Panslavizm

Panslavizm, 19. yüzyılın ortalarında kristalize olmuş bir hareket olup Slav halkının bütünlüğünü ve birliğini ilerletmekle ilgilenen siyasi bir ideolojidir. Ana etkisi, Slav olmayan imparatorlukların yüzyıllar boyunca Güney Slavları yönettiği Balkanlar'da ortaya çıkmıştır. Bunların başlıcaları Bizans İmparatorluğu, Avusturya-Macaristan, Osmanlı İmparatorluğu ve Venedik'ti. Panslavizm terimi ilk kez 1826 yılında J.Herkel tarafından kullanılmıştır. Pan-Cermenizm'den etkilenen Panslavizmin çıkışının temelinde Kırım Savaşı'nın ardından daha belirgin hale gelen Avrupa karşıtlığı yer almaktadır.

Özellikle Rusya, Çarlık döneminde, varsayımsal Slav ırkından olanları kendi hakimiyeti altında bir devlet halinde toplama siyaseti izlemiştir.

Terim, Doğu Avrupa ile Orta Avrupa'nın orta kesimindeki çeşitli Slav halkları arasında ortak kültürel ve siyasal hedefler doğrultusunda birlik sağlamaya çalışan hareket olarak da kullanılmıştır.^{[kaynak belirtilmeli]}

19. yüzyılın ilk yarısında Batı ve Güney Slav halklarının ulusal kimlik arayışı, bilim insanları, aydınlar ve şairler arasında başladı. İlk Panslavistler, Slav halkları arasında şarkılarını, türkülerini, şiirlerini inceleyerek Slav birliğini sağlamak istiyorlardı. Bu tür çalışmaların yapıldığı Prag Slav tarihi ve filoloji araştırmalarında ilk panslav merkezi oldu.

Panslavizm hareketi çok geçmeden siyasal içerik kazandı. 1848'de Avusturya-Macaristan'ın ayaklanmalarla sarsıldığı bir sırada Çek tarihçi Frantisek Palacky Prag'da bir kongre topladı. Avusturya yönetimindeki tüm Slav milliyetlerinden oluşan temsilcilerin katıldığı kongrede; Merkezi monarşik yapıya son vermek ve Habsburg hanedanı altında eşit haklardan oluşan demokratik bir federasyon yaratmak için eş güdüm sağlanmalıdır şeklinde karar alındı.

Kongreden pratik bir sonuç çıkmamasına karşın canlılığını koruyan hareket 1860'larda özellikle Rusya'da yaygınlaştı.

Slav toplulukları bir yandan Fransız ihtilalinin getirdiği milliyetçilik akımından diğer yandan Rusya'nın panslavist propagandalarından güç alarak ayaklanmaya devam ettiler. Rusya balkanlardaki Slav toplulukları arasında yoğun bir propaganda çalışması yaparak merkezi İstanbul olacak ve bütün Slavları içine alacak bir ittifakı duyuruyordu. Bu gelişmeler sonucunda 1875'te Sırplar ve Karadağlılar bağımsızlık elde etme amacıyla Osmanlı devletine savaş açtılar. Osmanlı ordusu Sırp ve Karadağ kuvvetlerini yenilgiye uğratarak ayaklanmayı bastırdı. Rusya bu durumu Ortodoksların katledildiği şekilde Avrupa'ya duyurdu. Böylece Balkan milletlerinin sözcülüğüne başladı. Osmanlı ordusunun kısa sürede ayaklanmaları bastırması, Karadağ'da duruma hakim olması ve Bosna-Hersek'de düzeni sağlaması, Rusya'yı endişeye düşürdü. Avrupa devletlerini de yanına alarak Sırplarla savaşı durdurması için Osmanlı Devleti'ne ültimatom verildi. Osmanlı devleti Rusya'nın bu isteğini kabul etti.

Günümüzdeki Slav devletleri; Slovenya, Hırvatistan, Bosna-Hersek, Sırbistan, Karadağ, Ukrayna, Çek Cumhuriyeti, Slovakya, Rusya, Bulgaristan, Kuzey Makedonya, Karadağ, Polonya ve Belarus'tur.^{[kaynak belirtilmeli]}

Ayrıca bakınız

Siyaset ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

g t d Etnik milliyetçilik
Milliyetçilikler	Acholi Afrikaner Alman Avusturya Arnavut Arnavutluk Kosova Kuzey Makedonya Arap Aragon Asur Asturias Avusturya Azerbaycan Balkar ve Karaçay Beluç Bask Bavyera Belarus Bengal Berberi Bodo Boşnak Breton Çek Çikano Çin Çerkez Endülüs Ermeni Eston Filipinli Filistin Fin Fransız Galiçya Galli Gürcü Hırvat İngiliz İgbo İran İrlanda İskoç İspanyol İtalyan İzlanda Japon Kanarya Kastilya Katalan Kernevek Khmer Kıpti Kore Korsika Kürt Leh Macar Makedon Malay Mançu Karadağ Mısır Naga Norveç Oksitan Ogoni Peştun Pencap Rumen Rus Sahravi Sırp Sicilya Sindhi Sinhala Somali Slovak Sloven Svabya Tamil Sri Lanka Tripuri Türk Ukrayna Uygur Valensiya Vietnam Yunan Kıbrıs Zaza
Panmilliyetçilikler	Amerikan Arap Kelt Alman Hispanik Hint İran Latin Moğol Pakistan Slav Turan Türki
Hareketler	Assam ayrılıkçı hareketleri Doğu Türkistan bağımsızlık hareketi Faroe bağımsızlık hareketi Flaman Hareketi Grönland bağımsızlığı Māori protest hareketi Ryukyu bağımsızlık hareketi Silezya Özerklik Hareketi Tibet bağımsızlık hareketi Valon Hareketi
Konseptler	Hutu Gücü Kaşmiriyat Katarismo Ketuanan Melayu Marathi Abhimaangeet Saraikistan
Diğer	Irk Amerika Yerlisi Siyahi Yerli Beyaz Siyonizm
Not: Yukarıda etnik grup bazlı milliyetçilikler listelenmiştir. Bu, belirli bir etnik gruptaki her bir milliyetçinin o grubun etnik milliyetçisi olduğu anlamına gelmez..

g t d Panmilliyetçi kavramlar
Fikirler	Pan-Afrikanizm Pan-Amerikanizm Panarabizm Pan-Asyanizm Berberizm Keltçilik Çekoslavakizm Pan-Fin-Ugrizm [fi; ru; uk] Pancermenizm Avrasyacılık Pan-Avrupa milliyetçiliği Panhispanizm Pan-İberizm Kızılderilicilik Pan-İranizm Pan-Latinizm Akdenizcilik Moğolculuk Okyanusyacılık İskandinavcılık Büyük Sırbistan Panslavizm Rattachizm Tatarcılık Turancılık Türkçülük Yugoslavizm
Bölgesel kavramlar	Büyük Arnavutluk Bask Ülkesi Birleşik Krallık'ta birlikçilik Büyük Bulgaristan Büyük Kamboçya Büyük Antiller Katalan Ülkeleri Büyük Kolombiya Büyük Çin Büyük Hırvatistan Eritre milliyetçiliği Etiyopya milliyetçiliği Büyük Finlandiya Galicia irredenta Büyük Macaristan Büyük Hindistan Büyük Endonezya Büyük İran Büyük Irak Büyük İsrail Büyük İtalya Büyük Moritanya Büyük Meksika Büyük Moldova Büyük Fas Büyük Nepal Büyük Hollanda Büyük Norveç Büyük Filistin Büyük Polanya Portugaliza Büyük Romanya Büyük Rusya Büyük Sırbistan Büyük Somali Büyük İspanya Büyük Sırbistan Büyük Ukrayna Büyük Viyetnam Büyük Yugoslavya Yunan Megali İdea Kürdistan Oksitanya Padanya milliyetçiliği Patria Grande Tamazɣa Mîsâk-ı Millî Büyük Ermenistan Birleşik İrlanda Birleşik Makedonya Avrupa Birleşik Devletleri Bütün Azerbaycan Turan
Pan-ethnik gruplar	Latinolar, Hispanikler Habeşler