Serge Klarsfeld
Serge Klarsfeld | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 17 Eylül 1935 Bükreş, Romanya |
| Milliyet | Fransız |
| Meslek | Aktivist |
| Tanınma nedeni | Nazi avcısı |
| Evlilik | Beate Klarsfeld (e. 1963) |
| Çocuk(lar) | 2 |
| Ödüller | Federal Liyakat Nişanı |
| Resmî site | www.klarsfeldfoundation.org |
Serge Klarsfeld (d. 17 Eylül 1935), Romanya doğumlu Fransız aktivist ve Nazi avcısı. Klarsfeld, Holokost'u kayıt altına almak ve savaş suçlularının yargılanmasını sağlayacak kanıtları belgelemesiyle tanınır. 1960'lardan beri, Alman işgali altındaki Fransa'nın Yahudi kurbanlarını anmak için önemli çabalar sarf etmiş ve İsrail'in destekçisi olmuştur.
İlk yılları
[değiştir | kaynağı değiştir]Serge Klarsfeld, İkinci Dünya Savaşı başlamadan önce Fransa'ya göç eden Rumen Yahudilerinden oluşan bir ailenin çocuğu olarak Bükreş'te dünyaya geldi. 1943'te babası, Alois Brunner emriyle Nice'da SS tarafından tutuklandı. Auschwitz toplama kampına sürülen Klarsfeld'in babası orada öldü.
Genç Serge, bir Fransız Yahudi insani yardım kuruluşu olan Œuvre de secours aux enfants tarafından işletilen bir Yahudi çocuk evinde bakıldı.[1] Annesi ve kız kardeşi de Vichy Fransa'sındaki savaştan sağ çıktı ve 1943'ün sonlarında başlayan yeraltı Fransız Direnişi'nden yardım aldı.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]Fransa'dan Sürgün Edilen Yahudilerin Oğulları ve Kızları'nın Association des fils et filles des déportés juifs de France (Fransa'dan Sürgün Edilen Yahudi Çocukların Oğulları ve Kızları Derneği)'nin kurulmasına yardım etti ve liderlik etti. Klaus Barbie, René Bousquet, Jean Leguay, Maurice Papon ve Paul Touvier gibi İkinci Dünya Savaşı sırasında yüz binlerce Fransız ve yabancı Yahudi'nin ölümünden sorumlu tutulan eski Alman ve Fransız yetkililerin davalarını belgeleyen ve bu yetkililerin yerini tespit eden gruplardan biridir.
1989'dan ve Sovyetler Birliği'nin dağılmasından önceki yıllarda, Klarsfeld'ler (Serge Klarsfeld ve eşi Beate) Doğu Bloku'nun Filistin Kurtuluş Örgütü'ne verdiği desteği ve Siyonizm karşıtlığını sık sık protesto ettiler.
Klarsfeld'lerin çalışmaları, 1984'te Fransa'nın Legion of Honor nişanına layık görüldü.[2] 2008'de Klarsfeld'ler hakkında bir Fransız televizyon filmi çekildi.
26 Ekim 2015'te UNESCO, Klarsfeld'leri "Soykırım ve Soykırımın Önlenmesi hakkında Fahri Elçiler ve Eğitim Özel Elçileri" olarak atadı.
Evlilik ve aile
[değiştir | kaynağı değiştir]Serge, 1963 yılında Beate Künzel ile evlendi ve Paris'e yerleşti Oğulları Arno Klarsfeld (1965 doğumlu), insan hakları avukatı oldu ve içişleri bakanıyken Nicolas Sarkozy için çalıştı.
Aktivizm
[değiştir | kaynağı değiştir]2012'de bir Stasi arşivcisi, Beate Klarsfeld'in 7 Kasım 1968'de Alman Şansölyesi Kurt Georg Kiesinger'e alenen tokat atarak yaptığı saldırının[3] Batı Alman politikacılara karşı bir kampanya yürüten Doğu Almanya hükümetiyle işbirliği ve desteğiyle gerçekleştirildiğini ortaya çıkardı. Beate Klarsfeld'e eylemleri için Stasi tarafından 2.000 DM ödendi.[4][5] Hem Serge hem de Beate Klarsfeld'in Stasiile düzenli bir şekilde bağlantıları olduğu ortaya çıktı.[6] Saksonya Stasi Arşivleri Eyalet Komiserine göre, 1960'larda İkinci Dünya Savaşı faaliyetlerinde Batı Alman politikacılara şantaj yapmak için Stasi ile işbirliği yaptılar.[7]
Klarsfeld'lere Saldırı
[değiştir | kaynağı değiştir]Klarsfeld'lerin faaliyetleri ve yöntemleri tartışma yarattı. 9 Temmuz 1979'da Klarsfeld'ler, Fransa'daki evleri bombalı bir arabanın hedefi oldu. Bomba patladığında arabada kimse yoktu ve patlamanın yakınında kimse yaralanmadı. Saldırının sorumluluğunu Nazi ODESSA'yı temsil ettiğini iddia eden kişiler üstlendi.
Daha sonraki aktivizmler
[değiştir | kaynağı değiştir]Savaş sonrası on yıllarda, Alman Nazileri ve Fransız Vichy yetkililerini Holokost'un en kötü suistimallerinden sorumlu bulmak ve onları savaş suçları iddiasıyla kovuşturmak için avlamak ve bulmakla dikkat çekiyorlar Kısmen Klarsfeld'lerin çalışmaları nedeniyle birkaç yetkili suçlandı; mahkûmiyet veya ölüm yıllarını parantez içinde vererek şunları eklediler:
- Klaus Barbie (1987)
- Rene Bousquet (1993)
- Jean Leguay (1989)
- Maurice Papon (1998)
- Paul Touvier (1994)
1970'lerde Klarsfeld'ler, Barbie'yi kaçırmayı Mossad'ın Eichmann'a yaptığı gibi düşündüler ama plan suya düştü. Bunun yerine iadesini zorlamak için uluslararası baskı uygulamaya karar verdiler.
1995 yılına gelindiğinde, yalnızca dört üst düzey Fransız Vichy yetkilisi savaş suçlarıyla itham edilmişti ve o yıl yalnızca Paul Touvier yargılanmıştı[8] Touvier gibi, eski Vichy yetkilisi Maurice Papon da 1998'de savaş suçlarından hüküm giymişti.
Klarsfeld'ler, Almanya ve Avusturya'daki önde gelen politikacıların savaş zamanı faaliyetlerini duyurmaya devam etti 1986'da Klarsfeld'ler, Wehrmacht'ta bir subay olarak savaş zamanı faaliyetlerini örtbas ettiği iddiasıyla Avusturya Cumhurbaşkanı seçilen eski Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Kurt Waldheim'a karşı kampanya yürüttü.
1996'da, eski Yugoslavya'daki savaş sırasında Klarsfeld'ler, Radovan Karadžić ve Ratko Mladić'e karşı Bosnalı Müslümanlara yönelik savaş suçları ve soykırım iddialarıyla yapılan protestoya katıldı.
Aralık 2009'da Serge Klarsfeld, Yahudi cemaati içinde mevcut bir fikir birliğine şu sözlerle meydan okudu: Papa XII'nin kutsanmasının Kilise'nin bir iç meselesi olduğunu, Yahudilerin sürece fazla karışmaması gerektiğini söyledi.[9] Birçoğu, Pius XII'nin Avrupa'daki Yahudilere yönelik zulme katkıda bulunduğu ve kilisenin gücünü Nazilere karşı getirmediği gerekçesiyle azize ilan edilmesini protesto etti.
Daha sonraki yıllarda Almanya'da
[değiştir | kaynağı değiştir]Mayıs 2015'te Beate Klarsfeld ve kocası Serge, Nazi savaş suçlularını adalete teslim etme çabalarından dolayı Alman Federal Liyakat Nişanı aldı.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "OSE Alumni Association received Serge Klarsfeld". 12 Eylül 2018. 26 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Howard Epstein (2003). "Chronology". Klarsfeld Foundation. 8 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012.
- ^ "Klarsfeld-Skandal: Klatsche für den Kanzler". Spiegel Online (Almanca). 7 Kasım 2008. 31 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2016.
- ^ "Präsidentschaftskandidatin der Linken: SED-Geld für Klarsfeld?" [Presidential Candidate of the Left: SED-Cash for Klarsfeld?]. Bild (Almanca). 8 Mart 2012. 3 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012.
- ^ "Angeblicher SED-Dank: Klarsfeld soll 2000 Mark für Kiesinger-Ohrfeige erhalten haben" [Alleged SED Reward: 2000 Marks to Klarsfeld for Kiesinger Slap]. Der Spiegel (Almanca). 7 Mart 2012. 9 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012.
- ^ Von Matthias Meisner (29 Şubat 2012). "Präsidenschaftskandidatin der Linkspartei: DDR-Bürgerrechtler Rathenow hinterfragt Klarsfelds Stasikontakte" [Presidential Candidate of the Left party: DDR Human Rights Campaigner Rathenow Scrutinizes Klarsfelds Contacts With Stasi]. Tagesspiegel (Almanca). 2 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012.
- ^ "Ex-DDR-Bürgerrechtler wirft Klarsfeld Stasi-Kontakte vor" [Ex GDR Human Rights Campaigner Accuses Klarsfeld as Stasi Contact] (Almanca). Stern.De. 6 Şubat 2012. 4 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012.
- ^ Mary Dejevsky (7 Kasım 1995). "Killer's tale stirs ghosts of Vichy". The Independent. Londra. 27 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2012.
- ^ "Serge Klarsfeld: "Il n'y a aucune raison pour que Pie XII ne devienne pas saint"" [Serge Klarsfeld: "There is no reason why Pius XII shouldn't become a saint"]. Le Point (Fransızca). Paris. 24 Aralık 2009. 13 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012.
