Üçüncü oyuncu
Tritagonist ya da üçüncü oyuncu, yazında protagonist ve ikincil oyuncudan sonraki en önemli karakterdir.
Üçüncü oyuncunun temel işlevi ana karakteri kışkırtmak ve onun zararına çalışmaktır. Tritagonist, oyunun en itici karakterlerinden birini oluşturmasına karşın ana karakter için acıma ve beğeni duygularının oluşmasına yardımcı olmaktadır.[1]:451
Tritagonistin ortaya çıkışı iki oyunculu eski dönem oyunlarına uzanmaktadır. Ana karakterin düşmanıyla öne çıktığı bu tür oyunlar, üçüncü oyuncunun "düşmanlık" özelliğini üstüne almasıyla ikincil oyuncunun oyun içindeki konumunu rahatlatmış; onun ana karaktere yakın özelliklerini öne çıkarmasını sağlamıştır.[1]:451 Antik Yunan tiyatrosunun baskın ögelerinden olan ezgisel tarz, tritagonistin bas tonuyla konuşmasına, buna karşılık protagonistin tenor, ikincil oyuncunun ise bariton bir sese sahip olmasına neden olmuştur.[2]:172 Cicero, Divinatio in Caecilium adlı yapıtında, tritagonistin ana karakterden fiziksel olarak daha güçlü olduğu durumlarda sesini alçaltarak konuştuğunu belirtmektedir.[3]
Aeschines adlı hatip[2]:175 ve Eshilos'un oyunlarında yer alan Myniscus bu rolde boy gösteren Antik Yunan oyunculardır.[2]:195
Bazı Antik Yunan oyunlarında tritagonistin sahneye soldan giriş yaptığı da bilinmektedir.[1]:404
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]| Karakter | |
|---|---|
| Plan | Zirve · Dramatik anlaşmazlık · Sonuç · Diyalog · Dramatik yapı · Serim · Düşen aksiyon · Hikâye aracı · Altplan · Alt metin · Plot twist |
| Yerleştirme | |
| Tema | |
| Stil | |
| Türler | Fabl · Masal · Çok kısa öykü · Mektup · Hipermetin · Roman · Romans · Uzun hikâye · Oyun · Şiir · Senaryo · Hikâye · Edebi türlerin listesi |
| Tarz | Macera · Komedi · Polisiye · Kurgu · Kurgu belgesel · Kurgusal olmayan eser · Erotik · Kurgusal olmayan roman · Fantezi · Tarihi · Korku · Büyülü gerçekçilik · Gizem · Paranoya · Felsefi roman · Politik roman · Aşk · Saga · Hiciv · Bilimkurgu · Spekülatif · Süper kahraman · Gerilim · Kentsel |
| Anlatıcı | |
| Zaman | |
| İlişkili | |
