Tuileries'de Müzik
| |
| Sanatçı | Édouard Manet |
|---|---|
| Yıl | 1862 |
| Tür | Tuval üzerine yağlı boya |
| Boyutlar | 76 cm × 118 cm (30 in × 46 in) |
| Konum | Londra Ulusal Galerisi, Londra |
Tuileries'de Müzik[1] (Fransızca: La Musique aux Tuileries), Fransız ressam Édouard Manet tarafından 1862 yılında yapılmış tuval üzerine yağlı boya tablo. Eser şu anda Londra Ulusal Galerisi'nde sergilenmektedir.
Tablo, Manet'nin Frans Hals ve Diego Velázquez'den esinlendiği erken dönem çalışmalarından biridir ve ressamın geri kalan kariyeri boyunca konu edeceği günlük yaşam eğlencelerini konu eder. İlk kez 1863 Mart'ında koleksiyoncu Louis Martinet'nin galerisinde sergilendi.[2]
Bazı eleştirmenlere göre eser tamamlanmamıştır.[3] Resmin atmosferi, dönemin Tuileries Bahçeleri'nin neye benzediğine dair fikir vermekteydi. Tabloya bakan biri ortamdaki müziği ve sohbeti hayal edebilirdi. Tuileries'de Müzik'te dışarıda poz verilmişti. Öte yandan ressam, bir yıl sonra, gene piknik temalı diğer tablosu Kırda Öğle Yemeği'ni atölyede çizmeyi tercih etti.
Bu tabloda Manet arkadaşlarını, ressamları, yazarları ve müzisyenleri betimledi. Kendisinin de bir otoportresini manzaraya yerleştirdi. Eserde Manet haricinde şair Charles Baudelaire, sanat eleştirmeni Théophile Gautier, ressam Henri Fantin-Latour, besteci Jacques Offenbach, ressam, yazar ve besteci Zacharie Astruc ve Manet'nin erkek kardeşi Eugène Manet de vardır.[4] Ön plandaki iki kadından biri Bayan Loubens diğeri ise Manet ile Baudelaire'in evinde tanışmış, kumandan Hippolyte Lejosne'un karısı, sanat düşkünü Bayan Lejosne'dur.[5]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Spence, David. Manet. Alkım Yayınları, 2001. ISBN 975-337-179-9
Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Empresyonistler: Manet. Baskan Yayınları, 1980. İstanbul. Sayfa 14
- ^ Spence. Sayfa 22
- ^ King, Ross. The Judgment of Paris: The Revolutionary Decade that Gave the World Impressionism. Waller & Company, 2006. Sayfa 51-55
- ^ "Music in the Tuileries Gardens". 3 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2007.
- ^ Spence, sayfa 23
