Muschelkalk

Sistem	Seriler	Kat	Yaş (myö)	Avrupa'ya özgü litostratigrafi
Jura dönemi	Alt	Hettangiyen	genç	Lias
Triyas	Üst	Resiyen	201,4-208,5
				Keuper
		Noriyen	208,5-227,0
		Karniyen	227,0-237,0
	Orta	Ladiniyen	237,0-242,0
				Muschelkalk
		Aniziyen	242,0-247,2
				Bunter veyaBuntsandstein
	Alt	Olenekiyen	247,2-251,2
		İnduyen	251,2-251,9
Permiyen	Lopingiyen	Çangsingiyen	yaşlı
				Zechstein
ICS'in Triyas jeolojik zaman çizelgesi ile Kuzeybatı Avrupa'nın başlıca litostratigrafi birimleri.

Muschelkalk (Almancada "kabuklu kireç taşı" anlamına gelir; Fransızca: calcaire coquillier) Orta ve Batı Avrupa jeolojisinde tortul kayaç tabakaları dizisine (bir litostratigrafik birim) verilen isimdir. Orta Triyas dönemine (240 ila 230 milyon yıl öncesi) aittir ve üç parçalı Germen Triyas'ın (Triyas dönemine adını veren) orta kısmını oluşturur. Daha eski olan Buntsandstein'ın üzerinde ve daha genç olan Keuper'in altında yer alır. Muschelkalk ("midye kireçtaşı"), bir dizi kireç taşı ve dolomit katmanlarından oluşur.

Geçmişte, Muschelkalk'ın katmanlaştığı zaman dilimine "Muschelkalk" da denilebiliyordu. Ancak modern stratigrafide bu isim yalnızca kaya katmanlarına uygulanmaktadır.

Oluşum

Baden-Württemberg'in güneyinde, Wutach Nehri kıyısını Muschelkalk kayalıkları oluşturur.

Muschelkalk ismi ilk kez Alman jeolog Georg Christian Füchsel (1722-1773) tarafından kullanılmıştır. 1834 yılında Friedrich August von Alberti bu ifadeyi Triyas sistemine dahil etmiştir. Bu isim, birimin karakteristik bir özelliğini, yani fosil kabuklardan oluşan merceksi yığınların sık görülmesini ifade eder. Muschelkalk, Almanya'nın büyük bölümünde ve komşu bölgelerde (Aşağı Ülkeler, Kuzey Denizi ve Silezya'nın bazı bölgeleri, Polonya ve Danimarka) yer altında bulunur. Thüringen, Harz, Frankonya, Hessen, Şvabya, Saarland ve Alsas'da yüzey oluşumları bulunmaktadır.

Muschelkalk, karaya kapanmış bir denizde çökelmiştir. Bu deniz, varlığının erken dönemlerinde, güneydeki daha açık Tetis Okyanusu suları ile sadece kısıtlı bir bağlantıya sahipti. Muschelkalk'ın çökeldiği bu havza, Germen Havzası olarak adlandırılır.

Bazen Alpler'deki, Güney Avrupa'daki ve hatta Asya'daki aynı yaştaki stratigrafik birimler de Muschelkalk olarak adlandırılır. Elbette bu kayaçların, fosil içeriğindeki benzerlikler dışında, Orta Avrupa Muschelkalk'ı ile ortak pek az geçmişi vardır. Daha yakından bakıldığında, Alp Muschelkalk'ı birçok açıdan Orta Avrupa'dakinden farklıdır ve karakteristik fosil faunası açısından Triyas dönemi Tetis alanı ile daha yakın bir benzerlik gösterir.

Stratigrafi

Muschelkalk 100 metreye kadar kalınlığa ulaşabilir; üç alt bölüme ayrılabilir. Bunlardan üst ve alt bölümler, yeşilimsi-gri marnlarla birlikte açık renkli ince katmanlı kireçtaşlarından oluşur. Orta grup ise dolomit ile birlikte jipsli ve tuzlu marnlardan oluşmaktadır. Stilolitler, tüm Muschelkalk kireçtaşlarında yaygın olarak görülür.

Muschelkalk'ın litostratigrafik durumu bölgesel olarak farklılık gösterir. Almanya'da grup, Hollanda'da ise oluşum olarak değerlendirilmektedir.

Almanya

Sert kireçtaşı ( Schaumkalk ) yatağının üstü, Wellenkalk veya Alt Muschelkalk'ın tepesini ve Karlstadt-Formasyonunun bir parçası olan Orbicularismergel'in tabanını oluşturur. Baden-Württemberg'deki Dörzbach yakınlarındaki çıkıntı.

Kirchberg an der Jagst, Baden-Württemberg'deki Yukarı Muschelkalk'ta bulunan Encrinus liliiforrnis fosilleri. Görüş alanı yaklaşık 20 mm

Alman Muschelkalk Grubu üç alt gruba ayrılır: Üst, Orta ve Alt Muschelkalk.

Alt Muschelkalk ağırlıklı olarak kireçtaşı, kalkerli marnlar ve killi marnlardan oluşur. Bazı katmanlar gözenekli hücresel kireçtaşından oluşur, buna Schaumkalk denir. Ayrıca oolit yatakları da bulunur. Alt Muschelkalk altı formasyona ayrılır: Jena Formasyonu, Rüdersdorf Formasyonu, Udelfangen Formasyonu, Freudenstadt Formasyonu ve Eschenbach Formasyonu.

Alt Muschelkalk bazen Wellenkalk olarak adlandırılır. Almancada Welle "dalga" anlamına gelir ve bu isim, katmanların aldığı kıvrımlı dalgalı karakterden dolayı verilmiştir.

Saarland, Alsace ve kuzey Eifel bölgelerinde, Alt Muschelkalk daha kumlu katmanlara sahiptir ve buna Muschelsandstein ("midye kumtaşı") denir.

Orta Muschelkalk veya Anbydnit Grubu esas olarak evaporitlerden (jips, anhidrit ve halit) oluşur ve üç formasyona ayrılır: Karlstadt Formasyonu, Heilbronn Formasyonu ve Diemel Formasyonu. Germen Havzası'nın kenarlarındaki tortul fasiyesler farklıdır ve bu birikintiler, Üst Muschelkalk'a kadar devam eden Grafenwöhr Formasyonu adı altında ayrı bir oluşum olarak sınıflandırılır. Orta Muschelkalk'ta, aşınma sonucu karakteristik hücresel dolomit (Zellendolomit) oluşabilir.

Üst Muschelkalk (Hauptmuschelkalk), Alt Muschelkalk'a benzer ve düzenli kabuklu kireçtaşı, marn ve dolomit katmanlarından oluşur. Altı formasyona ayrılır: Trochitenkalk, Meissner Formasyonu, Irrel Formasyonu, Gilsdorf Formasyonu ve Warburg Formasyonu.

Alt kısım veya Trochitenkalk, genellikle tamamen Encrinus liliiformis adlı krinoidin parçalanmış saplarından oluşur. Daha yukarıda, yükselen sırayla Ceratites compressus, Ceratites nodosus ve Ceratites semipartitus gibi bir dizi ammonit içeren katmanlar gelir.

Svabya ve Frankonya'da en üst katmanlar, Tringonodus sandergensis ve Bairdia kabuklularını içeren levhalı dolomitlerden oluşur.

Fosil içeriği

Yukarıda bahsedilen fosillere ek olarak, aşağıdaki türler de Muschelkalk formlarıdır:

Coenothyris vulgaris, Mentzelia mentzeli ve Spiriferina hirsuta, Myophoria vulgaris, Rhynchotites hirundo, Ceratites munsteri, Ptychites studeri, Balatonites balatonicus, Aspidura scutellata, Daonella lommeli.

Ayrıca Alp bölgesinde birkaç kaya oluşturucu alg türü de bulunur (örneğin, Baciryllium, Gyroporella ve Diplopora).

Keşif

Tuz yatakları Halle (Saale), Bad Friedrichshall, Heilbronn, Szczecin ve Erfurt'ta işletilmektedir. Thüringen ve Güney Almanya'daki maden kaynaklarının birçoğunun tuzlu içerikleri bu bölümden elde edilmektedir.

Ayrıca bakınız

• Teufelshöhle (Steinau'nun yakınında)

Kaynakça

• Bu madde artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Muschelkalk". Encyclopædia Britannica (11. bas.). Cambridge University Press.