Necdet Kent - Vikipedi
İçeriğe atla
Ana menü
Gezinti
  • Anasayfa
  • Hakkımızda
  • İçindekiler
  • Rastgele madde
  • Seçkin içerik
  • Yakınımdakiler
Katılım
  • Deneme tahtası
  • Köy çeşmesi
  • Son değişiklikler
  • Dosya yükle
  • Topluluk portalı
  • Wikimedia dükkânı
  • Yardım
  • Özel sayfalar
Vikipedi Özgür Ansiklopedi
Ara
  • Bağış yapın
  • Hesap oluştur
  • Oturum aç
  • Bağış yapın
  • Hesap oluştur
  • Oturum aç

İçindekiler

  • Giriş
  • 1 Ayrıca bakınız
  • 2 Kaynakça

Necdet Kent

  • Azərbaycanca
  • Български
  • Deutsch
  • English
  • Français
  • İtaliano
  • Latina
  • Nederlands
  • Русский
  • Svenska
  • İsiZulu
Bağlantıları değiştir
  • Madde
  • Tartışma
  • Oku
  • Değiştir
  • Kaynağı değiştir
  • Geçmişi gör
Araçlar
Eylemler
  • Oku
  • Değiştir
  • Kaynağı değiştir
  • Geçmişi gör
Genel
  • Sayfaya bağlantılar
  • İlgili değişiklikler
  • Kalıcı bağlantı
  • Sayfa bilgisi
  • Bu sayfayı kaynak göster
  • Kısaltılmış URL'yi al
  • Karekodu indir
Yazdır/dışa aktar
  • Bir kitap oluştur
  • PDF olarak indir
  • Basılmaya uygun görünüm
Diğer projelerde
  • Vikiveri ögesi
Görünüm
Vikipedi, özgür ansiklopedi
İsmail Necdet Kent
Doğum13 Ekim 1911
Ölüm20 Eylül 2002
Defin yeriZincirlikuyu Mezarlığı
MeslekDiplomat

İsmail Necdet Kent (d. 13 Ekim 1911 - ö. 20 Eylül 2002), Türk diplomat. Muhtar Kent’in babasıdır.

Orta öğrenimini Galatasaray Lisesinde, yüksek öğrenimini New York Üniversitesi Kamu Hukuku Bölümünde tamamladı. 1937 yılında Dışişleri Bakanlığına girdi. 1941 yılında tayin olduğu ve 1944 yılına kadar kaldığı Marsilya Başkonsolosluğundaki görevinden önce Atina'ya Muavin Konsolos olarak atanmıştı.

1941 - 1944 arasında Türkiye'nin Marsilya Başkonsolosluğunda Muavin Konsolos idi. II. Dünya Savaşı sırasında birçok Yahudiye Türk pasaportu vererek hayatlarını kurtardı.

Nazi işgali altındaki Fransa'da geçirdiği bu yıllardaki kahramanlıklar Alman toplama kamplarına giden treni durdurmakla sınırlı değildi. Aynı zamanda güney Fransa'da yaşayan veya oraya kaçan, geçerli Türk pasaportu olmayan birçok Türk Musevi'ye de Türk kimliği sağladı.

Kent bir keresinde, Gestapo karargâhına giderek erkeklerin Musevi olup olmadıklarını anlamak için sokaklarda soyulmalarını protesto etti. Alman komutanını azarlayarak sünnetin, bir kişinin Musevi olduğunu kanıtlamak için yeterli olmadığını söyledi. Kent, anılarında, "Komutanın gözlerindeki boş bakışları gördüğüm zaman, ne demek istediğimi anlamadığını fark ettim ve onların doktorları tarafından muayene edilmeye razı olabileceğimi söyledim." diyor.

Bir akşam, Konsolosluktaki yardımcısı, o bölgede yaşayan Türk Musevilerin Alman toplama kamplarına gönderilmek üzere hayvan vagonlarına yüklendiklerini bildirdi. Kent, bunun üzerine hemen Saint Charles Tren İstasyonu'na gitti. Kent, trene yaklaştı ve daha sonra hatıralarında bu olayı şöyle anlattı: "O akşama dair hatıralarımdan silinmeyecek olan tek anı, vagonlardan birinin üzerinde gördüğüm, 'Bu vagona 20 baş hayvan ve 500 kilo ot konulabilir' şeklindeki yazıydı." Kent'in kısa sürede fark edeceği gibi bu vagonların içinde tıka basa sıkıştırılmış 80 kişi vardı. İstasyondaki Gestapo kumandanı, Kent'in orada bulunuşundan haberdar olunca kendisine yaklaştı ve hemen ayrılmasını istedi. Ancak Kent, nezaketini zorlayarak bu insanların Türk vatandaşı olduklarını ve ortada hemen düzeltilmesi gereken bir hata bulunduğunu söyledi. Gestapo kumandanı, kendisinin sadece emirleri yerine getirdiği ve vagonlardaki bu insanların Türk değil, sıradan Museviler oldukları şeklinde yanıt verdi. Kent, daha sonraki hatıralarında şunları söylemişti: "Tehditlerimin sonuçsuz kaldığını gördüğüm zaman birdenbire yardımcıma döndüm ve 'Hadi gidiyoruz, biz de bu trene biniyoruz' dedim. Beni durdurmaya çalışan askeri bir kenara iterek vagonlardan birine bindim. Böylece yalvarma sırası Gestapo subayına gelmişti. Hiçbir uyarıya yanıt vermedim ve tren de hareket etmeye başladı." Tren bir sonraki istasyonda durdu ve Alman subayları trene binerek Marsilya'da trenden ayrılmasına izin verilmediği için kendisinden özür dilediler. Dışarıda kendisini ofise geri götürmek üzere bekleyen bir Mercedes vardı. Ancak Kent yerinden kımıldamadı. Anılarında bu olaydan şöyle bahsetmişti: "Musevi oldukları için 80'den fazla Türk vatandaşının bu hayvan vagonlarına yüklendiklerini ve benim de, böylesi bir davranışı reddeden bir hükûmetin temsilcisi olduğumu açıkladım." Onun bu taviz vermeyen tutumuyla şaşkına dönen Almanlar herkesi trenden indirdiler ve bu drama bir son verdiler. Kent, daha sonra şöyle demişti: "Kurtardığımız insanların boynumuza ve ellerimize sarılmalarını, gözlerindeki minnettarlığı ve sabaha karşı yatağa giderken duyduğum iç rahatlığını unutamam."

Kent savaştan sonra Türkiye'nin New York Başkonsolosu olarak görev yaptı ve bunu takiben Bangkok, Yeni Delhi, Stokholm ve Varşova'da büyükelçilik görevlerinde bulundu.

Artık emekli bir diplomat olan Kent'e, 15 Mayıs 2001 tarihinde, İsrail'den gelen ve üzerinde "Bir can kurtarmak dünyayı kurtarmak gibidir" yazan özel bir madalya ile beraber Türkiye'nin en yüksek şeref madalyalarından birisi olan Üstün Hizmet Madalyası verildi. Bu tören sırasında Kent, "Benim yaptığım, yapmam gereken şeydi. Bir şeyler yapmam gerektiğini biliyordum." dedi.

2002 yılında vefat eden Necdet Kent'in Bebek Camii’nde cenaze töreni düzenlendi ve Kent'in cenazesi namaz sonrası Zincirlikuyu Mezarlığı’nda toprağa verildi.[1]

Yine kendisi gibi İkinci Dünya Savaşı sırasında Yahudileri Nazi soykırımından kurtaran iki Türk diplomat Namık Kemal Yolga ve Selahattin Ülkümen ile birlikte Türk Dışişleri tarafından ‘Üstün Hizmet Madalyası’ ile ödüllendirildi.

23 Nisan 2009 tarihinde Coca Cola'nın Yönetim Kurulu Başkanlığına seçilen Muhtar Kent'in babasıdır. Ayrıca, yazar Ayşe Kulin'in yazdığı ve II. Dünya Savaşı sırasında Musevilerin çektiği Nazi zulmünü anlatan "Nefes Nefese" adlı romanda geçen "T.C. Marsilya Başkonsolosu Nazım Kender" karakteri de Necdet Kent'i temsil eder.[2]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Behiç Erkin

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "Musevi din adamları saf tutup dua etti". 27 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Eylül 2022. 
  2. ^ "Arşivlenmiş kopya". 22 Haziran 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2006. 
  • g
  • t
  • d
Türkiye Türkiye'nin İran büyükelçileri İran
  • Ahmed Reşid Bey (1921-1923)
  • Muhittin Akyüz (1923-1925)
  • Hasan Vasfi Menteş (1925)
  • Memduh Şevket Esendal (1925-1926)
  • Vasfi Menteş (1926-1927)
  • Vehbi Gizey (1927-1930)
  • Hüsrev Gerede (1930-1934)
  • Enis Akaygen (1934-1939)
  • Müşfik Selami İnegöllüoğlu (1939)
  • Suat Davaz (1939-1941)
  • İlhami Uzel (1941)
  • Cemal Hüsnü Taray (1941-1944)
  • Cemil Miroğlu (1944-1945)
  • Kemal Köprülü (1945-1949)
  • Sami Efendi (1949)
  • Yakup Kadri Karaosmanoğlu (1949-1951)
  • Muammer Hamdi Dembel (1951)
  • Ali Türkgeldi (1951-1955)
  • İzzettin Aksalur (1955-1960)
  • Yavuz Aktulga (1955)
  • Mahmut Dikerdem (1960)
  • Fuat Bayramoğlu (1960-1962)
  • Reşad Erhan (1962-1964)
  • Necdet Kent (1964-1967)
  • Taha Carım (1967-1969)
  • Namık Kemal Yolga (1969-1972)
  • Sadi Eldem (1972-1975)
  • Rahmi Gümrükçüoğlu (1975-1978)
  • Turgut Tülümen (1978-1980)
  • Tansuğ Bleda (1980-1983)
  • İsmet Birsel (1983-1986)
  • Volkan Vural (1987-1988)
  • Ömer Akbel (1988-1991)
  • Korkmaz Haktanır (1991-1994)
  • Mithat Balkan (1994-1996)
  • Osman Korutürk (1996-1997)
  • Sencar Özsoy (1998-1999)
  • Turan Moralı (1999-2001)
  • Selahattin Alpar (2001-2004)
  • Bozkurt Aran (2004-2006)
  • Gürcan Türkoğlu (2006-2007)
  • Selim Karaosmanoğlu (2008-2010)
  • Ümit Yardım (2010-2014)
  • Hakan Tekin (2014-2019)
  • Derya Örs (2019-2023)
  • Hicabi Kırlangıç (2023-)
  • g
  • t
  • d
Türkiye Türkiye'nin Polonya büyükelçileri Polonya
  • İbrahim Talî Öngören (1924-1926)
  • Yahya Kemal Beyatlı (1926-1929)
  • Hasan Vasfi Menteş (1929-1931)
  • Cevat Ezine (1931-1932)
  • Ahmet Ferit Tek (1932-1939)
  • Cemal Hüsnü Taray (1939-1940)
  • 1940-1947 arası Almanya'nın işgali nedeniyle ilişkiler kesildi.
  • Şevki Berker (1947-1949)
  • Şinasi Devrim (1949-1950)
  • Abdullahad Akşin (1952-1957)
  • Ömer Fikret Belbez (1958-1961)
  • Cemal Yeşil (1962-1965)
  • Hikmet Bensan (1965-1970)
  • Özdemir Benler (1970-1972)
  • Necdet Kent (1972-1976)
  • Efdal Deringil (1976-1978)
  • İlhan Yaşar (1978-1980)
  • Turgut Tülümen (1980-1984)
  • Muammer Akçer (1984-1989)
  • Hatay Savaşçı (1989-1994)
  • Korkmaz Haktanır (1994-1996)
  • Solmaz Ünaydın (1996-1998)
  • Ateş Balkan (1998-2000)
  • Candan Azer (2000-2005)
  • Kadri Ecvet Tezcan (2005-2008)
  • Reşit Uman (2008-2012)
  • Yusuf Ziya Özcan (2012-2016)
  • Tunç Üğdül (2016-2021)
  • Cengiz Kamil Fırat (2021-2023)
  • Rauf Alp Denktaş (2023-)
  • g
  • t
  • d
Türkiye Türkiye'nin İsveç büyükelçileri İsveç
  • Laik Mukbil Bey (1923-1926)
  • Ali Haydar Aktay (1926-1928)
  • Ragıp Raif Köseraif (1929-1938)
  • Agah Aksel (1939-1943)
  • Nizamettin Ayaşlı (1943-1946)
  • Bedii Arbel (1946-1949)
  • Emin Ali Sipahi (1950-1951)
  • Haluk Kocaman (1951-1952)
  • Cevdet Dülger (1952-1954)
  • Haluk Kocaman (1954-1957)
  • Orhan Eralp (1957-1959)
  • Şadi Kavur (1959-1961)
  • Veysel Versan (1961-1964)
  • Talat Benler (1964-1968)
  • Osman Dostel (1968-1969)
  • Necdet Kent (1969-1972)
  • Bedii Karaburçak (1972-1976)
  • Mehmet Baydur (1976-1979)
  • Şefik Fenmen (1980-1984)
  • Ahmet Müfit Özdeş (1984-1985)
  • Haluk Özgül (1985-1986)
  • Ömer Ersun (1986-1989)
  • Erdil Akay (1989-1991)
  • Orhan Ertuğruloğlu (maslahatgüzar) (1991-1992)
  • Solmaz Ünaydın (1992-1996)
  • Oktay Aksoy (1996-2000)
  • Selim Kuneralp (2000-2003)
  • Tomur Bayer (2003-2004)
  • Necip Egüz (2004-2009)
  • Zergün Korutürk (2009-2013)
  • Kaya Türkmen (2013-2017)
  • Hakkı Emre Yunt (2017-2022)
  • Yönet Can Tezel (2022-)
  • g
  • t
  • d
Türkiye Türkiye'nin Hindistan büyükelçileri Hindistan
  • Ali Türkgeldi (1948-1951)
  • Numan Tahir Seymen (1953-1955)
  • Kadri Rızan (1957-1960)
  • Necdet Kent (1960-1962)
  • Seyfullah Esin (1962-1965)
  • Ömer Fikret Belbez (1965-1966)
  • Osman Olcay (1967-1969)
  • Mahmut Dikerdem (1969-1972)
  • Gündoğdu Üstün (1972-1976)
  • Oktay İşcen (1976-1979)
  • Ali Hikmet Alp (1980-1983)
  • İldeniz Divanlıoğlu (1983-1987)
  • Yalım Eralp (1987-1991)
  • Emin Murat Sungar (1991-1995)
  • Sami Cansen Onaran (1995-1997)
  • Yusuf Buluç (1998-2001)
  • Hasan Göğüş (2001-2006)
  • Halil Akıncı (2006-2008)
  • Levent Bilman (2008-2011)
  • Burak Akçapar (2011-2016)
  • Şakir Özkan Torunlar (2017-2021)
  • Fırat Sunel (2021-)
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Necdet_Kent&oldid=35630618" sayfasından alınmıştır
Kategoriler:
  • Türkiye'nin İran büyükelçileri
  • Türkiye'nin Polonya büyükelçileri
  • Türkiye'nin İsveç büyükelçileri
  • Türkiye'nin Hindistan büyükelçileri
  • 1911 doğumlular
  • 2002'de ölenler
  • Tayland büyükelçileri
  • Galatasaray Lisesinde öğrenim görenler
  • Türkiye'nin New York başkonsolosları
  • Holokost'tan Yahudileri kurtaranlar
  • Uluslararası Dürüstler
  • Zincirlikuyu Mezarlığı'na defnedilenler
Gizli kategori:
  • Türkçe Vikipedi ve Vikiveride resmi olmayan maddeler
  • Sayfa en son 19.55, 8 Temmuz 2025 tarihinde değiştirildi.
  • Metin Creative Commons Atıf-AynıLisanslaPaylaş Lisansı altındadır ve ek koşullar uygulanabilir. Bu siteyi kullanarak Kullanım Şartlarını ve Gizlilik Politikasını kabul etmiş olursunuz.
    Vikipedi® (ve Wikipedia®) kâr amacı gütmeyen kuruluş olan Wikimedia Foundation, Inc. tescilli markasıdır.
  • Gizlilik politikası
  • Vikipedi hakkında
  • Sorumluluk reddi
  • Davranış Kuralları
  • Geliştiriciler
  • İstatistikler
  • Çerez politikası
  • Mobil görünüm
  • Wikimedia Foundation
  • Powered by MediaWiki
Necdet Kent
Konu ekle