Musa bin Nusayr
| Musa bin Nusayr | |
|---|---|
| Musa | |
| İfrikiye valisi | |
| Görev süresi 703-715 | |
| Hükümdar | |
| Yerine geldiği | Hassan bin al-Nu'man |
| Yerine gelen | Muhammed bin Yezid |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 640 y. |
| Ölüm | 716 Hicaz |
| Evlilik(ler) | Ümm bint Mervan bin el-Hakem |
| Akraba(lar) |
|
| Çocuk(lar) |
|
| Askerî hizmeti | |
| Bağlılığı | Emevi halifeleri |
| Çatışma/savaşları | |
Musa bin Nusayr (Arapça: موسى بن نصير) (d. 640 - ö. 716) Emevî Hâlifesi I. Velid'in emrinde İfrikiye ve Endülüs Valisi olarak görev yapmış Müslüman Arap kumandandır.
Musa bin Nusayr, 698 yılında Arapların İfrikiye adını verdiği Kuzey Afrika'nın valiliğine getirildi. Kayrevan şehrinde konuşlanarak etraftaki şehirleri fethetmeye başladı.
Valiliği döneminde Kuzey Afrika'da yaşayan çok sayıda Berberi, Müslüman olup Emevî ordularına katıldılar.
Müslüman olan Berberilerden biri de İspanya'yı fethederek Müslüman topraklarına katan Tarık bin Ziyad'dır. Tarık, Musa ile birlikte Tanca'yı fethetmekle görevlendirilmişti. 708'de Tanca, Emevîlerin eline geçti. Ardından Ceuta şehrine yöneldiler. Ceuta karadan kuşatıldı fakat şehir, deniz yoluyla yardım alıyordu. Kuşatma netice vermeyince Musa, Tarık'ı orada bırakarak Kayrevan'a geri döndü.[1]
Musa bin Nusayr'ın emriyle 7 bin kişilik bir orduyla Cebelitarık Boğazı'nı geçen Tarık bin Ziyad, İspanya'nın Vizigot kralı Rodrigo'yu büyük bir yenilgiye uğrattı. Bu başarı üzerine Musa bin Nusayr da 18 bin kişilik bir Arap ve Berberi ordusuyla İspanya'ya geçerek fetih hareketine katıldı. Toledo Emevî ordusunun eline geçti. Kısa bir süre için Endülüs'ün büyük bir kısmı Müslüman orduları tarafından fethedildi. Musa ve Tarık, başkent Şam'a geri döndüler. Bu sırada Halife I. Velid öldü ve yerine kardeşi Süleyman bin Abdülmelik geçti. Halife Süleyman Musa bin Nusayr'ın başarısından hoşnut değildi. Musa'yı valilikten azletti. Musa 716 yılında hac için gittiği Mekke'de öldü.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Hakkı Dursun Yıldız, Doğuştan Günümüze Büyük İslâm Tarihi (cilt 4, say. 21-24)
