Poliklorotrifloroetilen

Poliklorotrifloroetilen (PCTFE veya PTFCE), moleküler formülü (CF₂CClF)_n olan termoplastik bir klorofloropolimerdir. Tetrafloroetilen yerine monomer klorotrifloroetilenin (CTFE) bir homopolimeri olması dışında politetrafloroeten (PTFE) ile benzerdir. Tüm plastikler arasında en düşük su buharı geçirgenlik oranına sahiptir.^[1]

Tarihçe

1934'te Almanya'daki IG Farben'de çalışan Fritz Schloffer ve Otto Scherer tarafından keşfedildi.^[2]^[3]

Uygulamaları

PCTFE esas olarak su iticilik ve kimyasal kararlılık özellikleri için kullanılır.

PCTFE filmler, neme karşı koruyucu katmanlar olarak kullanılır. Bunlar şunlardır:

İlaç blister ambalajlarında nem bariyerleri
Elektrolüminesans lambalardaki fosfor kaplamalarını korumak için su buharı bariyerleri (fosfor kimyasalları neme duyarlıdır)
Neme duyarlı LCD panellerinin korunması.

Kimyasal kararlılığı sayesinde kimyasallara karşı koruyucu bir bariyer görevi görür. Kimyasal uygulamalar için kaplama ve prefabrik astar olarak kullanılır. PCTFE ayrıca PVC, polipropilen, PETG, APET vb. gibi diğer polimerlerin laminasyonunda da kullanılır. Ayrıca tüplerde, vanalarda, kimyasal tank astarlarında, O-ringlerde, contalarda ve contalarda kullanılır.

Ticari adları

II. Dünya Savaşı'ndan sonra, PCTFE, 1950'lerin başında M. W. Kellogg Company tarafından Kel-F 81 ticari adı altında piyasaya sürüldü. "Kel-F" adı, kopolimer poli(klorotrifloroetilen-ko-viniliden florür) (Kel-F 800) gibi diğer floropolimerleri de temsil eden "Kellogg" ve "floropolimer" kelimelerinden türetilmiştir. Bunlar 1957'de 3M Company tarafından satın alındı. 3M, 1996 yılına kadar Kel-F üretimini durdurdu.

PCTFE reçinesi artık Daikin'den Neoflon PCTFE, Arkema'dan Voltalef ve Honeywell'den Aclon gibi farklı ticari isimler altında üretilmektedir. PCTFE filmleri, Honeywell tarafından Aclar ticari adı altında satılmaktadır. PCTFE'nin diğer mevcut ve eski ticari adları arasında Hoechst'ten Hostaflon C2, ICI'den Fluon, Allied Chemical Corporation'dan Plaskon ve SSCB ve Rusya Federasyonu'ndan Ftoroplast-3 yer almaktadır.

Üretimi

PCTFE, bir ilave homopolimerdir. Klorotrifloroetilenin (CTFE) serbest radikal polimerizasyonuyla hazırlanır.^[4]

Kaynakça

^ C. H. Kurita (20 Ocak 1988). "Appendix A" (PDF). D-Zero Cold Value. ss. 58-61. 21 Ekim 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2012.
^ Tsuyoshi Nakajima; Henri Groult (4 Ağustos 2005). Fluorinated Materials For Energy Conversion. Elsevier. s. 472. ISBN 978-0-08-044472-7. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2012.
^ B. Améduri; Bernard Boutevin (7 Temmuz 2004). Well-architectured Fluoropolymers: Synthesis, Properties And Applications. Elsevier. s. 5. ISBN 978-0-08-044388-1. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2012.
^ Sina Ebnesajjad (31 Aralık 2002). Melt Processible Fluoropolymers: The Definitive User's Guide and Databook. William Andrew. s. 636. ISBN 978-1-884207-96-9. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2012.

[cold_wave-1] C. H. Kurita (20 Ocak 1988). "Appendix A" (PDF). D-Zero Cold Value. ss. 58-61. 21 Ekim 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2012.

[NakajimaGroult2005-2] Tsuyoshi Nakajima; Henri Groult (4 Ağustos 2005). Fluorinated Materials For Energy Conversion. Elsevier. s. 472. ISBN 978-0-08-044472-7. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2012.

[AméduriBoutevin2004-3] B. Améduri; Bernard Boutevin (7 Temmuz 2004). Well-architectured Fluoropolymers: Synthesis, Properties And Applications. Elsevier. s. 5. ISBN 978-0-08-044388-1. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2012.

[Ebnesajjad2002-4] Sina Ebnesajjad (31 Aralık 2002). Melt Processible Fluoropolymers: The Definitive User's Guide and Databook. William Andrew. s. 636. ISBN 978-1-884207-96-9. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2012.

[1]

[2]

[3]

[4]