Malik Hoşaba
| Malik Hoşaba d'Malik Yousip Süryanice: ܡܠܟ ܚܕܒܫܒܐ ܝܘܣܦ | |
|---|---|
 | |
| Lakabı | Tyari Aslanı [1] |
| Doğum | 1877 Tyari, Hakkari, Osmanlı İmparatorluğu |
| Ölüm | 1954 Musul, Irak |
| Bağlılığı | Tyari aşireti İtilaf Devletleri |
| Komutası | Lower Tyari aşireti Asuri Gönüllüler, sonra Asur Toplamaları |
| Çatışma/savaşları | I. Dünya Savaşı
|
Malik Hoşaba Yousip Zaia (Syriac ͡tainedtained ) I. Dünya Savaşı sırasında Süryani bağımsızlık hareketinde önemli bir rol oynamış olan Tyari kabilesinin (Bit Tyareh) Süryani kabile lideri (veya " melik ") idi.
Erken dönem
[değiştir | kaynağı değiştir]Malik Hoşaba, günümüz Türkiye sınırları içerisinde yer alan Aşağı Tyari bölgesindeki Lizan köyünde doğdu. Hoşaba, kadim bir soy olan "Bet Polous" ailesinden gelmektedir. Hoşaba, ilköğrenimini Tyari'deki bir Presbiteryen misyonerde tamamladıktan sonra orta öğrenimini Musul'da sürdürdü ve daha sonraki öğrenimini Urmiye'deki Amerikan Koleji'nde tamamladı. Hoşaba, Güneydoğu Anadolu Bölgesi'ndeki Hakkâri bölgesinde yaşayan Tyari Süryaniler arasında öne çıkan bir şahsiyetti ve İngilizce, Arapça, Kürtçe ve Rusça gibi birçok dili çok iyi biliyordu. Urmiye'de öğrenim görürken, Aşağı Tyareh'te bir lider olarak yeteneklerini sınayacak trajik bir olayla çalışmaları sekteye uğradı: Urmiye'deyken, Malik Hoşaba'nın babası Malik Yousip, 1900 yılında Barwar bölgesinin "Mira"sı veya prensi olan Kürt Raşid Bey tarafından öldürüldü. Bu trajedi onun Aşağı Tyareh'e geri dönmesini ve burada babasının cinayetinin intikamını almaya yemin etmesini gerektirdi. 1908'de Malik Hoşaba, Lizan, Bne Laggipa, Minyanish, Zawitha ve Zarne köylerinden gelen güçlü bir Aşağı Tyareh savaşçıları gücü topladı ve Barwar Kürtlerine saldırdı; burada çıkan şiddetli çatışmalar Malik Hoşaba'nın Raşid Bey'in kardeşi Said Bey'i öldürmesiyle sonuçlandı ve böylece babasının cinayetinin intikamını aldı.[2]
Hoşaba'nın büyükbabası Aşağı Tyarili Malik Patto, 1843 ve 1846 Hakkari katliamları sırasında Botanlı Bedirhan Bey'e karşı savaştı. Patto'nun ailesi Tyari'yi 600 yıl boyunca yönetti ve Bedir Han'ın saldırılarından sonra Patrik Mar Abraham Shimun'u Hakkari'ye geri getirmeyi başardı.[3]
I. Dünya Savaşı
[değiştir | kaynağı değiştir]Hoşaba, Süryani Kırımı olarak bilinen dönem boyunca ve sonrasında çok daha büyük Osmanlı ordusuna karşı karşı saldırılarda bulunmuş ve bir miktar başarı elde etmiştir. Hoşaba bu dönemde cesareti, acımasızlığı ve askeri yetenekleriyle tanınıyordu.
Kaçırılan bir genç kadın kafilesini gören Malik Hoşaba, yanına bir grup adamı alarak kuvvetlerini böldü ve iki koldan saldırdı. Bu karşılaşmada karşı tarafı tamamen mağlup etti ve 2.600 kadın ve kızı onların elinden kurtararak Başkale ve Deyr civarına götürdü. Burada 47.000 mülteci kamp kurmuştu. Bu mücadele sırasında Malik Hoşaba sadece altı adamını kaybetti.[4]
Malik Hoşaba ve General Ağa Petros komutasındaki Süryani kuvvetleri yaklaşık 6.000 kişiden oluşuyordu ve yanlarında Müttefik (çoğunlukla Rus ) birlikleri bulunuyordu. O sıradaki görevleri, Bakü şehrine doğru ilerlemeye çalışan Türklere karşı cepheyi tutmaktı ve yedi ay boyunca (Ocak-Temmuz 1918) düşman kuvvetleri tarafından kuşatılmış bir şekilde bunu başardılar.[5]
Süryani mültecilerin İran'a varışlarının ilk yazında, Malik Hoşaba liderliğindeki Aşağı Tyari Süryanileri, Halil Paşa komutasındaki Türk ve Kürt kuvvetleri tarafından kuşatıldıkları Seray dağlarının çevresine yerleştirildiler. Geceleyin, Ashitha'lı Malik Khiyo (o sırada 17 yaşındaydı) önünden geçen iki grubu gözlemledi, topçu gözlem noktasına yerleşti ve düşmanı püskürtmek için ay ışığında bir saldırı düzenledi. Hoşaba'nın iki devriyesi, Türk ve Kürt askerlerini yakalamak ve onların konumları hakkında bilgi toplamakta başarılı oldu. Hoşaba, şafak vakti düşman sahra toplarının karakoluna zarar vermesini önlemede başarılı olmuş, ayrıca yirmi dört Türk esir almış ve dört Türk askerini bizzat öldürmüştür. Sabah 7:30'da düşman, Hoşaba'nın adamları ve Ashitha'lı Khiyo tarafından mağlup edildi.[6] 13 Ağustos 1917'de Seray ve Mavana'da Süryaniler, İskender Paşa komutasındaki 5. ve 6. Tümenler tarafından kuşatıldılar. Hoşaba, adamlarını gece boyunca savunma bölgelerine çekmeye ve Seray'a doğru ilerleyen düşmanları durdurmak için devriyeler göndermeye karar verdi. Saat 22.30'a gelindiğinde Süryaniler seksen sekiz esir ve çok sayıda silah ele geçirmişti. Türkçeyi akıcı bir şekilde konuşabilen Hoşaba, tutuklulara sorular sordu. Tutukluların çoğu, takviye kuvvetlerinin gelmeyeceğini söyledi. Hoşaba ayrıca havan topu atılmasını gerektiren sinyal kodlarını da tercüme etti. Ertesi sabahın erken saatlerinde, Hoşaba daha fazla Türk esir aldı; bunlar arasında İskender Paşa'nın ikinci komutanı olan bir Türk ordusu albayı da vardı.[7]
Malik Hoşaba, savaşçılarıyla birlikte, Müslümanlardan Urmiye'yi almıştır.[8]
Malik Hoşaba ve General Ağa Petros komutasındaki Süryani kuvvetleri yaklaşık 6.000 kişiden oluşuyordu ve yanlarında Müttefik (çoğunlukla Rus) birlikleri bulunuyordu. O sıradaki görevleri, Bakü şehrine doğru ilerlemeye çalışan Türklere karşı cepheyi tutmaktı ve yedi ay boyunca (Ocak-Temmuz 1918) düşman kuvvetleri tarafından kuşatılmış bir şekilde bunu başardılar.[9]
Charah Muharebesi
[değiştir | kaynağı değiştir]Süryaniler 16 Mart 1918'de Charah Kalesi'ne saldırdı[10] İran Kürt lideri Simko'nun Mar Şimun'u öldürmesinin ardından, Ağa Petros, Simko'yu Tazeşehr'deki kalesinden çıkarmak için Malik Hoşaba ve diğerleriyle güçlerini birleştirdi.[11] Kalede Süryani Patriği Mar Şimun'un öldürülmesinden sorumlu olan Simko Şavak kalıyordu. Kale, İran hükümetinin birçok girişimine rağmen bir türlü ele geçirilemedi. Muharebe sırasında Simko, Süryaniin güçlerini parçaladığını görünce paniğe kapıldı. Çatışma devam ederken Simko adamlarını bırakıp kaçmayı başardı. Bir günlük çatışmanın ardından Kürtler kesin bir yenilgiye uğradı. Charah'taki nehrin, ölen Şavak savaşçılarından dolayı tamamen kırmızıya boyandığı söylenmektedir.[10]
Sonraki yaşam
[değiştir | kaynağı değiştir]Malik Hoşaba, nüfuzlu Süryani kabile liderlerinin yer aldığı Süryani Danışma Komitesi'nin başkanlığına atandı. Bu, Irak Süryanileri arasında iki hizbin ortaya çıkmasına yol açtı: Shimun XXI Eshai liderliğindeki ataerkil bir hizip ve Malik Hoşaba ve Jilu Piskoposu Mar Zaya Sargis liderliğindeki ataerkil olmayan bir hizip.[12] İki hizip arasındaki gerginlik, Musul İdari Müfettişi'nin İçişleri Bakanlığı'na yazdığı bir mektupta doruk noktasına ulaşmış, 19 Haziran 1933'te Hoşaba, Malik Khiyo'nun Ashitha'dan ve Malik Zaia Shams-ad-Din'in Aşağı Tyari'den gelmesine rağmen, Kaymakam'ınHoşaba'ya yolda en az 80 silahlı adamla Malik Yaqo'nun beklediğini söylemesine rağmen, Duhok'dan İmadiye'ye doğru yola çıkmıştır. Bu durum Mustarrif'in, Hoşaba ve arkadaşlarının zarar görmemesini sağlamak için Irak polisini göndermesine neden oldu ve gruplar arasındaki bölünmeyi daha da derinleştirdi.[13]
Tartışma
[değiştir | kaynağı değiştir]Hoşaba daha sonraki yaşamında Süryaniler arasında büyük tartışma konusu oldu. Birçok kişi tarafından, özellikle 1932'de yeni kurulan ve Arap egemenliğindeki Irak devleti içinde Süryani özerkliği davasını baltalamakla ilgili olarak, ayrıştırıcı bir figür olarak görülüyordu.[14]
İngiliz Ordusu subayı Ronald Sempill Stafford'a göre Hoşaba, karısını ve kızını ahlaksız davranışlarda bulunduklarına inanarak öldürmüştür.[15]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ E Werda, Rev Joel (1924). The Flickering Light of Asia or the Assyrian Nation and Church. Author. 1 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2024.
- ^ "Leaders & Heroes". 16 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2024.
- ^ Mooken, Mar Aprem (1 Ocak 2003). The History of the Assyrian Church of the East in the Twentieth Century. St. Ephrem's Ecumenical Research Institute. s. 222.
- ^ "Shall This Nation Die?". www.aina.org. 18 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2022.
- ^ Yacoub, Joseph (2016). Year of the Sword: The Assyrian Christian Genocide, A History. Oxford University Press. s. 179. ISBN 978-0-19-063346-2.
- ^ Haddad, Eva (1953). The Assyrian, The Rod of My Anger. E. Haddad. ss. 57-62. ISBN 9780646284187.
- ^ Haddad, Eva (1953). The Assyrian, The Rod of My Anger. E. Haddad. ss. 87-96. ISBN 9780646284187.
- ^ "Leaders & Heroes". www.tyareh.org (İngilizce). 16 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2022.
- ^ Yacoub, Joseph (2016). Year of the sword : the Assyrian Christian genocide : a history. James Ferguson. Oxford. ISBN 978-0-19-069463-0. OCLC 973223097.
- ^ a b Ismael, Yaqou D'Malik. Assyrians and Two World Wars: Assyrians from 1914 to 1945 (İngilizce). s. 152. 15 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2024.
- ^ "常德升同汽车科技有限公司" (PDF). 12 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2022.
- ^ Donabed, Sargon (13 Ocak 2016). Reforging a Forgotten History: Iraq and the Assyrians in the Twentieth Century. Edinburgh University Press. ISBN 978-1474412124.
- ^ https://biblio-archive.unog.ch/Dateien/CouncilDocs/C-544-1933-VI_EN.pdf 9 Eylül 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ "zindamagazine.com December 15, 2003". 28 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2024.
- ^ Stafford, Ronald Sempill Stafford (1935). The Tragedy of the Assyrian Minority in Iraq. Routledge. s. 122. ISBN 9781136196126. 11 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2018.