Sırbistan-Karadağ birleşmeciliği
 | Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Eylül 2022) |
.svg)
.svg)
Sırbistan-Karadağ birleşmeciliği (Sırpça: Српско-црногорски унионизам; Latin harfleriye: Srpsko-crnogorski unionizam), Yugoslavya'nın dağılmasından sonra ortaya çıkan siyasi bir ideolojidir. Bu ideolojide, Karadağ'ın egemen devlet olmasına karşı çıkılır ve bu ülkeyle Sırbistan arasında politik birlik kurulması gerektiği savunulur. Yugoslav halklarından Sırplar ile Karadağlılar arasında kurulan bağın en dostanesi olduğu düşünülegelmiştir. 2011'deki istatistiklere göre, 178100 Karadağlı kendilerini Sırp olarak, 4000'den fazlası ise Sırp-Karadağlı veya Karadağlı-Sırp olarak tanımlamaktadır.[1]
Tarihçe
[değiştir | kaynağı değiştir]Karadağ ile Sırbistan arasındaki dostluk, 19'uncu yüzyıldaki Osmanlı-Karadağ Savaşı'na uzanır. Ayastefanos Antlaşması ile Osmanlı, her iki ülkeyi tanımıştır. Bağımsızlıklarından beri iki ülkenin kaderi birleşmiştir. Balkan Birliği'ni oluşturarak önce Birinci Balkan Savaşı'nda Osmanlı'ya karşı, daha sonra I. Dünya Savaşı'nda Avusturya-Macaristan ve Almanya'ya karşı savaşmışlardır. Ülkelerin birleşme planları, bu savaştan sonra kısmen de olsa gerçekleşmiştir. Kasım 1918'de düzenlenen Podgorica Meclisi ile Karadağ ile Sırbistan'ın birleşmesine karar verilmiş; diğer ülkelerin katılımıyla Yugoslavya kurulmuştur. Karadağ tacı lağvedildiğinden 1919'da Noel Ayaklanması patlak verdi.
II. Dünya Savaşı'nın ardından Yugoslavya'da krallık yıkıldı ve sosyalist cumhuriyet kuruldu. Yeni rejimle Sırpların baskın konumu da sona eriyordu. Yugoslavya'nın dağılması sürecinde Slovenler, Hırvatlar, Makedonlar ve Boşnaklar bağımsız olmayı tercih ederken Karadağlılar, Sırplarla bir federasyon kurma yoluna gitti. Bu ülke, Yugoslavya adıyla eskilerin mirasçısı konumunu üstlendi; 2003'te resmi adını Sırbistan-Karadağ olarak değiştirdi. 1996'dan itibaren Karadağ, eskiden birleşmeci olan Milo Đukanović önderliğinde yönünü değiştirdi ve bağımsızlıktan yana tavır almaya başladı. Bu tutum sonunda 2006 Karadağ bağımsızlık referandumuna neden oldu ve %55 oranında bir çoğunluğun bağımsızlığı istemesiyle sonuçlandı.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Statistical Office of Montenegro". 15 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi.