Mezonikidler, genellikle az anlaşılan erken Tersiyer memelilerin anormal gruplarından biri olarak kabul edilmiştir. Orta Paleosen'den Oligosen'e kadar Avrasya'yı ve Amerika'yı işgal ettiler. Kalıntıları, arkaik balinalara benzer morfolojiye sahipti ve uzun bir süre kendilerinin balinaların ataları olduğu düşünüldü.[4] Eskiden bu familyada sınıflanan Ichthyolestes ve Gandakasia günümüzde archaeoceti'ye dahil edilir ve Andrewsarchus güncel olarak Cetancodontamorpha'da sınıflandırılmaktadır.[6]
Mezonikid dişleri belki de tatlı su yumuşakçalarını veya benzeri yiyecekleri ezmek için uyarlanmış olabilir. Büyük bir çene kuvveti gerektirmeden çok sayıda çıkıntı içerebilir. Dişler kesinlikle ne kemik kırmaya ne de et kesmeye uygundular, [dolayısıyla mezonikidler] ne domuz ne de ayı gibilerdi.
Hapalodectes büyüklüğündeki türlerden dev Andrewsarchus'a kadar etkileyici mezonikid çeşitliliği arasında, aynı beslenmenin hüküm sürmesi pek olası değildir. Mezonikidlerin zayıf bir çene kası yapısına sahip olduğu konusunda önceki çalışanların görüşleri, kasların aldatıcı sığlığına dayanıyordu. Mezonikid beslenme mekanizmasının, elmacık kemiğinin iç yüzeyinden kaynaklanan zigomatikomandibularis kası, masseterik fossayı işgal etti. Genellikle geniş ön bölge namlu, çok aşınmış kesici dişler, muhtemelen aktif olarak çürüyen bir kemiğin kemiklerini koparır ve kırar (örneğin, çiğnenmek üzere kaburgaları koparır; leşçil adaptasyonu). Çok sert bir diyete adaptasyonun kapsamlı bir açıklamasına girişmeden, tüm cinslerin hepçil veya leşçil olmadığı tekrarlanmalıdır. Hapalodectes'in uzun ve ince alt dişleri kesinlikle etçil bir memeli hayvanın dişleridir. Bu da Mezonikidlerin türlerine göre farklı beslenme alışkanlıklarına sahip olduğunu gösterir.[4]
Van Valen 1966'da Mezonikidler'in diş morfolojisini inceledi ve mesonychidlerin balinaların atası olduğu hipotezini önerdi.
1969'da Szalay, Hapalodectidlerin, Archaeocetalara Mezonikidlerden daha yakın olduğunu söyledi.
1975'te Mckenna, Mezonikidleri, balinaların kardeş grubu olarak tanımladı.
1987'de Ting ve Le, Szalay'ın tersine, Archeocetaların Mezonikidlere, Hapalodectidlerden daha yakın olduğunu söyledi.
Sonuç olarak; 20. yüzyılın sonuna kadar mezonikidler, morfolojik çalışmalar sonucunda, arkaik balinalarla en yakından ilişkili takson olarak kabul edildi.[2]
Morfolojik veriler, domuzumsular ve su aygırları arasında bir kardeş grup ilişkisi olan bir monofiletik Artiodactyla'yı destekler, ancak moleküler genetik veriler genellikle balinalar, su aygırları ve geviş getiren artiodaktilanlar (boynuzlular, zürafalar ve yakın akrabaları) arasında yakın bir ilişki ile parafiletik bir Artiodactyla'yı tercih eder. Mesonychianlardan moleküler genetik veriler toplanmadığından (bu hayvanların soyu yaklaşık 35 milyon yıl önce tükenmiştir), mevcut paraxonian taksonlara göre yerleşimleri belirsizdir.[10]
O'Leary vd. (2003) tarafından bir dergide yayınlanmış, morfolojik analizlere dayalı kladogram.[10]
Spaulding ve arkadaşları'nın analizinde, Mesonychianların balinalarla ilişkili olarak ve çift toynaklılarda sınıflandırıldığı hipotez de bulunmaktaydı.[6] Ancak güncel olarak kabul edilen görüş kendilerinin yukarıdaki kladogramda belirtildiği gibidir.[kaynak belirtilmeli]
^Güncel çalışmalar Hapalodectes'i, Mesonychidae'nin dışında bırakır ve kendi ailesi Hapalodectidae'de sınıflandırır.[3]
^Muhtemelen bazıları leşçil
bazıları ise hepçillerdi. Yine de daha çok sırtlan benzeri leşçil bir beslenmeye sahip oldukları düşünülür[2] (bkz. Beslenme).
. PMID 19774069. 14 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi5 Nisan 2022.
