İran Barosu
 | Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Eylül 2022) |
İran Merkez Barosu (Farsça: کانون وکلای دادگستری مرکز, Kānun-e Vokalā-ye Dādgostari-ye Markaz) Tahran'da bulunan İran'ın merkezi baro derneğidir. İran'daki en büyük barolar birliğidir ve diğer altı ille birlikte merkezi eyaletten sorumludur.[1][2] Üye avukat sayısı 20.000'den fazladır.[3] 1968'den beri International Bar Association üyesidir.[4] İran'daki diğer 15 bölgesel barolar gibi Merkez Barolar Birliği de İran Barolar Birliği tarafından denetlenmektedir.[1]
Tarih
[değiştir | kaynağı değiştir]İran Barosu ilk olarak 1915 yılında ülkenin yargı sisteminin denetimi altında kuruldu.[5] 1937'de Avukatlık Kanunu'nun 18. maddesi Barolar Birliği'ne "tüzel kişilik" kazandırdı ve böylece en azından finansal konularda nominal olarak bağımsız olmasını sağladı; ancak hâlâ Adalet Bakanlığı'na bağlı kalmıştır.[4] 1953'e kadar tam bağımsızlık sağlanamazdı.[4][5] O zamanki Başbakan, kendisi ticaretin avukatı olan Dr.Mustafa Mosaddeq, "İran Barolar Birliği'nin Bağımsızlık Yasası" nı, Bar Derneği'nin her yıl bugüne kadar kutladığı 26 Şubat 1953 tarihinde yasaya imzaladı. .[4] Bu yasa uyarınca, Barolar Birliği yönetim kurulu Adalet Bakanlığının katılımı olmadan seçilecekti; benzer şekilde, Adalet Bakanlığı'nın müdahalesi olmadan hukuk uygulama lisansları verme ve iptal etme hakkı verilmiştir. Son olarak, Barolar Birliği hükûmetten fon alamayacaktı; bunun yerine avukatların masrafları kendileri için ödenirdi.[4] Barolar Birliği 1979 İslam Devrimi'ne kadar bu şekilde işlemeye devam etti.[4]
Yeni İslam Cumhuriyeti, Şeriat hukukunda kurulması ile Barolar Birliği'ni devrimci gündemleri için bir muhalefet kaynağı olarak görüyordu. Böylece 1980 yılında Barolar Birliği'nin Temizlenmesi Hakkında Kanun kabul edildi ve Barolar Birliği kapatıldı. Yönetim kurulu üyelerinin çoğu tutuklandı ve hapsedildi ve "yıkıcı" fikirleri teşvik etmekle suçlanan rütbe ve dosya avukatları yasal lisanslarını iptal ettiler.[4] 1984 yılında Barolar Birliği - uluslararası baskı nedeniyle - Adalet Bakanlığı gözetiminde - yeniden görevlendirildi.[4] Ancak, reformcu Muhammed Khatami'nin cumhurbaşkanı seçildiği 1991'den 1997'ye kadar tekrar etkili bir şekilde kapatıldı. Bununla birlikte, 1997 yılında, Avukatlık Lisansının Alınmasına İlişkin Koşullar Hakkında Kanun da kabul edildi ve yargı sisteminin Barolar Birliği yönetim kurulu seçimi üzerindeki kontrolünü önemli ölçüde sıkılaştırdı. Bu, bir sonraki Barolar Birliği yönetim kurulu seçimleri 1998'de yapıldığında, adayların neredeyse yarısının Yüksek Disiplin Mahkemesi tarafından diskalifiye edildiği sonucuna vardı.[4][6]
Görevler
[değiştir | kaynağı değiştir]Barolar Birliği'nin görevleri şunlardır:
- Yasal gereklilikleri karşılayan adaylara lisans verilmesi.
- Yargının temsiline ilişkin işlerin idaresi ve avukatların ve işverenlerin eylemlerinin denetimi.
- Avukatların ve yargı görevlilerinin savcılık ve disiplin avukatları tarafından ihlallerin ve disiplin kovuşturmasının incelenmesi.
- Adli yardım
- Avukatların bilimsel ve pratik gelişimi için araçlar sağlamak.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b "Balancing independence and access to justice: a background report on the justice system in Iran". International Bar Association. 31 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2020.
- ^ "IBA-IRAN". 11 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2020.
- ^ Lemon (6 Haziran 2018). "Iran Only Allows 20 Government-Approved Lawyers to Represent Activists Charged with Political or Media 'Crimes'". Newsweek. 10 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2020.
- ^ a b c d e f g h i "Iranian Bar Associations: Struggle for Independence". Iran Human Rights Documentation Center. 18 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2020.
- ^ a b Banakar (26 Haziran 2018). "The Life of the Law in the Islamic Republic of Iran". Iranian Studies. 51 (5): 717-746.
- ^ "Islamic Public News agancy". 15 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2020.