Oreste Del Buono
| Oreste del Buono | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 08 Mart 1923 Poggio, İtalya Krallığı |
| Ölüm | 30 Eylül 2003 (80 yaşında) Roma, İtalya |
| Takma ad | OdB |
| Meslek | yazar, gazeteci, eleştirmen ve senarist |
| Milliyet |  İtalya |
| Vatandaşlık | İtalya |
| Önemli ödülleri | tam liste |
Oreste Del Buono (8 Mart 1923, Poggio - 30 Eylül 2003[1], Roma) İtalyan yazar, gazeteci, çevirmen, edebiyat eleştirmeni, editör ve senarist.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]Gençliği
[değiştir | kaynağı değiştir]Poggio'da, Elba Adası'nın batı kısmında doğan Oreste Del Buono; Toskanalı savaş kahramanı Teseo Tesei'in ve siyasetçi Pilade Del Buono'nun yeğeniydi. İkinci Dünya Savaşı ilk yıllarında, yaşadığı Milano'da öğrenim gördü.
Gençliğini, Malta açıklarında kaybolan savaş kahramanı dayısı Teseo Tesei'nin efsanevi hikâyeleriyle geçiren Del Buono, Mussolini'nin Faşist Büyük Konsey tarafından görevden alınmasından (25 Temmuz 1943) sadece birkaç gün önce İtalyan donanmasına katılır. Oreste Del Buono, 8 Eylül 1943'teki ateşkesten sonra Almanların eline düşerek 1943'ten 45'e kadar Avusturya'da Innsbruck şehri yakınlarındaki bir esir kampında kaldı. Oreste Del Buono'nun savaş ve esaret deneyimi, neorealist bir tonda yazılmış ilk romanlarında ortaya çıkar: Racconto d'Inverno (1945), La Parte Difficile (1947), Acqua Alla Gola (1953)[1].
Romanları ve çevirmenlik
[değiştir | kaynağı değiştir]Özellikle Fransızcadan yaptığı çevirilerle son derece üretken bir çevirmen olan Del Buono; bilimkurgu, polisiye, sinema, çizgi roman, spor ve reklamcılık alanlarında da uzmandı. Oreste Del Buono'nun reklam üzerine haftalık Panorama dergisinde bir köşesi vardı.
İtalyancaya çevirdiği eserler arasında Gogol'ün Palto'su, Gustave Flaubert'in Madame Bovary'si, Marcel Proust'un Swann'ın Bir Aşkı ve Georges Bataille'ın Göğün Mavisi bulunuyor. Ayrıca André Gide, Guy de Maupassant, Michel Butor, Michel Tournier, Marguerite Yourcenar, Nathalie Sarraute, Denis Diderot, Benjamin Constant, Claude Gutman gibi yazarların; İngilizceden ise Raymond Chandler, Robert Louis Stevenson, Arthur Conan Doyle, Oscar Wilde, Horace Walpole, Ian Fleming ve diğer pek çok yazarın eserlerini de İtalyancaya çevirmiştir.
Oreste Del Buono'nun anlatı eserleri çağımızın varoluşsal huzursuzluklarını ele alır. Del Buono, günlük yaşamın en fark edilmez hareketlerini yakalamaya özellikle özen gösteren bir yazar olarak ortaya çıkmıştır. Kitapları arasında şunlar yer alır: Facile Da Usare (1959), Né Vivere Né Morire (1963), I Peggiori Anni Della Nostra Vita (1971), La Nostra Età (1974), Tornerai (1976), Se Mi Innamorassi Di Te (1980), Talpa Di Città (1984), Amori Neri (1985), La Nostra Classe Dirigente (1986), La Debolezza Di Scrivere (1988), La Vita Sola (1989), I Grandi Ladri (1992), Amici, Amici Degli Amici, Maestri (1994)[1].
Radyo yayınları ve linus dergisi
[değiştir | kaynağı değiştir]
1974-1975 arasında, Carmelo Bene ile birlikte Radio RAI için Le Interviste Impossibili'yi (İmkânsız Röportajlar) gerçekleştirdi. Bu programda Edmondo De Amicis, Fyodor Dostoyevski, Vladimir Mayakovski vb. geçmiş dönemlerden kişiler, Bene tarafından canlandırılıyor ve onlarla hayali röportajlar yapılıyordu[2]. Oreste Del Buono'nun yanı sıra Umberto Eco, Italo Calvino, Andrea Camilleri gibi İtalyan edebiyat ve kültürünün önemli isimlerinin 82 tarihi kişilikle yaptığı bu hayali röportajlar, bir dönemin en çok dinlenen radyo yayınları arasında girdi.
Oreste Del Buono, büyük kitleler tarafından özellikle 1972'den 1981'e kadar linus dergisini yönetmiş olmasıyla tanındı. Del Buono'nun yönetiminde dergi, İtalyan çizgi romanı ve kültürü sahnesinde kesinlikle merkezi bir konum kazandı. Bu dönemde yayın, ayda 110.000 kopya tiraja ulaştı[3].
Oreste Del Buono, linus dergisinde çoğu zaman imza olarak OdB kısaltmasını kullandı. Nitekim ölümünden hemen sonra, 2003'te Baldini Castoldi Dalai yayınevi ve linus işbirliğinde yayımlanan ve ona adanmış antolojinin adı da Ciao OdB'dir.
Ödülleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c "E' Morto Oreste Del Buono Fondatore della Rivista "Linus"" (İtalyanca). La Repubblica Gazetesi. 30 Eylül 2003. Erişim tarihi: 20 Kasım 2025.
- ^ Pavolini, Lorenzo; Camilleri, Andrea (Kasım 2006). Le Interviste Impossibili. Ottantadue Incontri d'Autore Messi in Onda da Radio Rai (1974-1975). Roma: Donzelli Editore. ISBN 8860360625.
- ^ Seibene, Alberto (31 Ekim 2011). "La Vera Storia di Linus". DopioZero (İtalyanca). Erişim tarihi: 21 Kasım 2025.
- ^ "Premi Assegnati dall'ANAF dal 1974 al 1991" (PDF). Amici del Fumetto (İtalyanca). Associazione Nazionale Amici del Fumetto e dell'Illustrazione. 23 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 22 Ocak 2024.
- ^ "Albo D'Oro". Premio Nazionale Letterario Pisa (İtalyanca). Erişim tarihi: 22 Kasım 2025.
