Seveso Direktifi
| Seveso III Direktifi 2012/18/UE Sayılı Direktifi | |
|---|---|
Seveso 1976 kimyasal kaza sonrası çevresel görüntü | |
Tam ad
| |
| Mevzuat metni | Çevre hukuku İnşaat hukuku |
| Bölgesel kapsam | |
| Kabul eden | |
| Kanun numarası | 2012/18/AB |
| İmzalanma tarihi | 4 Temmuz 2012 |
| Yayımlanma tarihi | 24 Temmuz 2012 |
| Yürürlük tarihi | 1 Haziran 2015 |
| Değiştirdiği kanun(lar) | |
| 1996/82/CE (Seveso I) Direktifi 2003/105/CE (Seveso II) Direktifi | |
| Durum: Yürürlükte | |
Seveso Direktifi, Avrupa Birliği üye devletlerine, büyük endüstriyel kaza riski taşıyan sanayi tesislerini belirleme ve bu tesislerde yüksek düzeyde önleme politikaları uygulama yükümlülüğü getiren bir dizi Avrupa Birliği direktifinin ortak adıdır. Bu tesisler, direktif kapsamında Seveso tesisleri olarak adlandırılır.
Direktif adını, 1976 yılında İtalya’nın Seveso kentinde meydana gelen kimyasal kazadan almıştır. Bu olay, Avrupa devletlerini büyük endüstriyel kazaların önlenmesi konusunda ortak bir politika geliştirmeye yöneltmiş ve Seveso düzenlemelerinin doğmasına neden olmuştur.
İlk 82/501/CEE Sayılı Direktif (Seveso I) 24 Haziran 1982 tarihinde kabul edilmiştir. Bu düzenleme, daha sonra 9 Aralık 1996 tarihli 96/82/CE Sayılı Direktif (Seveso II) ile değiştirilmiş ve 16 Aralık 2003 tarihli 2003/105/CE Direktifi (Seveso III) ile güncellenmiştir.
Günümüzde yürürlükte olan 2012/18/UE Sayılı Direktif 4 Temmuz 2012’de kabul edilmiş, 24 Temmuz 2012’de Avrupa Birliği Resmî Gazetesi’nde yayımlanmış ve 1 Haziran 2015 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Yaklaşık 10.000 tesisi bulunmaktadır.
Başlıca direktifler
[değiştir | kaynağı değiştir]Seveso I (82/501/CEE, 1982)
[değiştir | kaynağı değiştir]İlk Seveso Direktifi 1982 yılında kabul edilmiştir. Amaç, Seveso faciası sonrası tehlikeli maddeleri içeren endüstriyel tesislerin risklerini değerlendirmek ve önlem almaktır. Kapsamı sınırlıydı ve yalnızca belirli tehlikeli madde türlerine uygulanıyordu.
Seveso II (96/82/CE, 1996)
[değiştir | kaynağı değiştir]Seveso II, 1996 yılında yürürlüğe girmiştir ve kapsamını genişletmiştir. Bu direktif;
- Arazi planlamasını,
- Acil durum planlarını,
- Domino etkisinin (bir kazanın diğer tesisleri tetiklemesi) önlenmesini,
- Halkın bilgilendirilmesini
zorunlu hale getirmiştir. Ayrıca tesislerin “alt eşik” ve “üst eşik” olarak sınıflandırılması sistemini tanımlamıştır.
Seveso III (2012/18/UE, 2012)
[değiştir | kaynağı değiştir]Seveso III Direktifi, 4 Temmuz 2012 tarihinde kabul edilmiş ve 1 Haziran 2015’te yürürlüğe girmiştir. Bu direktif, Kimyasalların Sınıflandırılması, Etiketlenmesi ve Paketlenmesi Tüzüğü (CLP) ile uyum sağlamak amacıyla hazırlanmıştır. Ayrıca halkın bilgilendirilmesi, şeffaflık ve kamuya açık veri tabanlarının geliştirilmesi konularında yeni hükümler getirmiştir. Seveso III, önceki iki direktifi yürürlükten kaldırmıştır.
Uygulama alanı
[değiştir | kaynağı değiştir]Seveso Direktifleri, aşağıdaki alanlarda faaliyet gösteren tesisler için geçerlidir:
- Kimya endüstrisi (özellikle patlayıcı, toksik veya yanıcı maddeler)
- Rafineriler ve yakıt depolama tesisleri
- Gübre ve pestisit üretimi
- Tehlikeli atık işleme tesisleri
- Büyük depo ve tank sahaları
Askerî tesisler, radyoaktif maddeler veya madencilik faaliyetleri genellikle kapsam dışındadır.
Eşik seviyeleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Seveso direktiflerine göre sanayi tesisleri iki kategoriye ayrılır:
- Alt eşik tesisler (Seveso alt seviyeli)
- Üst eşik tesisler (Seveso üst seviyeli)
Eşik seviyeleri, her bir tehlikeli maddenin miktarına göre belirlenir. Üst eşik tesisler daha sıkı güvenlik yükümlülüklerine, denetimlere ve kamu bilgilendirme gerekliliklerine tabidir.
Güvenlik yükümlülükleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Güvenlik raporu
[değiştir | kaynağı değiştir]Üst eşik tesisler, risk analizleri, tehlike senaryoları, acil durum önlemleri ve kazaların olası sonuçlarını içeren bir güvenlik raporu hazırlamak zorundadır. Bu rapor beş yılda bir güncellenir.
Acil durum planları
[değiştir | kaynağı değiştir]Her tesis, hem İç Acil Durum Planı (İADP) hem de Dış Acil Durum Planı (DADP) hazırlamakla yükümlüdür. Bu planlar, halkın korunması ve afet yönetimi ile sivil savunma kurumlarının koordinasyonunun sağlanması için düzenli olarak test edilir.
Halkın bilgilendirilmesi
[değiştir | kaynağı değiştir]Direktifler, vatandaşların tehlikeler ve alınan önlemler hakkında bilgilendirilmesini şart koşar. Yeni tesislerin kurulması veya mevcut tesislerin genişletilmesi durumunda kamuoyunun görüşüne başvurulması gerekir.
Risklerin önlenmesi
[değiştir | kaynağı değiştir]İşletmeciler, kazaları “kaynağında önleme” ilkesine uygun olarak teknik ve organizasyonel önlemler almakla yükümlüdür. Ayrıca, birbirine yakın tesislerin neden olabileceği domino etkisini değerlendirmelidir.
Ulusal uygulama örnekleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Türkiye
[değiştir | kaynağı değiştir]Türkiye’de Seveso Direktifleri’nin hükümleri Büyük Endüstriyel Kazaların Önlenmesi ve Etkilerinin Azaltılması (BEKRA) mevzuatı ile yürürlüğe girmiştir. İlk düzenleme, 18 Ağustos 2010 tarihli “Büyük Endüstriyel Kazaların Kontrolü Hakkında Yönetmelik” ile yapılmış, daha sonra 30 Aralık 2013 tarihinde “Büyük Endüstriyel Kazaların Önlenmesi ve Etkilerinin Azaltılması Hakkında Yönetmelik” yayımlanmıştır. Son olarak 2 Mart 2019 tarihli değişiklikle mevzuat, Seveso III Direktifi ile tam uyumlu hale getirilmiştir. BEKRA Bildirim Sistemi (https://bekra.csb.gov.tr), tehlikeli maddeleri bulunduran tesislerin bildirimlerini elektronik ortamda yapmasını sağlar.
Fransa
[değiştir | kaynağı değiştir]Fransa’da Seveso tesisleri, ICPE sistemi (Çevrenin Korunması İçin Sınıflandırılmış Tesisler) kapsamında denetlenir. Denetim yetkisi, DREAL (Bölgesel Çevre, Planlama ve Konut Müdürlüğü) birimlerindedir. Yaklaşık 1.200 üst eşik ve 650 alt eşik Seveso tesisi bulunmaktadır.
Belçika
[değiştir | kaynağı değiştir]Belçika’da 380 civarında Seveso tesisi vardır; bunlardan 200’den fazlası üst eşik kategorisindedir. Uygulama, federal çevre ve güvenlik kurumlarıyla bölgesel yönetimlerin ortak sorumluluğundadır.
Büyük kazalar ve etkileri
[değiştir | kaynağı değiştir]Seveso Direktiflerinin geliştirilmesine yol açan bazı büyük kazalar:

- Seveso faciası (İtalya, 1976)
- Bhopal faciası (Hindistan, 1984)
- AZF patlaması (Fransa, 2001)
- Buncefield deposu patlaması (Birleşik Krallık, 2005)
- Lubrizol Fabrikası Yangını (Rouen, Fransa, 2019)
İlgili AB mevzuatı
[değiştir | kaynağı değiştir]- Endüstriyel Emisyonlar Direktifi
- Kimyasalların Sınıflandırılması, Etiketlenmesi ve Paketlenmesi Tüzüğü (CLP)
- Çevresel Sorumluluk Direktifi
- Aarhus Sözleşmesi
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Avrupa Komisyonu, 2012/18/UE sayılı Direktif – Tehlikeli maddeleri içeren büyük kazaların önlenmesi hakkında, EUR-Lex.
- Avrupa Komisyonu Çevre Genel Müdürlüğü (DG ENV), Seveso Directives Overview.
- Avrupa Birliği Resmî Gazetesi, Seveso Direktiflerinin gelişimi ve uygulaması.
- Fransa Çevre Bakanlığı, Seveso tesisleri ve risk yönetimi politikası.
- INERIS, Fransa’da Seveso düzenlemeleri ve güvenlik sistemleri.
- Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, Büyük Endüstriyel Kazaların Önlenmesi ve Etkilerinin Azaltılması Hakkında Yönetmelik.
- Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı, BEKRA Bildirim Sistemi ve rehber dokümanları.
- İktisadi Kalkınma Vakfı, Seveso Mevzuatı Analizi – AB Uyum Sürecinde Türkiye.
- Büyük Endüstriyel Kazalara İlişkin Ulusal Kaza Veri Tabanı, Erdoğan & Çakmak, Hacettepe Üniversitesi Yayınları.