Rudolf Diels
| Rudolf Diels | |
|---|---|
| |
| Gestapo müdürü | |
| Görev süresi 26 Nisan 1933 - 20 Nisan 1934 | |
| Yerine gelen | Reinhard Heydrich |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 16 Aralık 1900 Berghausen, Rhein-Lahn-Kreis, Rheinland-Pfalz, Prusya, Alman İmparatorluğu |
| Ölüm | 18 Kasım 1957 (56 yaşında) Katzenelnbogen, Rheinland-Pfalz, Almanya |
| Partisi | Nazi Partisi |
| Evlilik(ler) | Hildegard Mannesmann, Ilse Göring[1] |
Rudolf Diels (d. 16 Aralık 1900, Berghausen – ö. 18 Kasım 1957, Katzenelnbogen), bir Alman devlet memuru ve 1933–34'te Gestapo'nun başıydı.[2] SS-Oberführer rütbesini aldı ve Hermann Göring'in koruyucusuydu.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]Diels, bir çiftçinin oğlu olarak Taunus'taki Berghausen'de doğdu.[3] Birinci Dünya Savaşı sırasında orduda görev yaptı ve daha sonra 1919'dan itibaren Marburg Üniversitesi'nde hukuk okudu. Üniversitede içki içen ve kadın düşkünü olarak ün kazandı.[4] Oradayken, bir zamanlar genç Avusturyalılar ve Almanlar tarafından uygulanan akademik eskrimden kaynaklanan bir düello yarası aldı.[5]
1930'da Prusya içişleri bakanlığına katıldı ve 1932'de Prusya polisinde hem Komünistler hem de Naziler gibi siyasi radikalleri hedef alan bir danışma pozisyonuna terfi etti.[3] Adolf Hitler iktidara geldiğinde Prusya Siyasi Polisinin başındaydı. Göring, 1933'te Carl Severing'in yerine Prusya bakanı yapıldı ve Diels'in çalışmalarından ve Nazi Partisi'ne yeni keşfedilen bağlılığından etkilenmişti. Diels, Göring'in koruyucusu oldu.[3] Nisan 1933'te Göring, onu siyasi suçlarla ilgilenen yeni Prusya eyaleti polis departmanı 1A'nın şefi olarak atadı.[6] Departman 1A kısa süre sonra Geheime Staatspolizei (Gizli Devlet Polisi) veya Gestapo olarak yeniden adlandırıldı.[7] Bu süre zarfında ABD'nin Almanya büyükelçisinin kızı Martha Dodd ile romantik bir ilişki yaşadı.
27 Şubat 1933'te Reichstag yangını meydana geldi ve Diels, baş sanık Marinus van der Lubbe'nin ana sorgulayıcısıydı.[3] Hitler'e yangının bu bekar adam tarafından çıkarıldığını düşündüğünü söyledi. Ancak Hitler, Komünistler olduğuna ikna oldu.[3] Diels ayrıca Arthur Nebe'ye Gregor Strasser'in Ekim 1933'te öldürülmesini ayarlamasını emretti; Strasser daha sonra Diels'in neredeyse kendisi tarafından Uzun Bıçaklar Gecesi sırasında öldürüldü. Diels, SS'in başı Heinrich Himmler ve yardımcısı Reinhard Heydrich de dahil olmak üzere siyasi rakiplerinin dikkatini çekti. 1933 ve 1934'te Himmler ve Heydrich, eyaletten sonra devletin siyasi polisini devraldı. Kısa süre sonra sadece Prusya eyaleti kontrollerinin dışında kaldı.[1][8] Diels'in Sturmabteilung'un (SA) gücüne etkili bir şekilde karşı koyacak kadar acımasız olmadığından endişelenen Göring, 20 Nisan 1934'te Gestapo'nun kontrolünü Himmler'e devretti.
Ayrıca o tarihte Hitler Himmler'i Prusya dışındaki tüm Alman polisinin şefi olarak atadı. Himmler tarafından 22 Nisan 1934'te Gestapo'nun şefi olarak atanan Heydrich, SS Güvenlik Servisi'nin (Sicherheitsdienst, SD) başkanı olarak görevine devam etti. Etkili bir şekilde lekelendi, ancak Göring'in yardımıyla, Diels, 1934 yazında Uzun Bıçaklar Gecesi'nde idam edilmekten kıl payı kurtuldu ve beş hafta boyunca görevinden kaçtı. Daha sonra, Köln yerel yönetimine Regierungspräsident (idari başkan) atanmadan önce kısa bir süre için Berlin Polis Başkan Yardımcısı oldu.
Kuzeni Ilse Göring ile evlenerek Göring ile ilişkisini sürdürdü.[3] Göring, özellikle 1940'ta Yahudilerin tutuklanması emrini reddettiğinde onu hapishaneden kurtardı. Daha sonra, 20 Temmuz'da Hitler'e suikast düzenlenmesi planının ardından 1944'te Gestapo tarafından tutuklandı ve hapsedildi, ancak hayatta kaldı.[3]
Savaş sonrası
[değiştir | kaynağı değiştir]Diels, Nürnberg duruşmalarında savcılık adına bir beyanat sundu, ancak aynı zamanda Göring'in savunma avukatı tarafından ifade vermeye çağrıldı. 1950'den sonra Aşağı Saksonya'daki savaş sonrası hükûmette[3] ve ardından 1953'te emekli olana kadar İçişleri Bakanlığı'nda görev yaptı. 18 Kasım 1957'de, avlanırken tüfeğinin kazara patlaması sonucu öldü.[3][9]
Diels'in anıları, Lucifer Ante Portas: Von Severing bis Heydrich, 1950'de yayınlandı. Emekli olduktan sonra daha az ihtiyatlı bir çalışma yayınlandı, Der Fall Otto John ("The Case of Otto John") (1954).
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b Larson 2011, s. 138.
- ^ Larson 2011, ss. 117-118, 138-140.
- ^ a b c d e f g h i Hamilton 1984, s. 258.
- ^ Larson 2011, s. 64.
- ^ Larson 2011, s. 116.
- ^ Miller 2006, s. 433.
- ^ Miller 2006, s. 502.
- ^ Flaherty 2004, s. 66.
- ^ Larson 2011, s. 362.
Bibliyografya
[değiştir | kaynağı değiştir]- Flaherty, T. H. (2004) [1988]. The Third Reich: The SS. Time-Life. ISBN 1-84447-073-3.
- Hamilton, Charles (1984). Leaders & Personalities of the Third Reich, Vol. 1. R. James Bender Publishing. ISBN 0-912138-27-0.
- Larson, Erik (2011). In the Garden of Beasts: Love, Terror, and an American Family in Hitler's Berlin. Crown Publishing Group. ISBN 978-0-307-40884-6.
- Miller, Michael (2006). Leaders of the SS and German Police, Vol. 1. San Jose, CA: R. James Bender. ISBN 978-93-297-0037-2.
- Williams, Max (2001). Reinhard Heydrich: The Biography, Volume 1—Road to War. Church Stretton: Ulric Publishing. ISBN 978-0-9537577-5-6.
| Liderler |
| .svg) |
|---|---|---|
| Tarihçe | ||
| Parti makamları | ||
| Yayınlar | ||
| Önemli üyeler |
| |
| Türevleri | ||
| İlgili maddeler | ||
