Ignacius
| Ignacius | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Yaşam restorasyonu | |||||||||||||||
Biyolojik sınıflandırma  | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Tip tür | |||||||||||||||
| †Ignacius frugivorus Matthew & Granger 1921 | |||||||||||||||
| Diğer türler | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Ignacius, 62 ila 35 milyon yıl önce[1] Kuzey Amerika'da yaşamış plesiadapiform cinsi. Cins, ilk defa Matthew & Granger (1921) tarafından, Colorado'nun geç Tifanyen çökeltilerinden gelen Ignacius frugivorus tip türü ile tanımlandı.[3][4] Bilinen en eski örnekleri (Torrejonian) Wyoming'in Fort Union Formasyonundan gelir.[5]
Tanısı ve primatlarla ilişkisi
[değiştir | kaynağı değiştir]Ignacius'un intermembral indeksi ~80'dir ve bu, ortalama 82-84 olduğu cüce marmoset Cebuella dışında çoğu callitrichine primatıyla karşılaştırılabilir. Diğer plesiadapiformların intermembral indeksleri vardır. Carpolestes için ~84 ve Plesiadapis cookei için 89 arasında değişmektedir. Rodentia ve Scandentia'da sınıflandırılan taksonlar da dahil olmak üzere pençeli çevik ağaçsıllar ve Callitrichinae'de, daha yüksek intermembral indeksler, kollar destekleme ve kaldırmada daha aktif bir rol oynadığından, dikey tutunma duruşlarının daha sık ve sürekli kullanımına karşılık gelebilir. Micromomyidler veya plesiadapidler için henüz gövde uzunluğu tahminleri mevcut olmasa da, Ignacius'un uzuv-gövde oranlarının callitrichineler ile karşılaştırılması, Ignacius'un ağaçsıl olarak daha fazla işlenmiş Cebuella'dan önemli ölçüde daha kısa uzuvlara sahip olan Saguinus gibi tamarinlere benzer olduğunu göstermektedir.[6]
Ignacius'taki omur morfolojisi ve oranları, çevikliği ve ileri itişte arka bacak üzerinde bir vurguyu akla getirir. Diğerleriyle karşılaştırılabilir dar bir omura ve gövdeye göre kısa bir boyuna sahip sincap ve primat benzeri taksondur. Arka lomber omurlar torasik omurlardan daha büyük ve daha uzundur. Sakrum sağlamdır ve kuyruk da uzun ve sağlamdır. Bel omurlarının morfolojisi ayrıca gövdeyi güçlü bir şekilde esnetme ve uzatma yeteneğini de gösterir. Bu omurlar dar, kraniyal olarak açılı dikenli süreçlere ve uzun kranioventral yönelimli enine süreçler. Zıplayan bir yürüyüş, sıçrayan nemli burunlu maymunlarda kullanan skansorialistlerinkilere niteliksel olarak benzerdir. Ayrıca, zıplayan taksonlarda, omur morfolojisinin bu yönlerinin boyutlarının genel vücut kütlesi ile ilişkileri, zıplamayan taksonlarınkinden önemli ölçüde farklıdır. Sıçrayan taksonlar, kraniyokaudal olarak daha dar olan lomber dikenli çıkıntılara ve sınırlayıcı olmayanlara göre ventral olarak daha uzağa uzanan enine çıkıntılara sahiptir. Ignacius, mevcut sınırları karakterize eden ölçekleme ilişkisine uyar.[6]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b "Ignacius". paleobiodb.org. 1 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2021.
- ^ "Ignacius". paleobiodb.org.
- ^ P., Wang, Xiaoming. Barnes, Lawrence G. Whistler, David (2008). Geology and vertebrate paleontology of Western and Southern North America : contributions in honor of David P. Whistler. Natural History Museum of Los Angeles County. ss. 16-17. OCLC 804206223.
- ^ Bown, Thomas M.; Rose, Kenneth D. (1976). "New Early Tertiary Primates and a Reappraisal of some Plesiadapiformes". Folia Primatologica. 26 (2): 109-138. doi:10.1159/000155734. ISSN 1421-9980.
- ^ Gazin, C. L. "Paleocene primates from the Shotgun Member of the Fort Union Formation in the Wind River Basin, Wyoming." Proceedings of the Biological Society of Washington 84, no. 3 (1971): 13-38.
- ^ a b Bloch, Jonathan I.; Silcox, Mary T.; Boyer, Doug M.; Sargis, Eric J. (23 Ocak 2007). "New Paleocene skeletons and the relationship of plesiadapiforms to crown-clade primates". Proceedings of the National Academy of Sciences. 104 (4): 1159-1164. doi:10.1073/pnas.0610579104. PMC 1783133
. PMID 17229835. 18 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi1 Ağustos 2021.
 | Plesiadapiform ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |