Organoklorür

Organoklorürler, klorlu hidrokarbonlar ya da klorokarbonlar, en az bir adet kovalent bağlanmış klor atomuna sahip organik bileşiklerdir. En basit örnekleri kloroalkanlar (bir alkandaki en az bir hidrojenin yerine klor) ve perklorokarbonlardır (yalnızca karbon ve klordan oluşan bileşikler, hidrokarbonların tamamen klorlanmış analogları). Organoklorürlerin geniş bir yapısal çeşitliliğe sahip olması onların farklı kimyasal özelliklere, isimlere ve kullanım alanlarına sahip olmasına sebep olmuştur. Bazı organoklorürlerin yararlı olmasına karşın bazıları zehirli ve çevreye zararlıdır.

Kullanım alanları

Organoklorürler, çeşitli alanlarda kullanılır. Kloroform, trikloroetilen ve etil klorür geçmişte sıklıkla anestezide kullanılmıştır. Sıvı organoklorürler, üstün yağ çözme özelliklerinden ötürü sıklıkla endüstride kullanılır. Örneğin Trikloroetilen, Tetrakloroetilen ve Metil kloroform bu özellikleri sayesinde kuru temizlemede kullanılmıştır. Vinil klorür, PVC üretiminde kullanılan bir monomerdir.

DDT, mirex gibi büyük moleküllü organoklorürler pestisit veya insektisit olarak kullanılmıştır.

Toksisite

Bazı organoklorür türleri, insanlar da dâhil olmak üzere bitkilere veya hayvanlara karşı önemli toksisiteye sahiptir. Organik maddenin klor varlığında yakılmasıyla üretilen dioksinler, bazı böcek öldürücüler (DDT gibi) gibi çevreye salındıklarında tehlike oluşturan kalıcı organik kirleticilerdir. Örneğin 20. yüzyılın ortalarında böcekleri kontrol altına almak için yaygın olarak kullanılan DDT ve metabolitleri, besin zincirlerinde de birikir ve bazı kuş türlerinde üreme sorunlarına (örneğin yumurta kabuğu incelmesi) neden olur.^[1]

Hardal gazı ve Lewisit gibi bazı organoklorür bileşikleri, toksisiteleri nedeniyle kimyasal silah olarak bile kullanılmaktadır.

Ancak organik bir bileşikte klorun bulunması bileşiğin zehirli olduğunu kesin ifade etmez. Bazı organoklorürlerin gıda ve ilaçlarda tüketilmeye yetecek kadar güvenli olduğu bilinmektedir.