Flip Wilson

Clerow " Flip " Wilson Jr. (Aralık 8, 1933 - Kasım 25, 1998) Amerikalı bir komedyen ve en çok 1960'ların sonları ve 1970'lerde televizyondaki görünümleriyle tanınan aktör . Wilson, 1970'ten 1974'e kadar haftalık kendi varyete dizisi The Flip Wilson Show'a ev sahipliği yaptı ve izleyicilere tekrar eden karakteri Geraldine'i tanıttı. Dizi, Wilson'a Altın Küre ve iki Emmy Ödülü kazandırdı ve bir noktada, televizyonda en çok izlenen ikinci şov oldu.^[1] Wilson, başarılı bir TV varyete şovuna ev sahipliği yapan ilk Afrikalı Amerikalıydı.^[a] Ocak ayında 1972, Time dergisi kapağında Wilson'ın resmini yayınladı ve ona "TV'nin ilk siyah süper yıldızı" adını verdi.^[2]

Wilson, 1960'larda ve 1970'lerde bir dizi komedi albümü çıkardı ve 1970 albümü The Devil Made Me Buy This Dress ile Grammy Ödülü kazandı.^[3]^[b]

The Flip Wilson Show sona erdikten sonra, Wilson 1990'lara kadar daha kısa bir programla da olsa performans ve oyunculuk yapmaya devam etti. 1984 yılında People is Funny'ın kısa süreli yeniden canlanmasına ev sahipliği yaptı ve 1985-1986 sitcom Charlie & Co.'da başrol olarak oynadı.

Erken dönem

Jersey City, New Jersey'de doğan Clerow Wilson Jr., Cornelia Bullock ve Clerow Wilson Sr'da doğan on çocuktan biriydi.^[4]^[5] Babası el işleri ustası olarak çalışıyordu ama Büyük Buhran yüzünden sıkıntılar yaşadı. Wilson yedi yaşındayken annesi aileyi terk etti. Babası çocuklara tek başına bakamadı ve çoğunu bakıcı evlere yerleştirdi.

Koruyucu evlerden reform okuluna geçtikten sonra, 16 yaşındaki Wilson, yaşı hakkında yalan söyledi ve Birleşik Devletler Hava Kuvvetleri'ne katıldı. Dışa dönük kişiliği ve komik hikâyeleri onu popüler yaptı; Hatta diğer askerleri neşelendirmek için askeri üsleri gezmesi istendi. Wilson'un kışla arkadaşları, her zaman "çıldırdığını" (flipped out) iddia ederek, ona sahne adı olarak kullandığı "Flip" takma adını verdiler.

1954'te Hava Kuvvetleri'nden terhis olan Wilson, San Francisco'daki Manor Plaza Hotel'de kapıcı olarak çalışmaya başladı. Plaza'nın gece kulübünde Wilson, düzenli olarak planlanan eylemler arasında sarhoş bir patronu canlandırarak fazladan iş buldu. Sarhoş karakteri popüler oldu ve Wilson bunu Kaliforniya'daki kulüplerde göstermeye başladı. İlk başta Wilson sahnede basitçe doğaçlama yapıyordu ama sonunda yazılı materyal ekledi ve eylemi daha sofistike hale geldi.

Kariyer

1950'lerin sonlarında ve 1960'ların başında Wilson, " Chitlin 'Circuit " denen yerde siyahi bir müşteriyle gece kulüplerini düzenli olarak gezdi.^[1] 1960'larda Wilson, Harlem'deki Apollo Tiyatrosu'nun müdavimi oldu. 1965'te komedyen Redd Foxx The Tonight Show'a konuk olduğunda ve sunucu Johnny Carson ona o zamanki en komik komedyenin kim olduğunu sordu, Foxx, "Flip Wilson" diye cevap verdi. Carson daha sonra The Tonight Show'da görünmesi için Wilson'ı ayarladı ve Wilson, The Ed Sullivan Show'un yanı sıra bu şovun da favori konuğu oldu. Wilson ayrıca çok sayıda TV komedi ve varyete şovunda konuk oyuncu olarak yer aldı.

1970 yılında Wilson, The Devil Made Me Buy This Dress adlı komedi albümü ile Grammy Ödülü kazandı. Ayrıca Rowan & Martin'in Laugh-In'inde düzenli bir oyuncu oldu.^[6]

Flip Wilson Gösterisi

1970 yılında Wilson'ın varyete dizisi The Flip Wilson Show, NBC'de giriş yaptı . Komedi skeçlerinde sahne aldı ve Supremes, Jackson Five, Temptations, Gladys Knight & the Pips, komedyen Redd Foxx ve basketbol oyuncusu Bill Russell dahil olmak üzere birçok Afrikalı-Amerikalı eğlenceye ev sahipliği yaptı. Tüm misafirlerini "Flip Wilson Tokalaşması" ile karşıladı: dört el tokatı, iki dirsek darbesi, iki kalça darbesiyle bitirdi. George Carlin, dizinin yazarlarından biriydi.

Flip Wilson Show 1974'te yayınlandı, izleyiciler arasında yüksek reytingler ve popülerlik yarattı ve güçlü eleştiriler kazandı; yayını sırasında on bir Emmy Ödülü adaylığı ve iki ödül kazandı. Wilson ayrıca bir Televizyon Dizisinde En İyi Erkek Oyuncu dalında Altın Küre Ödülü kazandı.

Sonraki yıllar

Wilson, Uptown Saturday Night ve Pittsburgh'u Kurtaran Balık gibi televizyon ve tiyatro filmlerinde rol aldı. 1976'da, Laugh-In bestecisi Billy Barnes'ın şarkılarıyla başrolde Sandy Duncan ve Geppetto rolünde Danny Kaye'nin oynadığı bir televizyon müzik uyarlaması Pinocchio'da Fox olarak yer aldı.^[7]

Mart-Temmuz 1984'te Wilson, People are Funny'ın yeniden canlandırılmasına ev sahipliği yaptı. 1985-1986 yılında Wilson'un rol oynadığı CBS'in durum komedisi Charlie & Co yaptığı son televizyon görünüşleriydi.

Kişisel hayat

Wilson iki kez evlendi.

Mart 1981'de Wilson tutuklandı ve az miktarda kokain bulundurmakla suçlandı.^[1]

25 Kasım 1998'de Wilson,Malibu, California'da karaciğer kanserinden öldü.^[1]^[8] Yakılan kalıntıları Westwood Village Memorial Park Mezarlığı'na gömüldü.

Diskografi

1961 – Flippin'
1964 – Flip Wilson's Pot Luck
1967 – Cowboys and Colored People
1968 – You Devil You
1970 – The Devil Made Me Buy This Dress
1970 – The Flip Wilson Show
1972 - Geraldine
Flipped Out (Sunset Records SUS-5297)

Notlar

^ Sammy Davis Jr. had hosted a short-lived variety show in 1966.
^ Some sources, including Wilson's New York Times obituary, erroneously state that Wilson won his Grammy in 1968 for his album Flip Wilson You Devil You.

Kaynakça

^ ^a ^b ^c ^d Watkins (27 Kasım 1998). "Flip Wilson, outrageous comic and TV host, dies at 64". The New York Times. 11 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2017.
^ "Flip Wilson". time.com. 31 Ocak 1972. 15 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2010.
^ "Flip Wilson". Grammy.com. The Recording Academy. 1 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2017.
^ Icons of African American Comedy. ABC-CLIO. 2011. s. 89. ISBN 978-0-313-38085-3.
^ Pierce (Nisan 1968). "All flip over Flip". Ebony. 23 (6). Johnson Publishing Company. s. 65.
^ The Encyclopedia of Animated Cartoons. Checkmark Books. 1999. s. 244. ISBN 0-8160-3831-7. Erişim tarihi: 6 Haziran 2020.
^ IMDb'de Flip Wilson
^ "Flip Wilson dies at 64". Variety. 29 Kasım 1998. 21 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2019.

Dış bağlantılar

"Biographical Information on Flip Wilson". fearnbanks.blogspot.com. University of Washington. 8 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.
YouTube'da Flip Wilson on The Ed Sullivan Show
Find a Grave'de Flip Wilson

[2] Sammy Davis Jr. had hosted a short-lived variety show in 1966.

[5] Some sources, including Wilson's New York Times obituary, erroneously state that Wilson won his Grammy in 1968 for his album Flip Wilson You Devil You.

[nytimes-1] Watkins (27 Kasım 1998). "Flip Wilson, outrageous comic and TV host, dies at 64". The New York Times. 11 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2017.

[3] "Flip Wilson". time.com. 31 Ocak 1972. 15 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2010.

[4] "Flip Wilson". Grammy.com. The Recording Academy. 1 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2017.

[tafoya-6] Icons of African American Comedy. ABC-CLIO. 2011. s. 89. ISBN 978-0-313-38085-3.

[7] Pierce (Nisan 1968). "All flip over Flip". Ebony. 23 (6). Johnson Publishing Company. s. 65.

[8] The Encyclopedia of Animated Cartoons. Checkmark Books. 1999. s. 244. ISBN 0-8160-3831-7. Erişim tarihi: 6 Haziran 2020.

[Pinocchio-9] IMDb'de Flip Wilson

[Natale-10] "Flip Wilson dies at 64". Variety. 29 Kasım 1998. 21 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2019.

[1]

[a]

[2]

[3]

[b]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

g t d En İyi Komedi Albümü Grammy Ödülü
1958–1979	"The Chipmunk Song (Christmas Don't Be Late)" – Ross Bagdasarian Sr. (1958) The Battle of Kookamonga – Homer and Jethro / Inside Shelley Berman – Shelley Berman (1959) Jonathan and Darlene Edwards in Paris – Jo Stafford & Paul Weston / The Button-Down Mind Strikes Back! – Bob Newhart (1960) An Evening with Mike Nichols and Elaine May – Elaine May & Mike Nichols (1961) The First Family – Vaughn Meader (1962) "Hello Muddah, Hello Fadduh (A Letter from Camp)" – Allan Sherman (1963) I Started Out as a Child – Bill Cosby (1964) Why Is There Air? – Bill Cosby (1965) Wonderfulness – Bill Cosby (1966) Revenge – Bill Cosby (1967) To Russell, My Brother, Whom I Slept With – Bill Cosby (1968) Sports – Bill Cosby (1969) The Devil Made Me Buy This Dress – Flip Wilson (1970) This Is A Recording – Lily Tomlin (1971) FM & AM – George Carlin (1972) Los Cochinos – Cheech & Chong (1973) That Nigger's Crazy – Richard Pryor (1974) ...Is It Something I Said? – Richard Pryor (1975) Bicentennial Nigger – Richard Pryor (1976) Let's Get Small – Steve Martin (1977) A Wild and Crazy Guy – Steve Martin (1978) Reality...What a Concept – Robin Williams (1979)
1980−1999	No Respect – Rodney Dangerfield (1980) Rev. Du Rite – Richard Pryor (1981) Live on the Sunset Strip – Richard Pryor (1982) Eddie Murphy: Comedian – Eddie Murphy (1983) "Eat It" – "Weird Al" Yankovic (1984) Whoopi Goldberg (Original Broadway Show Recording) – Whoopi Goldberg (1985) Those of You with or Without Children, You'll Understand – Bill Cosby (1986) A Night at the Met – Robin Williams (1987) Good Morning, Vietnam – Robin Williams (1988) P.D.Q. Bach: 1712 Overture and Other Musical Assaults – Peter Schickele (1989) P.D.Q. Bach: Oedipus Tex and Other Choral Calamities – Peter Schickele (1990) P.D.Q. Bach: WTWP Classical Talkity-Talk Radio – Peter Schickele (1991) P.D.Q. Bach: Music for an Awful Lot of Winds and Percussion – Peter Schickele (1992) Jammin' in New York – George Carlin (1993) Live from Hell – Sam Kinison (1994) Crank(y) Calls – Jonathan Winters (1995) Rush Limbaugh Is a Big Fat Idiot and Other Observations – Al Franken (1996) Roll with the New – Chris Rock (1997) The 2000 Year Old Man in the Year 2000 – Mel Brooks & Carl Reiner (1998) Bigger & Blacker – Chris Rock (1999)
2000−2019	Brain Droppings – George Carlin (2000) Napalm & Silly Putty – George Carlin (2001) Robin Williams: Live on Broadway – Robin Williams (2002) Poodle Hat – "Weird Al" Yankovic (2003) The Daily Show with Jon Stewart Presents ... America: A Citizen's Guide to Democracy Inaction – Jon Stewart and the cast of The Daily Show (2004) Never Scared – Chris Rock (2005) The Carnegie Hall Performance – Lewis Black (2006) The Distant Future – Flight of the Conchords (2007) It's Bad for Ya – George Carlin (2008) A Colbert Christmas: The Greatest Gift of All! – Stephen Colbert (2009) Stark Raving Black – Lewis Black (2010) Hilarious – Louis C.K. (2011) Blow Your Pants Off – Jimmy Fallon (2012) Calm Down Gurrl – Kathy Griffin (2013) Mandatory Fun – "Weird Al" Yankovic (2014) Live at Madison Square Garden – Louis C.K. (2015) Talking for Clapping – Patton Oswalt (2016) The Age of Spin & Deep in the Heart of Texas – Dave Chappelle (2017) Equanimity & The Bird Revelation – Dave Chappelle (2018) Sticks and Stones – Dave Chappelle (2019)
2020−günümüz	Black Mitzvah – Tiffany Haddish (2020) Sincerely Louis CK – Louis C.K. (2021) The Closer – Dave Chappelle (2022) What's In a Name? – Dave Chappelle (2023) The Dreamer – Dave Chappelle (2024)