Tycho Brahe sistemi

Johannes Hevelius'un *Selenographia* adlı 1647'ye ait eserinin, 163. sayfasında yer alan Tychonica Hipotezi'nin 17. yüzyıla ait bir illüstrasyonu. Buna göre Güneş, Ay ve yıldız küresi Dünya'nın etrafında dönerken, bilinen beş gezegen (Merkür, Venüs, Mars, Jüpiter ve Satürn) Güneş'in etrafında dönmektedir.

Tycho Brahe sistemi (veya Tycho sistemi), astronom Tycho Brahe tarafından 1588'de yayımlanan bir evren modelidir.^[1] Bu model, Kopernik sisteminin matematiksel avantajlarını, Batlamyus sisteminin felsefi ve "fiziksel" avantajlarıyla birleştirir. Tycho Brahe'nin modeli, muhtemelen Valentin Naboth^[2] ve Silezyalı matematikçi ve astronom Paul Wittich'ten esinlenmiştir.^[3] Benzer bir kozmolojik model, Hindu astronomi eseri Tantrasamgraha'da (yaklaşık MS 1500) Kerala astronomi ve matematik okulundan Nilakantha Somayaji tarafından Tycho Brahe'den bağımsız olarak ortaya konulmuştur.^[4]

Bu model, kavramsal olarak yermerkezli bir modeldir ya da daha doğru bir ifadeyle, yer ve günmerkezli bir modeldir: Evrenin merkezi Dünya'dır; Güneş, Ay ve yıldızlar Dünya'nın etrafında dönerken diğer beş gezegen Güneş'in etrafında döner. Aynı zamanda, gezegenlerin hareketleri, basit bir koordinat dönüşümüyle Kopernik'in günmerkezli sistemindeki hareketlerle matematiksel olarak eşdeğerdir. Bu nedenle, gezegenlerin neden bu şekilde hareket ettiğini açıklamak için bir kuvvet yasası öne sürülmediği sürece, ne Tycho Brahe sisteminin ne de Kopernik sisteminin matematiksel olarak bir diğerine tercih edilmesi için bir neden yoktur.^[5]

Ayrıca bakınız

Eşdeğerlik ilkesi

Kaynakça

Özel

^ Finochiario, Maurice (2007). Retrying Galileo. University of California Press.
^ Westman, Robert S. (1975). The Copernican achievement. University of California Press. s. 322. ISBN 978-0-520-02877-7. OCLC 164221945 – Google Books vasıtasıyla.
^ Owen Gingerich, The Book Nobody Read: Chasing the Revolutions of Nicolaus Copernicus, Penguin, 0-14-303476-6
^ Ramasubramanian, K.; Sriram, M. S.; Somayajī, Nīlakaṇṭha (2011). Tantrasaṅgraha of Nīlakaṇṭha Somayājī. Sources and studies in the history of mathematics and physical sciences. Dordrecht: Springer. s. 521. ISBN 978-0-85729-035-9.
^ "The Tychonic system is, in fact, precisely equivalent mathematically to Copernicus' system." (p. 202) and "[T]he Tychonic system is transformed to the Copernican system simply by holding the sun fixed instead of the earth. The relative motions of the planets are the same in both systems ..." (p. 204), Kuhn, Thomas S. , The Copernican Revolution (Harvard University Press, 1957).

Genel

Joseph, George G. (2000). The Crest of the Peacock: Non-European Roots of Mathematics. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-00659-8.

[retrying2-1] Finochiario, Maurice (2007). Retrying Galileo. University of California Press.

[2] Westman, Robert S. (1975). The Copernican achievement. University of California Press. s. 322. ISBN 978-0-520-02877-7. OCLC 164221945 – Google Books vasıtasıyla.

[3] Owen Gingerich, The Book Nobody Read: Chasing the Revolutions of Nicolaus Copernicus, Penguin, 0-14-303476-6

[4] Ramasubramanian, K.; Sriram, M. S.; Somayajī, Nīlakaṇṭha (2011). Tantrasaṅgraha of Nīlakaṇṭha Somayājī. Sources and studies in the history of mathematics and physical sciences. Dordrecht: Springer. s. 521. ISBN 978-0-85729-035-9.

[5] "The Tychonic system is, in fact, precisely equivalent mathematically to Copernicus' system." (p. 202) and "[T]he Tychonic system is transformed to the Copernican system simply by holding the sun fixed instead of the earth. The relative motions of the planets are the same in both systems ..." (p. 204), Kuhn, Thomas S. , The Copernican Revolution (Harvard University Press, 1957).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]