Bizantion Muharebesi
| Bizantion Muharebesi | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| İkinci Diadohi Savaşı | |||||||
40°12′N 26°24′E / 40.2°K 26.4°D
| |||||||
| Taraflar | |||||||
| Poliperhon karşıtları | Poliperhon destekçileri | ||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
|
Antigonos Nikanor |
Ak Kleitos  | ||||||
| Güçler | |||||||
|
İlk muharebe: İkinci muharebe: Deniz saldırısı: 60 gemi[3] kara saldırısı: okçular, sapancılar ve peltastlardan oluşan büyük bir kuvvet[3] |
İlk muharebe: İkinci muharebe: Bilinmiyor (Kleitos'un tüm ordu ve donanması)[2][3] | ||||||
| Kayıplar | |||||||
| Bilinmiyor | Kleitos'un tüm tüm kuvveti esir alında veya öldürüldü | ||||||
Bizantion Muharebesi MÖ 317'de, Diadokhlar'ın İkinci Savaşı sırasında generaller Antigonos Monofthalmos ve Ak Kleitos arasında gerçekleşen bir çatışmadır. Hellespont'ta, Bizantion yakınlarında iki gün boyunca süren muharebe, Antigonidlerin muhteşem bir zaferiyle sonuçlanmıştır.[4]
Arka plan
[değiştir | kaynağı değiştir]Büyük İskender'in MÖ 323'teki ölümünden sonra, generalleri Diadohi Savaşları'nı başlattılar ve her general İskender'in uçsuz bucaksız imparatorluğunun bir kısmına sahip olmaya çalıştılar. En yetenekli halef generallerden (Diadochi) biri, kuşatmada kaybettiği bir gözünden dolayı Antigonos Monofthalmos olarak adlandırılandı. Birinci Diadohi Savaşı, MÖ 321'de Triparadisos Bölünmesi ile sona ermiş; Antipatros imparatorluğun yeni naibi olmuş ve Antigonos'u Asya'nın stratigos'u yapmış ve Perdikkas grubunun kalıntılarını avlamak ve yenmekle görevlendirilmiştir. Antigonos, Antipatros'un Avrupa ordusundan daha güvenilir birliklerle takviye edilmiş Kraliyet Ordusu'nu, Küçük Asya'daki düşmanlarına karşı yönetmiştir.[5] MÖ 319'da Kapadokya'ya gitmiş ve Nora kalesine kaçan Eumenes'e karşı Orkynia Muharebesi'ni kazanmıştır.[6] Nora'yı kuşatmak için bir astını bırakan[7] Antigonos, Kretopolis Muharebesi'nde kalan Perdikkanları yenmiştir.[8] Aynı yıl, Antipatros yaşlılıktan ölmüş ve naipliğini Antigonos'un kabul etmediği Poliperhon'a bırakmıştır. Yeni naip koalisyonuna karşı Antigonos, Cassander, Ptolemaios ve Lisimahos arasında bir koalisyon oluşmuştur.[9] MÖ 318'de Antigonos, Lidya satrapı Ak Kleitos ile yüzleşmiş ve onu bölgeden kovmuştur. Kleitos, onu büyük bir filoyla donatan ve MÖ 317 yazının başında Hellespont'un komutasını alması için gönderen Poliperhon'a kaçmıştır.[10]
Başlangıç
[değiştir | kaynağı değiştir]Antigonos, MÖ 318 sonbahar ve kışını Batı Küçük Asya'da konumunu sağlamlaştırıp bir donanma toplamakla geçirdikten sonra Nikanor'u 100-130 gemilik bir donanmayla Hellespont'ta Kleitos'a karşı savaşması için göndermiş ve kendisi de bir orduyla Hellespont'a doğru yola çıkmıştır. Kleitos ise biraz daha büyük bir donanmayla Hellespont'taydı.[1]
Muharebeler
[değiştir | kaynağı değiştir]İki donanma Bizantion yakınlarında savaşta karşılaştı ve Kleitos, Nikanor'un yaklaşık 70 gemisinin ele geçirildiği, batırıldığı veya etkisiz hale getirildiği bir zafer kazandı. Kalan 60 gemi, Antigonos ve ordusunun da katıldığı Kalkedon'a kaçtı. Antigonos, bu gemilerin yeni bir savaşa hazır hale getirilmesini emretti ve en güçlü ve en sadık askerlerini onlara denizci olarak atadı. Bu arada Bizantionlular, okçularını, sapancılarını ve peltastlarını Kleitos'un muzaffer kuvvetlerinin kamp kurduğu Avrupa kıyılarına taşıdı. Ertesi gün şafak vakti Antigonos, karadan ve denizden bir saldırı başlattı; tamamen hazırlıksız yakalanan Kleitos'un tüm kuvvetleri esir alındı veya öldürüldü.[11]
Sonrası
[değiştir | kaynağı değiştir]Kleitos tek bir gemiyle kaçmayı başardı, ancak kısa süre sonra gemiyi karaya oturtmak zorunda kaldı ve Makedonya'ya karadan ulaşmaya çalıştı. Lysimakhos için çalışan bazı askerler tarafından yakalanıp idam edildi. Bu parlak hamle, üst üste üç muhteşem zafer kazanan Antigonos'un askeri deha konusundaki itibarını büyük ölçüde artırdı ve Poliperhon'un Asya'ya müdahale etmesinden daha fazla endişe etmekten kurtardı. Hemen Kilikya, Suriye ve Fenike'de sorun çıkaran Eumenes ile başa çıkmak için yola çıktı.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica XVIII 72,3.
- ^ a b c Polyainos, Strategemata, book IV 6,8.
- ^ a b c Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica XVIII 72,4.
- ^ Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica XVIII 72,3–4; Polyainos, Strategemata, IV 6,8.
- ^ Richard A. Billows, Antigonos the one-eyed and the creation of the Hellenistic State, p. 72.
- ^ Richard A. Billows, Antigonos the one-eyed and the creation of the Hellenistic State, p. 77; Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica XVIII 41, 1–3; Plutarch, Eumenes, 10,2–4.
- ^ Richard A. Billows, Antigonos the one-eyed and the creation of the Hellenistic State, p. 77; Diodorus, Bibliotheca Historica XVIII 41, 5–7; Plutarch, Eumenes, 10,2–4.
- ^ Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica XVIII 44–45; Polyainos, strategemata IV 6,7.
- ^ Richard A. Billows, Antigonos the one-eyed and the creation of the Hellenistic State, pp. 84–85.
- ^ Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica XVIII 72, 2–3.
- ^ Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica XVIII 72, 3–4.