Kanada Konfederasyonu

Kanada Konfederasyonu, 19. yüzyılın ortalarında gerçekleşen, dört ayrı İngiliz kolonisini tek bir federalist yapı altında birleştiren siyasi ve anayasal bir süreçtir. Bu süreç, 1 Temmuz 1867'de, İngiltere Parlamentosu tarafından çıkarılan Britanya Kuzey Amerika Yasası (BNA Yasası) ile tamamlandı ve Kanada'nın temelleri atılmış oldu. Başlangıçta dört eyaleti kapsayan bu yapı, zamanla genişleyerek bugünkü Kanada'nın sınırlarını şekillendirdi.

KONFEDERASYONUN KÖKENLERİ

19. yüzyılın ortalarında, Britanya Kuzey Amerikası Kolonileri hem iç hem dış tehditlere karşı karşıydı. Özellikle Amerika Birleşik Devletleri'nin hızla genişlemesi ve Amerikan iç savaşı sonrası olası yayılmacı emelleri, İngiliz Kolonilerinde bir birleşme fikrini doğurdu. Ayrıca, ekonomik krizler, siyasi dengesizlikler ve ulaşım altyapısının eksikliği, bu kolonilerin birleşmesinin gerekliliğini artırdı.

Konfederasyon fikrinin doğmasına neden olan diğer etkenler şunlardı:

SAVUNMA:
Amerika Birleşik Devletleri'nin genişleme politikaları, Britanya Kuzey Amerikası Kolonilerini tehdit ediyordu. Özellikle 1861-1865 yılları arasındaki Amerikan İç Savaşı sonrası, Amerika Birleşik Devletleri'nin kuzeye yayılma olasılığı tartışılmaya başlandı. Kanada'nın birleşik bir yapı olması, bu tehdide karşı koyabilmesi açısından önemliydi.
EKONOMİK İHTİYAÇLAR:
Koloniler arasındaki ticaret ilişkileri güçlüydü, ancak ekonomik olarak bağımsız bir politika izlenemiyordu. Konfederasyonun ekonomik avantajlarından biri, iç ticaretin gelişmesi ve kaynakların daha verimli kullanılmasıydı. Aynı zamanda demiryolu inşası gibi büyük projelerin gerçekleştirilmesi için ekonomik birlik şarttı.
SİYASİ ÇATIŞMALAR:
Quebec ve Ontario arasındaki siyasi farklılıklar ve çatışmalar, çözüm bulunması gereken bir diğer sorun olarak öne çıkıyordu. Bir federalist sistem, bu bölgesel çatışmaları hafifletme potansiyeline sahipti.

1864 Charlottetown Konferansı

Kanada Konfederasyonu fikrinin resmen tartışılmaya başlandığı ilk önemli toplantı, Charlottetown Konferansı oldu.