Piano Konçertosu No. 3 (Rahmaninov)

$\version "2.14.1" \layout { #(layout-set-staff-size 18) } \relative c'' { \new PianoStaff << \new Staff { \key f \major \numericTimeSignature r4 d\p$ f8 e d4 cis8 d e4 d4.$ } \new Staff { \key f \major \numericTimeSignature r4 d,$ f8 e d4 cis8 d e4 d4.$ } >> }$
Konçerto'nun ilk bölümünün ana teması

Sergey Rahmaninov'un Re minör Piyano Konçertosu No. 3, Op. 30, 1909 yazında bestelenmiş piyano konçertosudur. Parçanın prömiyeri o yıl 28 Kasım'da New York'ta gerçekleşti ve Rahmaninov, eserini solo olarak icra etti. Konçerto'nun ikinci performansı 16 Ocak 1910'da gerçekleşti ve Gustav Mahler şeflik yaptı. Eser genellikle standart klasik piyano repertuvarındaki teknik açıdan en zorlu piyano konçertolarından biri olma ününe sahiptir.

Tarihi

Rahmaninov, bu konçertoyu Dresden'de ^[1] besteledi ve 23 Eylül 1909'da tamamladı.

Konçerto, zorluğu nedeniyle birçok piyanist tarafından saygı görüyor, hatta korkuluyor. Eserin adanmış olduğu piyanist Josef Hofmann, eserin kendisi için olmadığını söyleyerek asla halka açık bir performans sergilemedi. Gary Graffman, bu konçertoyu öğrenci olarak, "korkuyu bilmek için henüz çok gençken" öğrenemediğinden yakınmıştır.^[2]

Rahmaninov, zaman kısıtlamaları nedeniyle Rusya'dayken çalışamadı. Bunun yerine, yanında ABD'ye getirmiş olduğu sessiz klavyeyle pratik yaptı.

Enstrümantasyon

Konçerto solo piyano ve 2 flüt, 2 obua, Si bemol 2 klarnet, 2 fagot, fa 4 korno, Si bemol 2 trompet, 3 trombon, tuba, timpani, bas davul, diller ve yaylılardan oluşan bir orkestra için notalandırılmıştır.

Yapısı

Eser, üç hareket halinde oluşturulmuş standart bir piyano konçertosu biçimini takip ediyor. İkinci hareketin sonunda kesinti olmaksızın üçüncü hareket başlar.

$\version "2.14.1" \layout { #(layout-set-staff-size 16) } \relative c'' { \new PianoStaff << \new Staff { \key f \major << { <f a d f>4.^\markup{\bold{Allegro molto}}-> <e g a e'>8 <d f a d>4.-> <cis g' a cis>8 <d g a d>4.-> <e g a e'>8 <d f a d>4.-> <e a d e>8 <f a d f>4.-> <e a d e>8 <f b d f>4.-> <d a' b d>8 } \\ { r8 <d, g a d> <f a d f>4-- r8 <a, e' g a> <d f a d>4-- r8 <d g a d> <e g a e'>4-- r8 <e a d e> <f a d f>4-- r8 <d g a d> <f a d f>4-- r8 <e b' d e> <f b d f>4-- } >> } \new Staff { \key f \major \clef bass << { <f, a d f>4.-> <g a e'>8 <f a d>4.-> <e a cis>8 <f a d>4.-> <g a e'>8 <f a d>4.-> <g a d e>8 <f a d f>4.-> <f a d e>8 <f gis d' f>4.-> <e a b d>8 } \\ { r8 <d,, d'> <a'' d f a>4-- r8 <d, a'> <a' d f a>4-- r8 <d, a'> <a' e' g a>4-- r8 <d, a'> <a' d f a>4-- r8 <d, a'> <a' d f a>4-- r8 <gis f'> <f' b d>4-- } >> } >> }$
Orijinal kadenzanın bir kısmı (ossia)

Kaynakça

^ A History of Russian Music. Londra: Jarrold's Publishers. 1956. s. 236.
^ David Dubal, The Art of the Piano, Third Edition (2004), Amadeus Press

[1] A History of Russian Music. Londra: Jarrold's Publishers. 1956. s. 236.

[Piano,_Third_Edition_2004-2] David Dubal, The Art of the Piano, Third Edition (2004), Amadeus Press

[1]

[2]