Muhafazakâr liberalizm

Liberal muhafazakârlık ile karıştırılmamalıdır.

Muhafazakâr liberalizm, muhafazakâr duruşun liberal değerler ve politikalarla birleştirildiği, liberal ideolojiyi temsil eden harekettir.

Muhafazakâr liberalizm klasik liberalizmin daha az radikal türüdür. Muhafazakâr liberaller; bireysel özgürlük, demokrasiyi savunmakla birlikte tam rekabet modelini, sınırsız devleti ve düpedüz akıl yönetimini eleştirir, tecrübeyi de yönetime ortak eder. Bu akımın önemli savunucuları Friedrich Hayek, Edmund Burke ve Karl Popper'dir.

Genel bakış

Colgate Üniversitesi'nde profesör olan Robert Kraynak'a göre, "ilerici liberalizmi (yani sosyal liberalizmi) takip etmek yerine, muhafazakar liberaller klasik felsefe (erdem, ortak iyi ve doğal haklar fikirleriyle) gibi modern öncesi kaynaklardan yararlanırlar.), Hristiyanlık (doğal hukuk, insanın sosyal doğası ve orijinal günah fikirleriyle birlikte) ve eski kurumlar (ortak hukuk, kurumsal yapılar ve sosyal hiyerarşiler gibi) Bu onların liberalizmine muhafazakar bir temel verir. Locke veya Kant'tan ziyade Platon, Aristoteles, Sokrates, Augustinus, Thomas Aquinas ve Edmund Burke; genellikle Yunan polisi, Roma Cumhuriyeti ve Hristiyan monarşilerinin siyasetine derin bir sempati içerir. muhafazakar liberaller, modern dünyada klasik ve Orta Çağ siyasetinin restore edilemeyeceğini kabul ederler ve ahlakçılar olarak, özgürlük ve özyönetim konusundaki modern deneyin olumlu etkisi olduğunu görürler. insan haysiyetini arttırmanın yanı sıra (kitle kültürünün ortasında bile) sonsuzluğa yönelik aşkın özlemler için bir açılım sağlamak. En iyi pratikte muhafazakar liberalizm, Tanrı'nın emrindeki özgürlüğü teşvik eder ve tiranlığa karşı anayasal güvenceler sağlar. Geleneksel ahlaka ve klasik Hristiyan kültürüne dayanan bir özgürlük rejiminin, Batı medeniyetinin mütevellileri olarak sadece savunmaktan ziyade gurur duyabileceğimiz bir başarı olduğunu gösteriyor.