Uranyum trioksit
| |
| Tanımlayıcılar | |
|---|---|
3D model (JSmol)
|
|
| ChemSpider | |
| ECHA InfoCard | 100.014.274 |
| EC Numarası |
|
PubChem CID
|
|
| UNII | |
CompTox Bilgi Panosu (EPA)
|
|
| |
| |
| Özellikler | |
| Molekül formülü | UO3 |
| Molekül kütlesi | 286.29 g/mol |
| Görünüm | sarı-turuncu toz |
| Yoğunluk | 5.5–8.7 g/cm3 |
| Erime noktası | ~200–650 °C (decomposes) |
| Çözünürlük (su içinde) | çözünmez |
| Yapı | |
| I41/amd (γ-UO3) | |
| Termokimya | |
Standart molar entropi (S⦵298)
|
99 J·mol−1·K−1[1] |
Standart formasyon entalpisi (ΔfH⦵298)
|
−1230 kJ·mol−1[1] |
| Tehlikeler | |
| GHS etiketleme sistemi: | |
| Piktogramlar |   
|
| İşaret sözcüğü | Danger |
| Tehlike ifadeleri | H300, H330, H373, H411 |
| NFPA 704 (yangın karosu) |
|
| Parlama noktası | yanmaz |
| Güvenlik bilgi formu (SDS) | External MSDS |
| Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
| |
| Bilgi kutusu kaynakları | |
Uranyum trioksit, uranil oksit, uranyum(VI) oksit ve uranik oksit olarak da adlandırılan, uranyumun altı değerlikli oksitidir. Uranil nitratın 400 °C'ye ısıtılmasıyla elde edilebilir. En sık karşılaşılan polimorfu amorf UO3'tür.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b Zumdahl SS (2009). Chemical Principles 6th Ed. Houghton Mifflin Company. s. A23. ISBN 978-0-618-94690-7.