuğun öldürülmesi sırasında orada bulunan herkes yıldırımla öldürüldü.
Ovidius'a göre, Lykaon, Zeus, Arkadya'ya geldiğinde tanrının açıkça gösterdiği ilahi doğasının belirtilerine güvenmedi ve alay etti. Konuğun gerçekten bir tanrı mı yoksa bir ölümlü mü olduğunu bulmaya kararlı olan Lykaon, Zeus'a kısmen pişmiş ve kısmen kavrulmuş bir insan eti sunar. Ayrıca Lykaon, Zeus'un ölümsüzlüğünü sınamak için tanrıyı uyurken öldürmeye çalışır. Bunun üzerine Zeus çatıyı üzerine indirdi ve kaçan Lykaon'u kurda dönüştürdü.^[21]
Suda sözlüğüne göre Lykaon, babasının Arkadya halkı için koyduğu yasaları özenle koruyordu. Tebaasını adaletsizlikten uzak tutmak için, Zeus'un insanların ne kadar yasal olduğunu gözetmek için ölümlü bir adam kılığında evine sık sık geldiğini söylerdi. Bir gün bir kurban keseceği zaman, halk tanrının orada olup olmadığını öğrenmek için can atıyordu; Lykaon'un onlara Zeus'un ziyaretleriyle ilgili gerçeği söyleyip söylemediğini öğrenmek için kralın elli oğlundan birini öldürüp kurban etiyle karıştırdılar, bunun üzerine hepsi yıldırımla öldürüldü.^[22]
Eratosthenes'e göre Lykaon, Zeus tarafından tekrar bir araya getirilen ve takımyıldızların üzerine yerleştirilen torununu (yani Arcas) doğramıştır, buna karşılık Lykaon'un evine bir yıldırım çarpmıştır.^[23]

Modern yorum

İngiliz şair Robert Graves, The Greek Myths adlı eserinde Lycaon efsanesinin kökenini şöyle açıklamıştır:

"Zeus ve çocuğun cesareti hikayesi, bir efsaneden çok, Yunanistan'ın daha medeni bölgelerinde, Arkadya'nın hâlâ Zeus adına icra edilen eski yamyamlık uygulamalarına "barbarca" olarak duyulan tiksintiyi ifade eden ahlaki ve doğal olmayan" (Plutarkhos : Pelopidas'ın Yaşamı) bir anekdot değildir. Lykaon'un erdemli Atinalı çağdaşı Cecrops, hayvan kurbanlarından bile kaçınarak yalnızca arpa - ekmek sundu. Yazarın, Zeus'un hiçbir zaman tasvip etmediğini inkar ettiği Lykaonia ayinleri, görünüşe göre kurtları bu tür şeylerden caydırmayı amaçlıyordu. "Lycaeus", "dişi kurt" anlamına gelir, aynı zamanda "ışık" anlamına gelir ve Lykaon efsanesindeki şimşek, Arkadyalı Zeus'un yağmur yağdırıcı olarak başladığını gösterir. Kutsal kral—kurt sürüsünün uluduğu ilahi Dişi-kurt, Ay'ın hizmetinde.^[24] Yüz aylık ya da sekiz güneş yılı olan Büyük Yıl, kutsal kral ve onun tanisti arasında eşit olarak bölündü; ve Lykaon'un elli oğlu - kutsal kralın saltanatının her ayı için bir tane - yabanmersini çorbası yiyiciler olacak. Yirmi iki rakamı, Lykaon'dan geldiğini iddia eden ve kutsal şölene katılmak zorunda kalan ailelerin bir sayısı tarafından ulaşılmadığı sürece, muhtemelen bir döngü oluşturan yirmi iki beş yıllık lustraya atıfta bulunur - Belirli bir rahibe soyunun saltanatını oluşturan 110 yıllık döngüdür." ^[25]

Popüler kültürde

1980'lerin mangası Saint Seiya'da, Lycaon Phlegyas, Hades hayaletlerinden biri olarak hizmet eder.
Highschool DxD'de Zeus tarafından kurda dönüştürülen Mitolojik Lycaon, Canis Lykaon'da Kutsal Dişliye mühürlendi.
Televizyon dizisi Teen Wolf, Lycaon ve oğullarından kurt adamların köken hikâyesi olarak bahseder. Lycaon'un, hayvan ve insan formları arasında şekil değiştirme yeteneğini fetheden druidlere (Elçiler olarak adlandırılır) yaklaştığı söylenirdi. Lycaon ve oğullarına yardım ettiler.
Rick Riordan'ın yazdığı The Heroes of Olympus serisinde Lycaon, genellikle hikâyenin kötü adamı için çalışan küçük bir koşucu olarak tasvir edilir. Artemis ve Avcılarının yeminli düşmanıdır.
George RR Martin'in A Song of Ice and Fire kitap serisi, Lycaon'un The Rat Cook adlı kitabına çok benzer bir hikâye anlatıyor. Bu hikâyede, baş karakterin tanrılar tarafından bir kurt yerine bir sıçana dönüştürülmesiyle benzer olaylar meydana gelir.
Manga serisi Soul Eater'ın anime uyarlamasında, kurt adam olan ve bu hikâyeye atıfta bulunarak uygun bir şekilde “Lycaon” adlı bir tema şarkısı olan bir kötü adam var.
Hoyoverse tarafından geliştirilen Zenless Zone Zero isimli oyunda adında “Lycaon” ismi geçen kurt görünümlü bir karakter mevcut. (Von Lycaon)

Ayrıca bakınız

Notlar

Apollodorus, Sir James George Frazer tarafından İngilizce Çeviri ile Kitaplık, FBA, FRS in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; Londra, William Heinemann Ltd. 1921. ISBN 0-674-99135-4. Perseus Digital Library'deki çevrimiçi versiyonu. 12 Nisan 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Yunanca metin aynı web sitesinde mevcuttur 27 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Halikarnaslı Dionysos, Roma Eski Eserleri. Loeb Classical Library'de Earnest Cary tarafından İngilizce çevirisi, 7 cilt. Harvard University Press, 1937-1950. Bill Thayer'ın Web Sitesinde Çevrimiçi versiyon
Halikarnaslı Dionysius, Antiquitatum Romanarum quae supersunt, Cilt I-IV. Karl Jacoby. Aedibus BG Teubneri'de. Leipzig. 1885. Yunanca metin Perseus Dijital Kütüphanesinde mevcuttur 22 Kasım 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Fowler, Robert L., Erken Yunan Mitografisi. Cilt 2: Yorum. Oxford Üniversitesi Yayınları. Great Clarendon Street, Oxford, OX2 6DP, Birleşik Krallık. 2013.978-0-19-814741-1 ISBN'si 978-0-19-814741-1
Gaius Julius Hyginus, The Myths of Hyginus'tan Astronomica, Mary Grant tarafından çevrildi ve düzenlendi. Hümanistik Çalışmalarda Kansas Üniversitesi Yayınları. Topos Metin Projesi'nin çevrimiçi versiyonu. 15 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Gaius Julius Hyginus, The Myths of Hyginus'tan Fabulae, Mary Grant tarafından tercüme edildi ve düzenlendi. Hümanistik Çalışmalarda Kansas Üniversitesi Yayınları. Topos Metin Projesi'nin çevrimiçi versiyonu. 29 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Graves, Robert, Yunan Mitleri, Harmondsworth, Londra, İngiltere, Penguin Books, 1960.978-0143106715 ISBN'si 978-0143106715
Lucius Mestrius Plutarchus, Moralia, Frank Cole Babbitt tarafından İngilizce Çeviri ile. Cambridge, MA. Harvard Üniversitesi Yayınları. Londra. William Heinemann Ltd. 1936. Perseus Digital Library'deki çevrimiçi versiyonu 20 Ocak 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Yunanca metin aynı web sitesinde mevcuttur 20 Ocak 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Lycophron, Alexandra Alexander William Mair tarafından tercüme edilmiştir. Loeb Klasik Kütüphane Cilt 129. Londra: William Heinemann, 1921. Topos Metin Projesi'nin çevrimiçi versiyonu. 29 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Lycophron, Alexandra AW Mair tarafından tercüme edilmiştir. Londra: William Heinemann; New York: GP Putnam'ın Oğulları. 1921. Yunanca metin Perseus Dijital Kütüphanesinde mevcuttur. 7 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Pausanias, WHS Jones, Litt tarafından İngilizce Çeviri ile Yunanistan'ın Tanımı. D. ve HA Ormerod, MA, 4 Ciltte. Cambridge, MA, Harvard University Press; Londra, William Heinemann Ltd. 1918.0-674-99328-4 ISBN'si 0-674-99328-4. Perseus Digital Library'deki çevrimiçi versiyon 27 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Pausanias, Graeciae Descriptio. 3 cilt. Leipzig, Teubner. 1903. Yunanca metin Perseus Dijital Kütüphanesinde mevcuttur 20 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Publius Ovidius Naso, Brookes More (1859-1942) tarafından çevrilen Metamorfozlar. Boston, Cornhill Yayıncılık A.Ş. 1922. Perseus Digital Library'deki çevrimiçi versiyonu. 7 Haziran 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Publius Ovidius Naso, Metamorfozlar. Hugo Magnus. Gotha (Almanya). Friedr. Andr. Perthes. 1892. Latince metin Perseus Dijital Kütüphanesinde mevcuttur 29 Haziran 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Byzantium'lu Stephanus, Stephani Byzantii Ethnicorum quae supersunt, August Meineike (1790-1870) tarafından düzenlendi, 1849'da yayınlandı. Bu önemli antik yer adları el kitabından birkaç giriş Brady Kiesling tarafından çevrilmiştir. Topos Metin Projesi'nin çevrimiçi versiyonu. 21 Aralık 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Suida, Suda Ansiklopedisi Ross Scaife, David Whitehead, William Hutton, Catharine Roth, Jennifer Benedict, Gregory Hays, Malcolm Heath Sean M. Redmond, Nicholas Fincher, Patrick Rourke, Elizabeth Vandiver, Raphael Finkel, Frederick Williams, Carl Widstrand, Robert tarafından çevrildi Dyer, Joseph L. Rife, Oliver Phillips ve diğerleri. Topos Metin Projesi'nin çevrimiçi versiyonu. 25 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Kaynakça

^ Pausanias, Graeciae Descriptio 8.2.1
^ ^a ^b Hyginus, Fabulae 225
^ ^a ^b Early Greek Mythography: Volume II Commentary. Great Clarendon Street, Oxford, OX2 6DP, United Kingdom: Oxford University Press. 2013. s. 107. ISBN 978-0-19-814741-1.
^ Apollodorus, 3.8.1; Tzetzes on Lycophron, Alexandra 481
^ Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae 1.11.2 15 Aralık 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. & 1.13.1; Greek Papyri III No. 140b
^ Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae 1.13.1
^ Apollodorus, 3.8.1; Scholia ad Euripides, Orestes 1642
^ Pausanias, Graeciae Descriptio 8.17.6
^ Tzetzes on Lycophron, Alexandra 480; Scholia on Apollonius Rhodius, Argonautica, 1.1213; Etymologicum Magnum, 288. 33 (under Dryops)
^ Stephanus of Byzantium, Ethnica s.v. Psōphis
^ Apollodorus, 3.8.1 27 Ocak 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
^ Pausanias, Graeciae Descriptio 8.3.1–5
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Tzetzes on Lycophron, Alexandra 481
^ Plutarch, Quaestiones Graecae, 39
^ Der Werwolf. Beitrag zur Sagengeschichte (Almanca). von A. Kröner, Stuttgart. 1862.
^ Apollodorus, 3.8.1 - 2
^ Pausanias, Graeciae Descriptio 8.2.3
^ Lycophron, Alexandra, 480
^ Hyginus, Fabulae, 176
^ Theoi: Astronomica, Bear-watcher 1 Haziran 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., by Gaius Julius Hyginus (translated by Mary Grant).
^ Ovidius, Metamorphoses, 1. 216 - 239
^ Suda s. v. Lykaōn
^ Pseudo-Eratosthenes, Catasterismi, 8
^ Robert Graves. The Greek Myths, section 38: Deucalion's Flood
^ The Greek Myths. Harmondsworth, London, England: Penguin Books. 1960. ss. s.v. Deucalion's Flood. ISBN 978-0143106715.

[1] Pausanias, Graeciae Descriptio 8.2.1

[:2-2] Hyginus, Fabulae 225

[:4-3] Early Greek Mythography: Volume II Commentary. Great Clarendon Street, Oxford, OX2 6DP, United Kingdom: Oxford University Press. 2013. s. 107. ISBN 978-0-19-814741-1.

[4] Apollodorus, 3.8.1; Tzetzes on Lycophron, Alexandra 481

[5] Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae 1.11.2 15 Aralık 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. & 1.13.1; Greek Papyri III No. 140b

[6] Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae 1.13.1

[:3-7] Apollodorus, 3.8.1; Scholia ad Euripides, Orestes 1642

[8] Pausanias, Graeciae Descriptio 8.17.6

[9] Tzetzes on Lycophron, Alexandra 480; Scholia on Apollonius Rhodius, Argonautica, 1.1213; Etymologicum Magnum, 288. 33 (under Dryops)

[10] Stephanus of Byzantium, Ethnica s.v. Psōphis

[11] Apollodorus, 3.8.1 27 Ocak 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[12] Pausanias, Graeciae Descriptio 8.3.1–5

[:0-13] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Tzetzes on Lycophron, Alexandra 481

[:1-14] Plutarch, Quaestiones Graecae, 39

[15] Der Werwolf. Beitrag zur Sagengeschichte (Almanca). von A. Kröner, Stuttgart. 1862.

[16] Apollodorus, 3.8.1 - 2

[17] Pausanias, Graeciae Descriptio 8.2.3

[18] Lycophron, Alexandra, 480

[19] Hyginus, Fabulae, 176

[20] Theoi: Astronomica, Bear-watcher 1 Haziran 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., by Gaius Julius Hyginus (translated by Mary Grant).

[21] Ovidius, Metamorphoses, 1. 216 - 239

[22] Suda s. v. Lykaōn

[23] Pseudo-Eratosthenes, Catasterismi, 8

[24] Robert Graves. The Greek Myths, section 38: Deucalion's Flood

[25] The Greek Myths. Harmondsworth, London, England: Penguin Books. 1960. ss. s.v. Deucalion's Flood. ISBN 978-0143106715.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]