Mukallid bin Kamil
Muqallid ibn Kamil ibn Mirdas (Arapça: مقلد بن كامل بن مرداس) (görev zamanı 1030–1050), Mirdâsî hanedanı üyesi, Beni Kilab komutanıydı, zaman zaman Halep Kalesi'nin valisiydi ve Mirdasilerin Bizans ve Fatımiler elçisi olarak görev yaptı.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]
Mukallid, Suriye ve Yukarı Mezopotamya'nın Mirdasi hanedanının kurucusu Salih ibn Mirdas'ın[1] kardeşi Kamil ibn Mirdas'ın oğluydu. 1030'da, Salih'in oğulları ve halefleri Nasr ve Simal'in ortak hükümdarlığı sırasında Mukallid, Bizans imparatoru III. Romanos'un elçisi olarak gönderildi ve onu Halep'e karşı ilerleyişini durdurmaya ikna etmeye çalıştı.[2] Romanos, Mirdasilerin haraç teklifini reddetti ve Mukallid'i tutukladı.[2] Romanos ilerlemesine devam etti ancak Azez Muharebesi'nde Mirdasiler tarafından bozguna uğradı.
Mukallid, Halep Kalesi'nin sorumluluğuna, Haziran 1038'de Simal'in, Fatımi generali Anuştakin el-Dizbari'nin elinde Nasr'ın savaş alanında ölümünün ardından Halep'ten kaçmasının ardından görevlendirdi.[3] Halep'in vali yardımcısı Halife ibn Cabir el-Kilabi'nin 19 Haziran'da şehri El Dizbari güçlerine teslim etmesinden sonra Mukallid direnmeye devam etti.[3] El-Dizbari kendisi Halep'e geldiğinde, Mukallid teslimiyetini onunla görüştü ve nihayetinde kaleden çok sayıda hazineyi alarak Halep'ten güvenli bir şekilde ayrılmasına izin verildi.[4] El-Dizbari Ocak 1042'de öldükten sonra Mukallid ve Simal Halep'e vardılar, Halep, Fatımi kararnamesiyle vali olarak atandı ve şehrin sakinleri tarafından içeri alınmasına izin verildi.[4]
Şam'ın Fatımi valisi Nasır el-Dawla ibn Hamdan, 1050'de Mukallid'in kardeşi Cafer'in Humus'un Fatımi valisi Cafer ibn Kulayd el-Kutami'yi öldürmesinden sonra Mirdasilere karşı bir saldırı başlattı.[5] Fatımilerin Halep bölgesinde kaleler kurmasını önlemek için Mukallid, Hama ve Ma'arretü'n-Nu'man kalelerini söktürdü.[1] Mirdasilerin Kilabi güçleri o yıl Fatımileri bozguna uğrattı.[1] Mukallid'in oğlu Mani'de amcası Atiyya ibn Salih'e karşı Mahmud ibn Nasr ile ittifak halinde Mirdasi siyasetinde rol oynadı.[1]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Özel
- ^ a b c d Bianquis 1993, s. 119.
- ^ a b Zakkar 1971, s. 112.
- ^ a b Zakkar 1971, s. 132.
- ^ a b Bianquis 1993, s. 118.
- ^ Bianquis 1993, ss. 118-119.
- Genel
- Amabe, Fukuzo (2016). Urban Autonomy in Medieval Islam: Damascus, Aleppo, Cordoba, Toledo, Valencia and Tunis (İngilizce). Leiden: Brill. 6 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- Zakkar, Suhayl (1971). The Emirate of Aleppo: 1004–1094 (İngilizce). Aleppo: Dar al-Amanah. 6 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.