Berthe Morisot
| Berthe Morisot | |
|---|---|
 Berthe Morisot | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum adı | Berthe Marie Pauline Morisot |
| Doğum | 14 Ocak 1841 Bourges, Fransa |
| Ölüm | 2 Mart 1895 (54 yaşında) Paris, Fransa |
| Uyruk | Fransız |
| Evlilik(ler)i | Eugène Manet (e. 1874; ö. 1892) |
| Çocukları | Julie Manet |
| Ebeveyni | Edmé Tiburce Morisot; Marie Joséphine Cornélie Thomas |
| Alanı | Resim |
| Etkin yıllar | 1858-1895 |
| Katıldığı akımlar | İzlenimcilik |
| Etkilendikleri | Édouard Manet, Stéphane Mallarmé |
| Ünlü yapıtları | "Beşik", "Trocadero'dan Paris Manzarası", "Öğle Yemeği Sonrası", "Yaz Günü |
| İmzası | |
.jpg){kind=small} | |
Berthe Marie Pauline Morisot (14 Ocak 1841, Bourges - 2 Mart 1895, Paris), Fransız ressam ve Paris'te İzlenimcilik (Empresyonizm) akımıyla tanınan ressam çevresinin üyesidir.
1864'te Morisot ‘un eserleri ilk kez çok saygın Salon de Paris'(türkçe: Paris Salonu)‘nda sergilendi. Hükümet sponsorluğundaki ve Akademisyenler tarafından değerlendirilen Paris Salonu, Paris'teki Académie des beaux-arts (türkçe: Güzel Sanatlar Akademisi) 'nin yıllık resmi sergisi idi. 1874'e kadar altı ardışık yıl daha Paris Salonda eserleri[1] sergilenmek üzere seçildi.
1874’de eserleri, kendi sergilerinin ilkinde Paris Salonuna "reddedilen" izlenimci ressamlar Paul Cézanne, Edgar Degas, Claude Monet, Camille Pissarro, Pierre-Auguste Renoir ve Alfred Sisley'inde eserlerinin bulunduğu fotoğraf sanatçısı Nadar stüdyosunda sergilendi. Morisot, 1874 ile 1886 arasında aşağıdaki sekiz izlenimci sergiden biri hariç hepsine katıldı.[2]
Édouard Manet'nin erkek kardeşi Eugène Manet ile evlenerek iş arkadaşının aynı zamanda akrabası oldu.
Gustave Geffroy tarafından 1894'te Marie Bracquemond ve Mary Cassatt ile birlikte empresyonizmin “ üç büyük kadınlar” ından (Fransızca: "les trois grandes dames") biri olarak tanımlandı.[3]
Yaşamının başları ve eğitimi
[değiştir | kaynağı değiştir]
Morisot, Fransa Bourges 'da varlıklı bir burjuva ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Babası Edmé Tiburce Morisot, Cher departmanı 'nında vali (kıdemli yönetici) idi ve École des Beaux Arts 'da mimarlık okumuştu.[4] Annesi Marie-Joséphine-Cornélie Thomas, eski rejim'in en üretken Rokoko ressamlarından Jean-Honoré Fragonard' ın büyük yeğeniydi.[5] İki ablası Yves (1838-1893) ve Edma (1839-1921) ile 1848 doğumlu Tiburce adında küçük bir erkek kardeşi vardı. Aile, Morisot'un çocuk olduğu 1852'de Paris'e taşındı.
Burjuva ailelerin kızlarının sanat eğitimi alması olağandı bu yüzden Berthe ve kız kardeşleri Yves ve Edma, Geoffroy-Alphonse Chocarne ve Joseph Guichard tarafından özel olarak eğitildiler. Morisot ve kız kardeşleri önce babalarının doğum gününe babalar için bir resim yapmak için ders almaya başladılar.[4] 1857'de Rue des Moulins'de kızlar için bir okul işleten Guichard, Edma ve Berthe'yi 1858'den resimleri kopyalayarak öğrendikleri Louvre galerisine tanıştırdı. Morisotların müzede denetlenmeden çalışmaları sadece yasak değil aynı zamanda da resmi eğitimden de tamamen mendiler.[6] Guichard onları Gavarni'nin eserleriyle de tanıştırdı.[7]
Sanat öğrencileri olarak Berthe ve Edma, 1869'da Edma'nın deniz subayı Adolphe Pontillon ile evlenip Cherbourg 'a taşınmasına ve resim yapmak için daha az zamanı olmasına kadar yakın bir şekilde birlikte çalıştılar. Evlilikten sonra Edma, Berthe kadar resme vakit ayıramadı. Birbirlerine yazdıkları mektuplardan anlaşıldığı kadarı ile çok iyi anlaşıyorlar ve birbirlerini çok özlüyorlardı. Ayrıca Berthe, Edma'nın kendisinden uzakta olmasından ve sanat ile ilgilenememesinden büyük üzüntü duyuyordu. Kız kardeşler arasındaki mektuplar, Berthe'nin aralarındaki mesafeden duyduğu pişmanlık ve Edma'nın resimden çekilmesiyle vurgulanan sevgi dolu bir ilişkiyi gösterir. Edma, Berthe'nin devam eden çalışmalarını gönülden destekledi ve aileleri her zaman yakın kaldı. Edma "... Sık sık seninleyim, sevgili Berthe, senin stüdyonundayım ve yıllardır paylaştığımız o atmosferi solumak için sadece çeyrek saat de olsa uzaklaşmayı seviyorum ..." diye yazdı.[8][9][10]
Kız kardeşi Yves, 1866'da bir vergi müfettişi Theodore Gobillard ile evlendi ve Edgar Degas tarafından "Bayan Theodore Gobillard" (Metropolitan Sanat Müzesi, New York) olarak resmedildi.[8][9][11]
Louvre'da bir kopyacı olarak Morisot, Manet ve Monet gibi diğer sanatçılarla tanıştı ve arkadaş oldu.[6] 1861'de Barbizon okulu 'nun önemli manzara ressamı ve figür resminde de başarılı Jean-Baptiste-Camille Corot ile tanıştı. Yaşlı ressam Corot'un etkisiyle Morisot açık havada plein air çalışma yöntemini benimsedi.[12] Kendisinden daha yaşlı Camille Corot Morisot'a ve kız kardeşine resim konusunda yol gösterip onları ressamlar ve eğitmenlerle tanıştırdı.
1863'te başka bir Barbizon ressamı olan Achille Oudinot ‘dan ile eğitim aldı. 1863-64 kışında Aimé Millet bünyesinde heykel eğitimi aldı ancak heykellerinin hiçbiri günümüze ulaşmadı.[7]
Fragonard'ın renkleri kullanımı ve etkileyici, kendinden emin fırça darbeleri ileriki dönem ressamları etkileyecekti.[13]
Morisot ve İzlenimcilik
[değiştir | kaynağı değiştir],_1872.jpg)
Ressamın eserlerinin Paris Salonu'nda ilk sergilenişi 1864 yılında, iki manzara resminin kabulu ile oldu. O sırada 23 yaşındaydı. İlk izlenimci sergisinin açılmasından bir sene öncesi olan 1873 yılına kadar, çoğunlukla iyi eleştiriler aldığı eserleri, senelik olarak açılan Paris Salonu sergilerinde gösterilmeye devam etti.
1868 yılında ise Morisot, Édouard Manet ile tanıştı. Manet, genç ressama özel bir ilgi gösterdi. Onun pek çok resmini de yaptı. Bunların arasında, babasının ölümü sebebiyle yas kıyafeti giymiş bir haldeyken çizilen portresi de vardı. Aralarındaki benzerlik birbirlerine ilgi duymalarına sebep oluyordu. Manet, bir keresinde noel hediyesi olarak ressama şövale hediye etti. Bir keresinde, Morisot'un bir Salon'a kabul edilmiş bir tablosunun Salon'a nakli sırasında Manet o resme müdahalede bulundu. Bunun sebebi Morisot'un kendi kendine yaptığı bir eleştiriyi, düzeltme yapması için bir davet kabul etmesiydi. Bu düzeltmeleri ressamı dehşete düşürdü.
Çoğunlukla ikisi arasındaki ilişkide, Manet'nin usta ve diğerinin çırak olduğu kabul edilse de, ilişkilerinin karşılıklı faydaya ve öğrenmeye dayandığına dair kanıtlar vardır.[14] Morisot, kendine ait, fark edilir bir tarz geliştirmişti. Manet'nin de ressama ait bu stili ve düzensel kararları kabul ve takdir ediyordu. Hatta, ressama ait bazı karakteristikleri kendi çalışmalarında kullandı.
Manet'yi açık alanda resim yapmaya ikna eden Morisot oldu. Morisot, bunu Corot ile tanıştığından beri uyguluyordu.[15] Ayrıca, Manet'yi daha sonra izlenimciler olarak tanınacak ressam grubu ile tanıştıran da gene Berthe oldu.
1874 yılında, Morisot, Manet'nin erkek kardeşi Eugene ile evlendi. Çiftin Julie isimli bir kızları oldu. Julie Manet, annesinin resimlerinin de kahramanı oldu. 1987 yılında ise "İzlenimcilerle büyümek: Julie Manet'nin güncesi" isimli bir kitap yayınladı.
Morisot, diğer izlenimciler gibi çoğunlukla günlük hayat tecrübeleri üzerine çizdi. Eserlerinde ondokuzcu yüzyılın sınıfı ve cinsiyeti üzerindeki kültürel sınırlamaları görülebilir. Kent ve sokak manzaraları çizmekten çoğunlukla kaçınan ressam aynı şekilde çıplak da çizmedi. İzlenimci bir diğer ressam olan Mary Cassatt gibi çoğunlukla ev hayatına ve portrelere yöneldi. Ailesinin ve kişisel arkadaşlarının portrelerini yapmayı tercih ediyordu. 1872'de çizdiği Beşik isimli tablosunda çocuk odası modası ile ilgili de bilgi veriyordu. Bu tarz resimlerinde, kadın izleyicilerine hitap eden, moda ve reklam konularına da değindi.
Çalışmaları sadece manzara, portre, bahçeler ve sandal gezileri üzerine değildi. Ayrıca, tıpkı arkadaşları Pierre-Auguste Renoir ve Mary Cassatt gibi aile ve ev hayatının rahatlığı ve samimiyeti üzerine de çizdi.
Kişisel yaşamı
[değiştir | kaynağı değiştir]Morisot seçkin bir aileden geliyordu, bir hükûmet görevlisinin kızı ve ünlü Rokoko sanatçısı Jean-Honoré Fragonard ‘ın büyük yeğeni idi.[16] Uzun zamandır arkadaşı ve meslektaşı Édouard Manet ile 1868 ‘da tanıştı. Manet'nin tanıştırmasıyla Morisot, 1874'te Édouard'ın erkek kardeşi Eugène Manet ile evlendi. 14 Kasım 1878'de annesi, Renoir ve amcası Édouard dahil olmak üzere diğer empresyonist sanatçılara sıklıkla poz veren tek çocuğu Julie ‘yi doğurdu.
Morisot ve Édouard Manet arasındaki yazışmalar sıcak bir sevgi gösteriyordu ve Manet ona Noel hediyesi olarak bir şövale verdi. Morisot sık sık Manet için poz verdi ve Morisot'un Repose (Berthe Morisot'un Portresi) ve Bir Buket menekşe ile Berthe Morisot gibi)" birkaç portre resmi vardır.[17] Morisot, kızı Julie'nin hastalığına bakarken pnömoni kaptığı için 2 Mart 1895'te Paris'te öldü ve kızı Julie 16 yaşında yetim kaldı. Passy mezarlığına (Fransızca:Cimetière de Passy)defnedildi.
Galeri
[değiştir | kaynağı değiştir]-
Lorient'teki Liman, Ulusal Sanat Galerisi, Washington, DC 1869 -
Ressamın annesi ve kız kardeşi okurken, Ulusal Sanat Galerisi, Washington, DC, 1869-70 -
Balkonda, New York 1872 -
Okurken, Cleveland Sanat Galerisi, 1873 -
Kelebek Kovalama, Musée d'Orsay, Paris 1874 -
Baloda, Musée Marmottan Monet, Paris 1875 -
Tuvalet Masasındaki Kadın, 1875 -
Eugene Manet, özel koleksiyon, 1875 -
Yemek Odası, Ulusal Sanat Galerisi, Washington, DC, 1875 -
Yaz Günü, Ulusal Galeri, Londra, 1879 -
Bateaux sur la Seine, 1879 -
Kış, Dallas Sanat Galerisi, 1880 -
Güllerin içindeki çocuk, 1881, Wallraf-Richartz Müzesi, Köln -
Rose Trémière, Musée Marmottan Monet, Paris, 1884 -
Kafesli kız, 1885 -
Banyo, Clark Sanat Enstitüsü, Massachusetts 1885-86 -
Julie Manet, Musée Marmottan Monet, Paris 1893
.jpg)
Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Denvir, 2000, pp. 29–79.
- ^ Solomon, Tessa (27 Temmuz 2020). "The Women of Impressionism: Berthe Morisot, Mary Cassatt, and Other Pioneering Figures Who Shaped the Movement". ARTnews.com (İngilizce). 28 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2020.
- ^ Geffroy, Gustave (1894), "Histoire de l'Impressionnisme", Le Vie Artistique, s. 268.
- ^ a b Adler, Kathleen (1987). Berthe Morisot. Ithaca, New York: Cornell University Press. ss. 9. ISBN 0801420539.
- ^ Higonnet, p. 5
- ^ a b Harmon, Melissa Burdick. "Monet, Renoir, Degas...Morisot the Forgotten Genius of Impressionism." Biography, vol. 5, no. 6, June 2001, p. 98. EBSCOhost
- ^ a b Higonnet, Anne (1990). Berthe Morisot. New York: Harper & Row, Publishers. ss. 11-25. ISBN 0-06-016232-5.
- ^ a b "Yves peinte par Degas". 12 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2021.
- ^ a b Stuckey et al, s. 16
- ^ "Women in the Act of Painting, 9 November 2012, Edma and Berthe by Nancy Bea Miller". 28 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2021.
- ^ "Berthe Morisot by Anne Higonnet, Berthe Morisot, at Google Books. Page 32". 15 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2021.
- ^ Garb, T. (2003). "Morisot, Berthe(-Marie-Pauline)". Grove Art Online.
- ^ Higonnet, sayfa 5
- ^ Turner, 2000, sayfa 319.
- ^ "Berthe Morisot (1841-1895)". 1 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Berthe Morisot | French painter". Encyclopædia Britannica. 30 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2018.
- ^ Valentinovna), Brodskai︠a︡, N. V. (Natalʹi︠a︡. Impressionism. New York. ISBN 9781780428017. OCLC 778448857.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Denvir, B. (2000). The Chronicle of Impressionism: An Intimate Diary of the Lives and World of the Great Artists. London: Thames & Hudson. OCLC 43339405
- Higonnet, Anne (1995). Berthe Morisot. Berkeley: University of California Press. ISBN 0-520-20156-6
- Turner, J. (2000). From Monet to Cézanne: late 19th-century French artists. Grove Art. New York: St Martin's Press. ISBN 0-312-22971-2
- Manet, Julie, Rosalind de Boland Roberts, and Jane Roberts. Growing Up with the Impressionists: The Diary of Julie Manet. London: Sotheby's Publications, 1987
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]
- WebMuseum'da Berthe Morisot3 Ekim 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
| İlk İzlenimciler |  | |
|---|---|---|
| Amerikalı İzlenimciler | ||
| Diğer İzlenimciler | ||
