Otranto Seferi
| Otranto Seferi | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| İtalya Seferi | |||||||
 Otranto Kalesi | |||||||
| |||||||
| Taraflar | |||||||
 Napoli Krallığı Aragon Krallığı Macaristan Krallığı.svg){kind=small} Papalık Devleti |
 Osmanlı İmparatorluğu | ||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
|
Francesco Largo (ölü) II. Alfonso Balázs Magyar Paolo Fregoso |
Gedik Ahmed Paşa | ||||||
| Güçler | |||||||
|
Bilinmiyor Napoli Krallığı: 20.000+[1]Macaristan Krallığı: 2.000+[2] Gemi: 40[1] |
Bilinmiyor Garnizon: 8.000[1]Gemi: 80 - 132[1] | ||||||
| Kayıplar | |||||||
| Bilinmiyor |
Bilinmiyor Esir: 2.050[2] | ||||||
Otranto Seferi, 1480 yılının yazında Osmanlı İmparatorluğu'nun, İtalya yarımadasına çıkmasıyla başlayıp Fatih Sultan Mehmet'in ölmesiyle 1481 yılında bitirilen sefer. Osmanlı güney İtalya'yı işgal ederek Otranto şehrini kuşattı ve 11 Ağustos'ta ele geçirdi. Şehir, Osmanlıların İtalya'daki ilk toprak kazanımı oldu.[3] Bir yıl sonra, Sultan II. Mehmed’in ölümüyle ortaya çıkan belirsizlik ortamında, Papa kuvvetlerinin başında Cenovalı Paolo Fregoso’nun da yer aldığı Hristiyan ordusunun düzenlediği kuşatma sonucunda Osmanlı garnizonu şehri teslim etti.
Geleneksel bir anlatıya göre, şehrin düşmesinin ardından 800’den fazla yerli halk başları kesilerek idam edildi.[4][5] Bu kişiler, günümüzde İtalya'da “Otranto Şehitleri” (İtalyanca: I Santi Antonio Primaldo e compagni martiri) olarak anılmaktadır.
Savaş öncesi
[değiştir | kaynağı değiştir]II. Mehmet, Arnavutluk'u fethetmek amacıyla birçok akıncı birliği gönderdi. Akıncılar Dalmaçya kıyılarını geçip akınlarını yoğunlaştırdıkça Adriyatik Denizi'nin karşı yakasında, İtalya'da korku baş gösterdi. Osmanlılar karşıda yangın çıkardıkça Venedik San Marko kilisesi alarm çanlarını çalıyordu. Akıncılar daha 1477'de İtalya'nın kuzeydoğusundaki Friuli'ye girerek bazı yerleşim birimlerini yağmaladılar. Fakat ertesi sene daha büyük kuvvetlerle gelen başıbozuklar ülkede büyük bir paniğe neden oldu. Bunun üzerine Venedikliler, Osmanlı-Venedik Antlaşması (1479) istemek zorunda kaldı.[6]
Osmanlı tehlikesini atlatan Venedik Cumhuriyeti, Katolik Ferdinand adıyla ün yapmış İspanya kralıyla da savaşıyordu ki, Napoli kralı Ferdinand da bu savaşta İspanya'yı destekliyordu. Napoli'ye sorun çıkarmak isteyen Venedik, İstanbul'a Sebastiano Giritti adında bir elçi yollar. Elçi, Puglia ve Calabria'nın büyük şehirlerinin Doğu Roma İmparatorluğu'na ait olarak Yunan göçmenler tarafından kurulmuş olması dolayısıyla Mora ve Bizans fatihinin bu bölgeleri kendi malı olarak isteme hakkı olduğuna Sultan II. Mehmet'i ikna eder. Napoli Krallığı'nın, Osmanlı ile var olan ittifak anlaşmasını bozarak Türk kuşatması altındaki Rodos Şövalyeleri'ne yardım göndermesini de göz önüne alan padişah, Gedik Ahmet Paşa'ya donanmasını hemen yukarı Arnavutluk sahilinden Avlonya limanına götürmesini ve oradan asker alarak Puglia kıyılarına çıkmasını emreder.[7][8]
Sefer
[değiştir | kaynağı değiştir]
100 gemiden oluşan Osmanlı donanması 28 Temmuz 1480 tarihinde Otranto limanına demir attı. Karaya çıkma yeri olarak ilk Brindisi düşünüldüyse de kıyı savunması olmadığı için Otranto tercih edildi. Sipahiler hemen şehri kuşattı, şehir direnmek istedi fakat fazla dayanamadan 11 Ağustos 1480 tarihinde fetholundu. Şehir halkının bazı ileri gelenleri Osmanlı'ya karşı geldikleri için idam edildi.Daha sonra bu kişiler papalık tarafından azizlik mertebesine ulaştırıldı. Bu şehitler günümüzde Napoli'deki Santa Caterina a Formiello kilisesinde yatmaktadır.[9]
Osmanlılar şehre yerleştikten sonra Brindisi, Lecce, Taranto yönünde hamleler yapsalar da Napoli'den gelen büyük kuvvetler tarafından püskürtüldüler. Sultan ileriki zamanlardaki fetihler için Otranto'yu bir üs olarak kullanmak istiyordu fakat halkın büyük kısmı şehirden firar etti. Halk, şehre dönmeyi ve Türklere yiyecek ikmali yapmayı reddediyordu. Sonuçta Osmanlılar, kuvvetlerin çok büyük bir kısmını İtalya'dan çekerek şehirde, denizyoluyla beslenebilecek küçük bir garnizon bıraktı. Sultanın bir ordunun başında bizzat İtalya'ya geleceği söylentileri dolaşıyordu. Türk istilası korkusu öyle bir hal aldı ki Papa Fransa'daki Avignon'a kaçmayı bile düşündü ama bunu yapmak yerine Cenova, İspanya, Portekiz gibi çeşitli yerlerden yardım temin etti.[10]
Sonrası
[değiştir | kaynağı değiştir]II. Mehmet 3 Mayıs 1481'de hayatını kaybetti ve II. Bayezid'in, Cem Sultan vakası meydana geldi. Cem Sultan ile mücadelesinde yeterli başarıyı gösterememesinden dolayı İtalya ve Arnavutluk'taki yönetim Gedik Ahmet Paşa'dan Rumeli Beylerbeyi Hadım Süleyman Paşa'ya verildi.[1]
Napoli kralı Osmanlı'nın dikkatini dağıtmak için Arnavut isyancıları destekledi. Daha sonra Arnavutluk'ta isyan çıktı ve Otranto-Avlonya-İstanbul arasındaki iletişim kesildi. Bu sırada Macar kralı sınır bölgelerinde çeşitli saldırılar düzenledi.[1]
Otranto'da bulunan Osmanlı ile bağı kesilen 8.000 askerden oluşan Osmanlı birliği karadan ve denizden kuşatıldı. 6 ay kuşatma sonrası erzak sıkıntısı çeken birlik daha sonra teslim oldu.[1] 2050 asker esir oldu.[2]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c d e f g Köse, Metin Ziya (2016). Otranto Seferi. İstanbul: TDV İslâm Ansiklopedisi (EK-2 Cilt). ss. 386-388. 2 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2020.
- ^ a b c Eroğlu, Haldun. "Mehmet II's Campaign to Italy (1480-1481)" (PDF). akdeniz.edu.tr. Akdeniz Üniversitesi. 8 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2020.
- ^ Savvides, Alexios, and Photeine Perra. "Hospitallers and Ottomans Between the Two Great Sieges of Rhodes (1480–1522/1523) 1." 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. In The 1522 Siege of Rhodes, pp. 11-39. Routledge, 2022.
- ^ "Pope canonises 800 Italian Ottoman victims of Otranto". BBC News (İngilizce). 12 Mayıs 2013. 31 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2022.
- ^ "HOMILY OF POPE FRANCIS". www.vatican.va. 12 Mayıs 2013. 17 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2022.
- ^ Lord Kinross Osmanlı İmparatorluğun Yükselişi ve Çöküşü İstanbul, Mart 2008, s.135-136, ISBN 987-975-21-0955-1
- ^ Namık Kemal, Osmanlı Tarihi 2. cilt, s.315-316 ISBN 975-6316-47-0
- ^ J.Von Hammer Osmanlı İmparatorluğu Tarihi 1. cilt, İlgi Kültür Sanat yayınları, s.300 ISBN 978-9944-978-32-3
- ^ Magister, Sandro. "Letture d'agosto: come gli ottocento di Otranto salvarono Roma". 27 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2017.
- ^ Lord Kinross Osmanlı İmparatorluğun Yükselişi ve Çöküşü, İstanbul, Mart 2008, s.137, ISBN 987-975-21-0955-1
| 13.-14. |
|
|---|---|
| 15. |
|
| 16. |
|
| 17. |
|
| 18. |
|
| 19. | |
| 20. |
|
Osmanlı mağlubiyetleri italik olarak gösterilmiştir. | |
