Cem Sultan
| Cem Sultan | |
|---|---|
| Şehzade Sultan (İddia) | |
 İtalyan ressam Pinturicchio'nun çizimiyle Şehzade Cem. | |
| Osmanlı Padişahı (İddia) | |
| Hüküm süresi | 28 Mayıs 1481 – 20 Haziran 1481 |
| Önce gelen | II. Mehmed |
| Konya sancak beyi | |
| Hüküm süresi | 1474 – 1481 |
| Önce gelen | Şehzade Mustafa |
| Doğum | 22 Aralık 1459 Edirne |
| Ölüm | 25 Şubat 1495 (35 yaşında) Napoli |
| Defin | 1499 Muradiye Külliyesi, Bursa |
| Eş(ler)i | Gülşirin Hatun |
| Çocuk(lar)ı | Şehzade Oğuz Han Şehzade Murad Şehzade Abdullah Ayşe Sultan Gevher Melike Sultan |
| Hanedan | Osmanlı Hanedanı |
| Babası | II. Mehmed |
| Annesi | Çiçek Hatun |
| Dini | İslam |
| İmza |  |
Cem Sultan ya da Şehzade Cem (22 Aralık 1459, Edirne - 25 Şubat 1495,[1] Napoli), II. Mehmed'in Çiçek Hatun'dan olma en küçük oğlu ve II. Bayezid'in küçük kardeşi. Ağabeyi II. Bayezid ile girdiği taht mücadelesiyle bilinir.
Yaşamı
[değiştir | kaynağı değiştir]Fâtih Sultan Mehmed'in üçüncü oğlu olarak 27 Safer 864'te (23 Aralık 1459) Edirne'de doğdu.[2]
Annesi Çiçek Hatun'dur. Dört yaşına geldiğinde çeşitli hocalardan dersler almaya başladı. Bu eğitim 10 yaşına kadar sarayda devam etti. Rumca dâhil bazı dilleri öğrendi.[3]
10 yaşındayken Kastamonu Sancak Beyliği görevi ile saraydan ayrıldı. Yanında bulunan iki lalası (Süleyman Çelebi ve Nasuh Çelebi) ve bu şehrin kültürel ve eğitim kaynakları dolayısıyla bu görevde de eğitimine devam etti. Bunun yanında sancak beyliği olarak siyaset ve kamu idaresi konularında pratik bilgiler, tecrübeler ve yetenekler kazandı.[3] Şehzade Cem için 1472'de İstanbul'da sünnet töreni yapıldı.
1473'te Fatih Sultan Mehmed, Uzun Hasan'ın üzerine doğu seferine gitti. Büyük şehzadeleri olan Şehzade Mustafa ve Şehzade Bayezid'i yanında götürdü. Cem'i lalaları ile geride Edirne Sarayı'nda kaymakam olarak bıraktı. O zamanlara sarayda iç oğlanı olan ve sonradan vatanı İtalya'ya dönerek hatıratını yazan Vicenza'li Angiolello bu dönem olaylarını hatıralarına geçirmiştir. Bu anılara göre Anadolu'ya geçen Fatih Sultan Mehmed'den Edirne'ye 40 gün kadar hiç haber gelmemişti. Bunu Sultan'ın başına gelen bir felaket olarak yorumlayan Şehzade'nin iki lalası onu sultan olarak ilan ederek saray halkının ona biat etmesini sağladılar. Fakat Fatih Sultan Mehmed bu seferde galip olarak geri dönüp bu olayı öğrenince çok sinirlendi. Şehzade'nin lalalarını (Süleyman ve Nasuh çelebileri) idam ettirdi. Fatih Sultan Mehmed'in bu olayı ciddi olan bir saray komplosu olarak görmesi mümkündü. Fakat belki de kendi gençliğinde babası II. Murad'ın kendine sultanlığı devrinden sonraki bir Melami şeyhine inanarak yaptığı hareketleri hatırlayarak, sonraki kararlarından bir toy, genç şehzadenin kandırılarak da bir yakışıksız hareket olarak gördüğü düşünülmesi çok olasıdır. Çünkü ertesi yıl Konya'da valiyken ölen Şehzade Mustafa'nın yerine Şehzade Cem'i Konya'ya vali olarak atadı.[3]
3 Mayıs 1481'de Fatih Sultan Mehmed'in ölümü üzerine yeni padişahı belirlemek için Amasya'da bulunan en büyük Şehzade Bayezid'e ve Konya'da bulunan en küçük Şehzade Cem'e haberciler gönderildi. Veziriazam Karamanlı Mehmet Paşa, Şehzade Cem taraftarıydı ve bu yüzden sultanın vefatını bir süreliğine gizlemeye çalışmışsa da bunu başaramamıştı. Duruma kızan Yeniçeriler ayaklanıp sadrazam Karamanlı Mehmed Paşa'yı öldürdüler ve Şehzade Bayezid'in, İstanbul'da bulunan oğlu Korkut'u saltanat naibi ilan ederek onu tahta çıkardılar. Ancak Cem Sultan'a gönderilen haberci, yolda Şehzade Bayezid'in kayınbabası ve Anadolu Beylerbeyi olan Sinan Paşa tarafından yakalandı ve öldürülmesi neticesinde Cem Sultan haberi aldığında iş işten geçmiş, en büyük destekçisi sadrazam Karamanlı Mehmed Paşa da yeniçerilerin isyanıyla öldürülmüştü. Cem Sultan, babasının vefatını dört gün sonra öğrenebildi. Şehzade Bayezid, İstanbul'a varır varmaz devlet idaresini eline aldı.
Bursa'da tahta çıkışı
[değiştir | kaynağı değiştir]
.JPEG)
Cem Sultan, babasının meşhur Kanunnâme'sine koydurttuğu "Her kimseye evladımdan saltanat müyesser ola karındaşlarını nizam-ı âlem için katletmek münasiptir. Ekser ulemâ dahi bunu tecviz etmişlerdir..." hükmü gereği öldürüleceğinden emin olduğundan, Konya civarında topladığı bir miktar askerle Bursa'ya doğru ilerledi. Cem Sultan, 4000 kadar askeriyle birlikte 27 Mayıs 1481'de İnegöl önlerine geldi. Sultan II. Bayezid, Ayas Paşa idaresindeki bir orduyu Cem Sultan'ın üzerine gönderdi. 28 Mayıs'ta yapılan muharebeyi kazanan Cem Sultan Bursa'da padişahlığını ilan etti. Kendi adına hutbe okutarak para bastırdı ve çeşitli fermanlar yayımladı. Bu saltanatı ancak yirmi gün sürdü. Sultan II. Bayezid'e gönderdiği arabulucularla, özellikle büyük halası Selçuk Sultan ile kendisinin Anadolu'da, Sultan Bayezid'in de Rumeli'de padişah olmasını ve Osmanlı topraklarını eşit olarak paylaşmayı teklif etti, kan dökülmemesini talep etmiş, Bayezid buna "Hükümdarlar arasında akrabalık yoktur." şeklindeki Arap atasözüyle karşılık vermişti.
Bundan sonra taraflar daha üstün ve avantajlı duruma sahip olabilmek için gayret gösterdi ve Sultan II. Bayezid, ordusuyla birlikte Cem Sultan'ın üzerine yürüdü. Yenişehir Muharebesini kaybeden Cem Sultan, Konya'ya geldi. Ancak Gedik Ahmet Paşa komutasındaki kuvvetlerin takibi sürünce, Cem Sultan yanına ailesini de alarak Osmanlı topraklarını terk ederek Ramazanoğulları toprakları olan Adana'dan, Memlûk Sultanlığı toprakları olan Halep'e geçip Kahire'ye gitti. Memlüklü Sultanı Kayıtbay onu törenle karşıladı. Fakat Kayıtbay Cem Sultan'in aradığı askeri desteği vermedi. Cem Sultan oradan da Hac mevsiminde Hicaz'a gitti. Cem Sultan, hacca giden ilk Osmanoğlu'dur.
Orada yazdığı şiirlerinde saltanat kavgasından tamamen vazgeçtiği, hac farizasını yerine getirmenin verdiği iç huzuru taç ve tahta bile değişmek istemediği görülür. Hicaz'da bulunmakta iken Bayatlı Mahmud adlı bir tarihçiyi erken Osmanlı tarihlerinden en önemlilerinden biri olan "Cam-i Cemayin" adlı tarih eserini hazırlamaya destek sağladı.
Hac'dan sonra tekrar Kahire'ye gelerek çeşitli telkin ve tahriklerle yeniden talihini denemek istedi. 27 Mayıs 1482'de Konya'yı kuşattı. II. Bayezid'in yaklaşması üzerine kuşatmayı kaldırarak Ankara'ya gitti. Oradan da tekrar Mısır'a gidecekti, ancak yollar tutulmuştu. II. Bayezid bu defa Cem Sultan'a bütün masraflarının karşılanması şartıyla Kudüs'te ikamet etmesini teklif etti; ancak bu teklifi reddetti. Başta Karamanoğlu Kasım Bey olmak üzere etrafındaki bazı kimseler saltanat mücadelesine Rumeli'de devam etmesi tavsiyesinde bulundular. Ağabeyi Sultan II. Bayezid'den bir mektup aldı. Bu mektupta, padişahlıktan vazgeçtiği takdirde kendisine bir milyon akçe ödeneceği belirtiliyordu.
Rodos Şövalyeleri ile ittifakı
[değiştir | kaynağı değiştir]Rumeli'ye geçmek için de Rodos şövalyelerinin gemilerini kullanacaktı. Bu sırada Rodos şövalyelerinden Pierre d'Aubusson onu Rodos'a davet etti. Rodos'a gelindiğinde (30 Temmuz 1482) Saint Jean şövalyelerinin reisi d'Aubusson ile varılan anlaşmaya göre şövalyeler Cem Sultan'a yardım edecekler, karşılığında Rodos'tan alınan adalar geri verilecek, daimi bir sulh olacak ve masraflarına karşılık 150 bin altın alacaklardı. d'Aubusson bu anlaşmayı yaparken Avrupa kralları ve Papa'ya da mektuplar göndererek Cem'in Rodos'ta olduğunu, durumdan istifade ile bir haçlı ordusu meydana getirilmesini ve Türklerin Avrupa'dan çıkarılmasını teklif etmekteydi. Bu kıymetli rehinenin muhafaza edilmesi için de Fransa'nın uygun olduğunu müzakere etmekteydiler. Sultan Bayezid ise şövalyelere her yıl 45 bin düka altını vermek üzere bir anlaşma yaptı. Cem Sultan'ın Fransa'ya gönderilme kararı alınmasına rağmen hâlâ o, Rumeli'ye geçme planları yapmaktaydı. Rodos'tan Sicilya'ya oradan Nice Limanı'na gelindi ve bir süre kalındı.
.jpg)
Cem Sultan'ın Fransa'dan başka bir ülkenin eline geçmesini Osmanlı Devleti açısından sakıncalı gören Sultan II. Bayezid, Fransa'ya bir elçi göndererek Cem Sultan'ın Fransa'da tutulmasını istedi.
Dük ile dostluğu şövalyeleri rahatsız ettiğinden önce Lyon daha sonra da Pouêt adlı kaleye getirildi. Burada Sultan Bayezid'in elçisi Cem Sultan'la görüşmek istedi ise de, bu mümkün olmadı. Yeniden yapılan bir anlaşma ile Cem Sultan'ın Papa VIII. Innocentius'a teslim edilmesine karar verilince şehzade yeniden yollara düştü. Böylelikle Cem Sultan'ın Fransa macerası 6,5 yıl sürmüş oldu. Marsilya yolu ile Toulon'a oradan da 14 Mart 1489 günü Roma'ya gelerek Papa ile görüştü. Cem Sultan'ı kullanmak isteyenlerden birisi de Papa VIII. Innocentius idi. Papa, Cem Sultan'ı bahane ederek Osmanlılara karşı bir haçlı seferi düzenlenmesini istiyordu. Ancak bunda başarılı olamayınca Cem Sultan'a Hristiyan olma teklifinde bulundu ancak Cem Sultan bunu kesinlikle reddetti. Cem Sultan'ın tek arzusu Mısır'da bıraktığı annesi ve çocuklarına kavuşmaktı. Ancak Papa'nın başka planları vardı. Çeşitli tekliflerde bulundular. Cem Sultan bunları "din-i mübin-i İslâma ihanet edemeyeceği ve dinini cihan saltanatına değişmeyeceği" cevabıyla geri çevirdi. 2000'li yılların başlarında ortaya çıkan Josquin Desprez tarafından yazılan bir bestede Türk kıyafetleri içerisinde sarıklı bir gencin resmi olduğu ve bu resimdekinin Cem Sultan olduğu düşünülmektedir. Böyle bir eserin bir müslüman için bestelenmeyeceği sonucunda Cem Sultan'ın Hristiyanlığı kabul ettiği ileri sürülmektedir.[4]
Roma'da 5 yıl 11 aydan fazla kalındı. Başta Macaristan Kralı olmak üzere Memlûklu Sultanı ve diğerlerinin Cem Sultan ile ilgili talepleri Papa'yı çok zor durumda bıraktı. Bu sırada hem Cem Sultan'a hem de Papa'ya suikast teşebbüsleri olmaktaydı. Fransa Kralı VIII. Charles'in ısrarlı talepleri üzerine, Cem ona teslim edilmek üzere Napoli'ye doğru yola çıkıldı ancak yolda fenalaştı. Muhtemelen teslimden önce Papa tarafından zehirlenmişti. Uygulanan bütün tedavi yöntemleri netice vermeyince şehzade, "Ailesinin Mısır'dan İstanbul'a getirilip gözetilmesi, kendisine hizmet edenlerin memnun edilmesi ve ölüsünün mutlaka Osmanlı ülkesine getirilmesi" şeklindeki vasiyetini yazdırdı.
Sultan Cem'in Roma halkının fakirlerine para vermesi, Avrupa'da Cem Sultan'ın bu hareketi taraftar toplama olarak karşılandı.
Cem Sultan vakası Osmanlı tarihinde Yıldırım Bayezid'in Timur'un elinde esir düşüp, demir kafese hapsedilmesinden sonra ikinci büyük hadisedir. Rumeli'den tekrar Osmanlı topraklarına gelmek isteyen Cem Sultan, 14 yıl esir hayatı yaşadı. En son Papa'nın elinden Fransız Kralı tarafından kurtarılmıştır.
Cem Sultan'ın bakım masrafları için Papa, Sultan II. Bayezid'den yılda 40.000 altından fazla para almayı başarmış, Cem Sultan'ı serbest bırakma tehditleriyle de Osmanlı fetihlerini durdurmuştu. Bu olay ileride Şehzade katli için de önemli bir mesnet teşkil etmiştir.
Ölümü
[değiştir | kaynağı değiştir]Cem Sultan, 25 Şubat 1495'te öldü. II. Bayezid, 3 günlük yas ilan edip kardeşi Cem Sultan'ın naaşı için para vermeyi reddetti. Bunun üzerine Cem Sultan'ın naaşı uzun süre alıkonmuştur. 1499 senesinde Cem Sultan'ın naaşı için Napoli'ye savaş ilan etti.[5] Bunun üzerine Napoli Cem Sultan'ın naaşını bir gemiye yükleyerek Osmanlı'ya teslim etti.[6]
Şehzade Cem'in naaşı Bursa'da büyükbabası Sultan II. Murad'ın yaptırdığı caminin bahçesine kardeşi Şehzade Mustafa'nın yanına gömüldü.
Annesi ve çocuklarının ne oldukları da acıklıdır. Cem Sultan'ın annesi Çiçek Hatun oğlu Mısır'dayken onunla mektuplaştığı belgelenmiştir. Çiçek Hatun Mısır'da 1495'te vebadan ölmüştür. Cem Sultan'ın oğullarından olan Oğuz daha üç yaşındayken babası Fransa'ya götürüldüğü zaman 1482'de amcası II. Bayezid tarafından boğdurulması emredildiyse de zehirlenerek öldürüldü.[3] Sultan Cem'in diğer oğlu Murad, Rodos'ta kalmış ve bağnaz muhitte vaftiz edilip Hristiyan olmuştur. Murad, kendi oğlu ile birlikte Kanuni Sultan Süleyman'ın Rodos kuşatmasında şövalyelerin yanında bulunmuştu. Rodos Osmanlı kuvvetleri tarafından ele geçirildikten sonra herkesin kaleyi serbestçe terk ettiği halde, Cem'in oğlu Murad ve torunu yakalandı ve fetihten sonra I. Süleyman'ın emriyle boğularak öldürüldü.
Ailesi
[değiştir | kaynağı değiştir]Yüzyıllar sonra dahi Avrupa'da kalan bir-iki torununun soyundan gelenleri, bugünün Osmanlı hanedanı Cem Sultan'ın torunlarını kuzen olarak tanıyor, ama aralarına almayı kabul etmiyorlar.[7] Kanuni Rodos'u fethettiği zaman Hristiyan olan torunlarını öldürtmüştür.[8]
Eşi
[değiştir | kaynağı değiştir]- Gülşirin Hatun
Çocukları
[değiştir | kaynağı değiştir]- Şehzade Oğuz Han (1474-1483) - Dedesi tarafından 1480 yılında amcası II. Bayezid'in oğulları ile birlikte sünnet edildi. Fatih Sultan Mehmed'in ölümünden sonra amcası II. Bayezid ile babası Cem Sultan'ın arasında geçen taht mücadelesinde İstanbul'da bulunduğundan amcasına esir oldu. Gedik Ahmed Paşa tarafından korundu. Gedik Ahmed Paşa'nın idam edilmesinin ardından Şehzade Oğuz Han da amcası tarafından küçük yaşta öldürtülmüştür.[9]
- Şehzade Murad (1475-1522)
- Şehzade Abdullah (1476-1483)
- Ayşe Sultan
- Gehver Melike Sultan[10]
Şairliği
[değiştir | kaynağı değiştir]Sultan şâirler arasında şiirlerinde şahsî duygularını ifade etmede en başarılı sayılanı, Cem Sultan'dır. Şiir ve edebiyatla çok küçük yaşlardan beri meşgul olmuş bir şehzâde olan Cem'in çevresinde, adına "Cem şâirleri" denen bir grup şâir bulunmuştur. Cem Sadisi, Haydar Bey, Sehâî, Kandî, Şâhidî gibi dönemin ünlü şairlerinden oluşan bu gruptan bazı şâirler, Cem'i gurbette de yalnız bırakmamışlardır. Cem Sultan, şiirlerinde yaşadığı sıkıntıları, oldukça duygulu bir anlatımla dile getirir. Cem'in "Fal-i Reyhan" adlı 48 beyitlik manzum bir çiçek falı bulunmaktadır. Cem Sultan'ın biri Farsça diğeri Türkçe olmak üzere iki divanı vardır. Ayrıca ve Hüsrev ü Şirin adlı mesnevisi vardır. Divan'ı baştan sona neredeyse hüzünle doludur.[11][12]
Popüler kültürdeki yeri
[değiştir | kaynağı değiştir]- The Borgias dizi filminde Cem Sultan'ı Elyes Gabel canlandırmıştır.
- Malkoçoğlu Cem Sultan filminde Cem Sultan'ı Cihangir Gaffari tarafından canlandırıldı.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ NTV Tarih, Şubat 2010, s. 21
- ^ "CEM SULTAN". TDV İslâm Ansiklopedisi. 6 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2025.
- ^ a b c d Kafadar, Cemal, "Cem Sultan", (1999) Yaşamları ve Yapıtlarıyla Osmanlılar Ansiklopedisi, İstanbul:Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık A.Ş. C.1 s.340-343 ISBN 975-08-0072-9
- ^ Murat Bardakçı (7 Temmuz 2023). "Vatikan'da Cem Sultan için 1495'te düzenlenen âyinde okunmak üzere bestelenmiş ilâhinin notası Londra'da mezata çıktı". Habertürk. 18 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2023.
- ^ "OTTOMAN WEB SITE - 700th Anniversary of the OTTOMAN EMPIRE". osmanli700.gen.tr. 14 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2022.
- ^ Mutafçiyeva, Vera (1971). Cem Sultan Olayı. İstanbul: May Yayınları.
- ^ "Cem Sultan'ın İtalya'daki Altsoyu". www.maltagenealogy.com. 17 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2016.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 14 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2016.
- ^ "Sultan Bayezid ve Cem Sultan Mücadelesi ile Neticesi". TTK. 21 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2023.
- ^ Murat Bardakçı (5 Ağustos 2001). "Cem Sultan'ın 5 asır sonra ortaya çıkan Maltalı torunu". hurriyet.com.tr. 27 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2018.
- ^ Ersoylu, İ. Halil (1989). Cem Sultan’ın Türkçe Divan’ı
- ^ Kuzubaş, Muhammet (2006), Cem Sultan’ın Şiirlerinde Hüzün
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Kafadar, Cemal, "Cem Sultan", (1999) Yaşamları ve Yapıtlarıyla Osmanlılar Ansiklopedisi, İstanbul:Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık A.Ş. C.1 s.340-343 ISBN 975-08-0072-9
- Mehmed Süreyya (haz. Nuri Akbayar) (1996), Sicill-i Osmani, İstanbul:Tarih Vakfı Yurt Yayınları ISBN 975-333-0383 C.1 say.195 [1]
- Ertaylan, Ismail Hikmet (1951), Sultan Cem, Istanbul:Istanbul Üniversitesi Edebiyat Fakultesi Yayinlari, Milli Eğitim Basımevi.
- Altınay, Ahmet Refik (haz. İ. Delioğlu), (2001), Sultan Cem, İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları
- Mutafçiyeva, Vera (çev. Naime Yilamer) (1971), Cem Sultan Olayı Istanbul:May Yayınları
- Mutafçiyeva, Vera (Çev.: S. Mollov, S. Velikov, N. Uğurlu), (2002), Cem Sultan, Istanbul: Örgün Yayınevi.
- Tağızade-Karaca, Nesrin (2006), Batılı Üç Eserde ‘Romantik Kurban’ Cem Sultan https://web.archive.org/web/20120324080802/http://yayinlar.yesevi.edu.tr/files/article/11.pdf
