Frankofil - Vikipedi
İçeriğe atla
Ana menü
Gezinti
  • Anasayfa
  • Hakkımızda
  • İçindekiler
  • Rastgele madde
  • Seçkin içerik
  • Yakınımdakiler
Katılım
  • Deneme tahtası
  • Köy çeşmesi
  • Son değişiklikler
  • Dosya yükle
  • Topluluk portalı
  • Wikimedia dükkânı
  • Yardım
  • Özel sayfalar
Vikipedi Özgür Ansiklopedi
Ara
  • Bağış yapın
  • Hesap oluştur
  • Oturum aç
  • Bağış yapın
  • Hesap oluştur
  • Oturum aç

İçindekiler

  • Giriş
  • 1 Osmanlı İmparatorluğu'nda Frankofili
  • 2 Kaynakça

Frankofil

  • العربية
  • Asturianu
  • Čeština
  • Deutsch
  • English
  • Español
  • فارسی
  • Suomi
  • Français
  • עברית
  • 日本語
  • Norsk bokmål
  • Português
  • Русский
  • Slovenščina
  • Svenska
  • Українська
Bağlantıları değiştir
  • Madde
  • Tartışma
  • Oku
  • Değiştir
  • Kaynağı değiştir
  • Geçmişi gör
Araçlar
Eylemler
  • Oku
  • Değiştir
  • Kaynağı değiştir
  • Geçmişi gör
Genel
  • Sayfaya bağlantılar
  • İlgili değişiklikler
  • Kalıcı bağlantı
  • Sayfa bilgisi
  • Bu sayfayı kaynak göster
  • Kısaltılmış URL'yi al
  • Karekodu indir
Yazdır/dışa aktar
  • Bir kitap oluştur
  • PDF olarak indir
  • Basılmaya uygun görünüm
Diğer projelerde
  • Vikiveri ögesi
Görünüm
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Münster, Almanya'da bir Frankofil restoran.

Bir Frankofil, Fransız diline, Fransız tarihine ve/veya Fransız insanına ilgi ve yakınlık duyan kişidir. Bu yakınlık, Fransa'nın kendisine, tarihine, diline, yemeklerine, edebiyatına vb. olabilir. "Frankofil" terimi, Fransız olan her şeye karşı nefret veya negatif duygular besleyen kişileri tanımlamak için kullanılan Frankofobik (veya Gallofobik) teriminin tersidir.

Bir Frankofil, Fransız sanatçılardan (Claude Monet, Pierre-Auguste Renoir, Edgar Degas, Paul Cézanne ve Henri Matisse gibi), yazar ve şairlerden (Victor Hugo, Alexandre Dumas, Voltaire, Honoré de Balzac ve George Sand gibi), müzisyenlerden (Daft Punk, Jean-Michel Jarre, Serge Gainsbourg, Édith Piaf, Johnny Hallyday ve Carla Bruni gibi), film yapımcılarından (Jean-Luc Godard, François Truffaut, Robert Bresson ve Jean-Pierre Melville gibi) ve yemeklerden (baget, kruvasan, kurbağa bacağı, Fransız peyniri ve Fransız şarabı gibi) hoşlanabilir. Frankofili, genelde elit kesimin Fransızca konuştuğu ve Fransız alışkanlıkları edindiği eski Fransız kolonilerinde görülür. Romanya ve Rusya gibi diğer Avrupa ülkelerinde Fransız kültürü, uzun zamandır üst sınıf arasında popülerdir. Tarihsel olarak Frankofili, Avrupa'nın otokratik rejimlerine karşı demokratik bir ayaklanma olan Fransız Devrimi sırasında ve sonrasında yaşanan Aydınlanma felsefesinin destekçileriyle ilişkilendirilir.

Osmanlı İmparatorluğu'nda Frankofili

[değiştir | kaynağı değiştir]

Oryantalizm, ilk olarak Erken Modern Fransa’da Guillaume Postel ve Osmanlı Sultanı Kanuni Sultan Süleyman’ın sarayındaki Fransız elçiliğiyle gelişti.[1] Sonrasında, IV. Mehmed, Müteferrika Süleyman Ağa’yı 1669 yılında XIV. Louis’nin sarayına elçi olarak gönderdi. Bu, Fransa’da ve Batı Avrupa’nın geri kalanında 19. yüzyıla kadar süren bir Turquerie akımını başlattı.[2][3]

Osmanlı İmparatorluğu, Franko-Osmanlı ittifakından dolayı Fransa’ya özel ayrıcalıklar verdi. Fransız merkantilizmi korundu, Fransızlar normalde imparatorlukta yaşayan Hristiyanlardan istenen vergiden muaf tutuldu, Fransızların Osmanlı köleliğine alınması yasaklandı ve Fransızlara tam bir ibadet özgürlüğü tanındı. Böylece Fransa, Doğu’da Katoliklerin gayriresmî koruyucusuna dönüştü.[4]

Geç 18. ve 19. yüzyıllarda Fransız etkisi Anadolu’da ve Orta Doğu’da yükseldi ve Fransız dili ile adetleri, Osmanlı’nın eğitimli sınıfı ve aristokrasisine derin bir şekilde nüfuz etmeye başladı. Fransızca, tercih edilen ikinci dil hâline geldi; zengin Osmanlı vatandaşları çocuklarını Fransa’daki üniversitelere göndermeye başladı ve Batı “Aydınlanması”, Fransız kültürüyle ilişkilendirilmeye başlandı.[5] Modern Türkçe, bu dönemde Fransızcadan alınan pek çok kelimeyi hâlâ içermektedir ve Türk Dil Kurumuna göre, standart sözlüğün sekizde biri olacak şekilde, 5.350 Türkçe kelimenin kökeni Fransızcadır[6] (Bkz: Türkçedeki Yabancı Kökenli Sözcüklerin Türkçe Karşılıkları). Frankofili, sınırlı bir şekilde modern Türkiye’de hâlâ varlığını sürdürmektedir.[6] 19. ve 20. yüzyıllardan kalma, İstanbul’daki ünlü Pera Palas Oteli gibi pek çok Frankofili kalıntısı bulunmaktadır.

Fransız Devrimi ve “Özgürlük, Eşitlik ve Kardeşlik” idealleri, Osmanlı Türkiye’sinde pek çok laik ve yenilikçi harekete ilham kaynağı olmuştur. Genç Türkler (Jön Türkler), buna örnek olarak gösterilebilir.[7] Napoléon’un, eski Franko-Osmanlı ittifakını Osmanlı kontrolündeki Mısır’ı fethederek yıkmasının da etkisi olmuştur.[8] 1805’te Mısır’ın Osmanlı valisi olan ve 1848’deki ölümüne kadar de facto bir şekilde bağımsız olarak yöneten Kavalalı Mehmed Ali Paşa, Napoléon’un Armée d’Orient’inden fazlasıyla etkilenmiş ve Napoléon Savaşları’nın Fransız gazilerini, kendi ordusunu eğitmeleri için getirtmiştir.[9] Mısır, politik, ekonomik ve kültürel olarak 19. yüzyılda Fransız etkisi altındaydı ve 1952 Devrimi’ne kadar Mısırlı elitlerin tercih ettiği dil Fransızcaydı.[9] İsmail Paşa’nın Mısır’daki sarayında kullanılan diller Fransızca ve Türkçeydi.[10] Frankofilisini yansıtacak şekilde, Baron Haussmann’ı taklit ederek Kahire’nin çoğunu yıkmış ve Paris tarzında yeniden inşa etmiştir.[11] Günümüzde bile Kahire’nin şehir merkezi, Paris’in şehir merkezini andırmaktadır.

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Baghdiantz McCabe, Ina 2008 Orientalism in Early Modern France (p. 37)
  2. ^ Göçek, p. 8[ölü/kırık bağlantı]
  3. ^ Ziya Gökalp, Rober, "The Principles of Turkism", Brill Archive (p. 3)
  4. ^ ArmenianHouse.org 13 Mayıs 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  5. ^ Daniel Panzac, Histoire économique et sociale de l'Empire ottoman et de la Turquie (1326–1960): actes du sixième congrès international tenu à Aix-en-Provence du 1er au 4 juillet 1992, Peeters Publishers, 1995. (p. 671)
  6. ^ a b New French Cultural Center Opens Hürriyet [ölü/kırık bağlantı]
  7. ^ Niyazi Berkes, Feroz Ahmad, The Development of Secularism in Turkey, Routledge, 1998. (Page lxxxiv)
  8. ^ "Archived copy" (PDF). 5 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  9. ^ a b Russell, Mona Egypt, Santa Barbara: ABC-CLIO 2013 page 205
  10. ^ Thompson, Elizabeth Justice Interrupted: The Struggle for Constitutional Government in the Middle East, Cambridge: Harvard University Press, 2013, page 67.
  11. ^ Raymond, André Cairo. Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 2000 pages 313–314
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Frankofil&oldid=35277443" sayfasından alınmıştır
Kategoriler:
  • Fransa'da kültür
  • Fransız milliyetçiliği
Gizli kategoriler:
  • Ölü dış bağlantıları olan maddeler
  • Webarşiv şablonu wayback bağlantıları
  • Sayfa en son 17.48, 28 Nisan 2025 tarihinde değiştirildi.
  • Metin Creative Commons Atıf-AynıLisanslaPaylaş Lisansı altındadır ve ek koşullar uygulanabilir. Bu siteyi kullanarak Kullanım Şartlarını ve Gizlilik Politikasını kabul etmiş olursunuz.
    Vikipedi® (ve Wikipedia®) kâr amacı gütmeyen kuruluş olan Wikimedia Foundation, Inc. tescilli markasıdır.
  • Gizlilik politikası
  • Vikipedi hakkında
  • Sorumluluk reddi
  • Davranış Kuralları
  • Geliştiriciler
  • İstatistikler
  • Çerez politikası
  • Mobil görünüm
  • Wikimedia Foundation
  • Powered by MediaWiki
Frankofil
Konu ekle