Saliha Banu Begüm
Saliha Banu Begüm, İmparator Cihangir'in karısı olarak Babür İmparatorluğu'nun İmparatoriçesiydi.[1] Padişah Banu Begüm veya Padişah Mahal olarak da biliniyordu.[2]
| Saliha Banu Begüm | |
|---|---|
| Padişah begüm | |
| Hüküm süresi | 1608 – 10 Haziran 1620 |
| Önce gelen | Rukiye Sultan Begüm |
| Sonra gelen | Nur Cihan |
| Ölüm | 10 Haziran 1620 Agra, Babür imparatorluğu |
| Eş(ler)i | Cihangir |
| Hanedan | Timurlu Hanedanı (Evlilik yoluyla) |
| Dini | İslam |
Aile
[değiştir | kaynağı değiştir]Saliha Banu Begüm, Kasım Han'ın[3] kızıydı ve hükûmette iyi bir konuma sahip bir aileden geliyordu. Ekber Şah'ın zamanındaki Shuja'at Han'ın oğlu Mukim Han'ın torunuydu. [4]
Evlilik
[değiştir | kaynağı değiştir]Cihangir, saltanatının üçüncü yılında 1608'de onunla evlendi. Sonuç olarak, kardeşi Abdurrahim'in durumu büyük ölçüde ilerledi. Tarbiyat Han unvanı ile ödüllendirildi. Miyan Joh adlı oğlu, 1626'da Cihangir'e karşı küstahça davrandığı için Mahabat Han tarafından Jhelum Nehri'nin kıyısında öldürüldü.[4]
Cihangir'in saltanatının büyük bir bölümünde Padişah Mahal ("Saray Hükümdarı") olarak da anılan Padişah Banu ("Egemen Hanım") idi[5][6] ve 1620'de öldüğünde unvanı Nur Cihan'a geçti.[1] İngiliz Doğu Hindistan Şirketi'nin bir temsilcisi olan Williams Hawkins, onu Cihangir'in baş eşleri arasında kaydetti. Şunları söyledi:
Saliha Banu Begüm'ün Hint şiirinde iyi bilgili olduğu söylenirdi.[6]
Ölüm
[değiştir | kaynağı değiştir]Saliha Banu Begüm, 10 Haziran 1620 Çarşamba günü öldü.[7] Cihangir, Saliha Banu'nun ölümünün astrolog Jotik Rai tarafından önceden bildirildiğini kaydetti; Kaybından dolayı kedere boğulmuş olmasına rağmen, kendi yıldız haritasından alınmış olan kehanetin doğruluğuna hayret etti.[1]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c Nur Jahan, empress of Mughal India. New York: Oxford University Press. 1993. s. 125. ISBN 9780195360608.
- ^ The Journal of the Numismatic Society of India, Volumes 20-21 (İngilizce). Numismatic Society of India. 1958. s. 196.
- ^ The Mughal harem. New Delhi: Aditya Prakashan. 1988. s. 27. ISBN 9788185179032.
- ^ Historical Fallacies Unveiled. İslamic Foundation Bangladesh. 1988. s. 105.
- ^ a b The Status of Muslim Women in Medieval India. SAGE Publications India. 21 Mart 2016. ss. 144, 209. ISBN 978-9-351-50567-9.
- ^ The Jahangirnama : memoirs of Jahangir, Emperor of India. Freer Gallery of Art and Arthur M. Sackler Gallery, Smithsonian Institution; New York: Oxford University Press. 1999. ss. 340.
- The Maāthir-ul-umarā: being biographies of the Muḥammadan and Hindu officers of the Timurid sovereigns of India from 1500 to about 1780 A.D. Janaki Prakashan. 1979.