Özgürlük ve Demokrasi için Halk Partisi

Özgürlük ve Demokrasi için Halk Partisi

Volkspartij voor Vrijheid en Democratie
Özgürlük ve Demokrasi için Halk Partisi Volkspartij voor Vrijheid en Democratie
Kısaltma	VVD
Lider	Dilan Yeşilgöz
Başkan	Eric Wetzels
Senato Lideri	Dilan Yeşilgöz
Temsilciler Meclisi Lideri	Sophie Hermans
Avrupa Parlamentosu Lideri	Malik Azmani
Kuruluş tarihi	24 Ocak 1948
Merkez	Thorbeckehuis ; Laan Copes van Cattenburch 52; Lahey
Gençlik kolu	Özgürlük ve Demokrasi Gençlik Örgütü
Üyelik (2025)	20,902
İdeoloji	Muhafazakâr liberalizm
Siyasi pozisyon	Merkez sağ
Uluslararası üyelik	Liberal Enternasyonal
Resmî renkler	Mavi ve Turuncu
Senato	10 / 75
Temsilciler Meclisi	22 / 150
Kral Komisyonu	3 / 12
Yerel Yönetimler	63 / 570
Avrupa Parlamentosu	4 / 31
İnternet sitesi
	www.vvd.nl

Özgürlük ve Demokrasi için Halk Partisi (Felemenkçe: Volkspartij voor Vrijheid en Democratie, VVD) (Felemenkçe telaffuz: [vɔl(ə)kspɑrtɛi voːr vrɛiɦɛit ɛn deːmoːˈkraːtsi]), Hollanda'da 24 Ocak 1948 tarihinde kurulan muhafazakâr-liberal^[4]^[5]^[6]^[7] bir siyasi partidir.

VVD'nin öncülü olan Özgürlük Partisi, özel girişim ve ekonomik liberalizmi destekliyordu.^[8]^[9]^[10]

31 Mayıs 2006 tarihinde parti lideri olan Mark Rutte, 2023 yılında bu görevini bıraktı ve yerine Dilan Yeşilgöz seçildi. 14 Ekim 2010 tarihinde göreve başlayan ilk Rutte kabinesinin parlamento çoğunluğu Hristiyan Demokrat Çağrı ve Özgürlük için Parti tarafından sağlanmıştı. Ancak bu çoğunluk Euro krizinde kemer sıkma önlemlerini desteklemeyi reddettiği için istikrarsız hale geldi.^[11] Bu nedenle, genel seçimler Eylül 2012'de yapıldı.^[12] VVD, 41 sandalyeyle en büyük parti olarak kaldı. Sonraki seçimlerde bu başarısını tekrarlayamayan VVD, aşırı-sağ PVV'nin karşısında güç kaybetti. Son olarak 2025 seçimlerinde de D66 ve PVV'nin ardından üçüncü parti oldular.^[13]

Seçim sonuçları

Parlamento

Seçim	Temsilciler Meclisi				Meclis
Seçim	Oy	%	Sandalye	+/–	Meclis
1948	391.908	7,9 (#5)	8 / 100	2	Koalisyon
1952	470.820	8,8 (#5)	9 / 100	1	Muhalefet
1956	502.325	8,7 (#4)	9 / 100 13 / 150	0 4	Muhalefet
1959	732.658	12,2 (#3)	19 / 150	6	Koalisyon
1963	643.839	10,2 (#3)	16 / 150	3	Koalisyon
1967	738.202	10,7 (#3)	17 / 150	1	Koalisyon
1971	653.092	10,3 (#3)	16 / 150	1	Koalisyon
1972	1.068.375	14,4 (#3)	22 / 150	6	Muhalefet
1977	1.492.689	17 (#3)	28 / 150	6	Koalisyon
1981	1.504.293	17,3 (#3)	26 / 150	2	Muhalefet
1982	1.897.986	23,1 (#3)	36 / 150	10	Koalisyon
1986	1.595.377	17,4 (#3)	27 / 150	9	Koalisyon
1989	1.295.402	14,6 (#3)	22 / 150	5	Muhalefet
1994	1.792.401	20 (#3)	31 / 150	9	Koalisyon
1998	2.124.971	24,7 (#2)	38 / 150	7	Koalisyon
2002	1.466.722	15,4 (#3)	24 / 150	14	Koalisyon
2003	1.728.707	17,9 (#3)	28 / 150	4	Koalisyon
2006	1.443.312	14,7 (#4)	22 / 150	6	Muhalefet
2010	1.929.575	20,5 (#1)	31 / 150	9	Koalisyon
2012	2.504.948	26,6 (#1)	41 / 150	10	Koalisyon
2017	2.238.351	21,3 (#1)	33 / 150	8	Koalisyon
2021	2,276,514	21,9 (#1)	34 / 150	1	Koalisyon
2023	1,589,519	15,4 (#3)	24 / 150	10	Koalisyon
2025	TBA	14,2 (#3)	22 / 150	2	Koalisyon
Seçim	Senato
Seçim	Oy	%	Sandalye	+/–
1999	39.809	25,3 (#2)	19 / 100	4	Koalisyon
2003	31.026	19,2 (#3)	15 / 100	4	Koalisyon
2007	31.360	19,2 (#2)	14 / 100	1	Muhalefet
2011	34.590	20,83 (#1)	16 / 100	2	Koalisyon
2015	28.523	16,87 (#1)	13 / 100	3	Koalisyon
2019	26,157	15,11 (#2)	12 / 100	1	Koalisyon
2023	22,194	12,40 (#2)	10 / 100	2	Koalisyon

Avrupa Parlamentosu

Seçim	Oy	%	Sandalye	+/–
1979	914.787	16,1 (#3)	4 / 25
1984	1.002.685	18,9 (#3)	5 / 25	1
1989	714.721	13,6 (#3)	3 / 25	2
1994	740.451	17,9 (#3)	6 / 31	3
1999	698.050	19,7 (#3)	6 / 31	0
2004	629.198	13,2 (#3)	4 / 27	2
2009	518.643	11,4 (#4)	3 / 25	1
2014	567.903	12 (#4)	3 / 26	0
2019	805.100	14,6 (#2)	5 / 29	1
2024	707,141	11,35 (#3)	4 / 31	1

Kaynakça

^ Andeweg, R. and G. Irwin Politics and Governance in the Netherlands, Basingstoke (Palgrave) p.49
^ Hans Keman (2008), "The Low Countries: Confrontation and Coalition in Segmented Societies", Comparative European Politics, Taylor & Francis, s. 221, 3 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi15 Mart 2017
^ Sean Lusk; Nick Birks (2014). Rethinking Public Strategy. Palgrave Macmillan. s. 168. ISBN 978-1-137-37758-6. 3 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2017.
^ Rudy W Andeweg; Lieven De Winter; Patrick Dumont (5 Nisan 2011). Government Formation. Taylor & Francis. s. 147. ISBN 978-1-134-23972-6. 25 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2012.
^ Jochen Clasen; Daniel Clegg (27 Ekim 2011). Regulating the Risk of Unemployment: National Adaptations to Post-Industrial Labour Markets in Europe. Oxford University Press. s. 76. ISBN 978-0-19-959229-6. 5 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2012.
^ David Broughton (4 Ocak 1999). Changing Party Systems in Western Europe. Continuum International Publishing Group. s. 178. ISBN 978-1-85567-328-1. 5 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2012.
^ Thomas Poguntke; Paul Webb (21 Haziran 2007). The Presidentialization of Politics: A Comparative Study of Modern Democracies. Oxford University Press. s. 158. ISBN 978-0-19-921849-3. 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2012.
^ T. Banchoff (28 Haziran 1999). Legitimacy and the European Union. Taylor & Francis. s. 123. ISBN 978-0-415-18188-4. 26 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2012.
^ Andeweg R.B. and G.A. Irwin Government & Politics in the Netherlands 2002 Palgrave p. 48
^ "Arşivlenmiş kopya". 15 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2017.
^ Bruno Waterfield (23 Nisan 2012). "Dutch prime minister Mark Rutte resigns over austerity measures". The Daily Telegraph. 23 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2015.
^ "Arşivlenmiş kopya". 14 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2017.
^ "Dutch election 2025: The winners and losers". POLITICO (İngilizce). 30 Ekim 2025. Erişim tarihi: 31 Ekim 2025.

[Andeweg,_R_p.49-1] Andeweg, R. and G. Irwin Politics and Governance in the Netherlands, Basingstoke (Palgrave) p.49

[Keman2008-2] Hans Keman (2008), "The Low Countries: Confrontation and Coalition in Segmented Societies", Comparative European Politics, Taylor & Francis, s. 221, 3 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi15 Mart 2017

[LuskBirks2014-3] Sean Lusk; Nick Birks (2014). Rethinking Public Strategy. Palgrave Macmillan. s. 168. ISBN 978-1-137-37758-6. 3 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2017.

[Winter-4] Rudy W Andeweg; Lieven De Winter; Patrick Dumont (5 Nisan 2011). Government Formation. Taylor & Francis. s. 147. ISBN 978-1-134-23972-6. 25 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2012.

[ClasenClegg-5] Jochen Clasen; Daniel Clegg (27 Ekim 2011). Regulating the Risk of Unemployment: National Adaptations to Post-Industrial Labour Markets in Europe. Oxford University Press. s. 76. ISBN 978-0-19-959229-6. 5 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2012.

[Broughton1999-6] David Broughton (4 Ocak 1999). Changing Party Systems in Western Europe. Continuum International Publishing Group. s. 178. ISBN 978-1-85567-328-1. 5 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2012.

[PoguntkeWebb2007-7] Thomas Poguntke; Paul Webb (21 Haziran 2007). The Presidentialization of Politics: A Comparative Study of Modern Democracies. Oxford University Press. s. 158. ISBN 978-0-19-921849-3. 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2012.

[Banchoff-8] T. Banchoff (28 Haziran 1999). Legitimacy and the European Union. Taylor & Francis. s. 123. ISBN 978-0-415-18188-4. 26 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2012.

[Andeweg_R.B_p._48-9] Andeweg R.B. and G.A. Irwin Government & Politics in the Netherlands 2002 Palgrave p. 48

[who.is-10] "Arşivlenmiş kopya". 15 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2017.

[11] Bruno Waterfield (23 Nisan 2012). "Dutch prime minister Mark Rutte resigns over austerity measures". The Daily Telegraph. 23 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2015.

[12] "Arşivlenmiş kopya". 14 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2017.

[13] "Dutch election 2025: The winners and losers". POLITICO (İngilizce). 30 Ekim 2025. Erişim tarihi: 31 Ekim 2025.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

g t d Hollanda'daki siyasi partiler
Temsilciler Meclisi	Demokratlar 66 (26) Özgürlük Partisi (26) Özgürlük ve Demokrasi için Halk Partisi (22) GL-PvdA GroenLinks (10) İşçi Partisi (10) Hristiyan Demokratik Çağrı (18) JA21 (9) Demokrasi Forumu (7) Çiftçi–Vatandaş Hareketi (4) Sosyalist Parti (3) DENK (3) Hayvanlar için Parti (3) Reformcu Siyasi Parti (3) Hristiyan Birlik (3) 50PLUS (2) Volt Hollanda (1) Yeni Toplum Sözleşmesi (0) Bağımsız (0)
Senato	Çiftçi-Vatandaş Hareketi (16) Özgürlük ve Demokrasi için Halk Partisi (10) GroenLinks (7) İşçi Partisi (7) Hristiyan Demokrat Çağrı (6) Demokratlar 66 (5) Özgürlük Partisi (5) Hayvanlar için Parti (3) Sosyalist Parti (3) Hristiyan Birlik (3) JA21 (3) Demokrasi Forumu (2) Volt Hollanda (2) Reformcu Siyasi Parti (2) 50PLUS (1) Bağımsız Politika Hollanda (1) Bağımsız (0)
Avrupa Parlamentosu	GL-PvdA (8) GroenLinks (4) İşçi Partisi (4) Özgürlük Partisi (6) Özgürlük ve Demokrasi için Halk Partisi (4) Hristiyan Demokrat Çağrı (3) Demokratlar 66 (3) Volt Hollanda (2) Çiftçi-Vatandaş Hareketi (2) Hayvanlar için Parti (1) Yeni Toplum Sözleşmesi (1) Reformcu Siyasi Parti (1)
Hollanda'da siyaset