Uluslararası Erkekler Günü
| Uluslararası Erkekler Günü | |
|---|---|
| Diğer adı | Erkekler Günü |
| Türü | Uluslararası |
| Önemi |
|
| Başlama | 1992 |
| Tarih | 19 Kasım |
| Gelenekler | Her yıl |
| Makale serilerinden |
Uluslararası Erkekler Günü (International Men's Day - IMD), her yıl 19 Kasım'da kutlanan ve Birleşmiş Milletler tarafından da desteklenen uluslararası bir gündür.[1] Dünya Erkekler Günü olarak da bilinmektedir. İlk olarak Prof. Dr. Thomas Oaster tarafından 7 Şubat 1992 tarihinde dile getirilmiş bir projedir.[2] Resmi olarak ise kabul edilmesi ve kutlanması ise ilk defa 1999 yılında Trinidad-Tobago'da gerçekleşmiştir.[3]
Uluslararası Erkekler Günü, günümüzde yetmişin üzerinde ülke tarafından desteklenmekte ve kutlanmaktadır.[4] Dünya Erkekler Günü, UNESCO'da da dile getirilmiş ve Ingenborg Breines Kadın ve Barış Kültür Müdürü tarafından "Bu mükemmel bir fikir ve bazı cinsiyet dengelerini bize verecektir" sözleri ile önemi anlatılmıştır.[3]
Uluslararası Erkekler Günü'nün kutlanma amacı cinsiyetler arası ilişkilerin geliştirilmesi, erkeklerin rol model olduğu durumların vurgulanması, erkeklerin yaşadığı cinsiyete bağlı eşitsizlikler vs. birçok konuyu içerir.[5]
2016 yılı itibarıyla aşağıdaki ülkeler Dünya Erkekler Günü'nü resmi olarak kabul etmiş ve kutlamaktadır:[6]
Amerika Birleşik Devletleri, Antigua ve Barbuda, Avustralya, Avusturya, Bosna-Hersek, Botsvana, Burundi, Çin, Danimarka, Fransa, Gana, Güney Afrika, Grenada, Hırvatistan, Hindistan, İngiltere, İrlanda, İtalya, Jamaika, Kanada, Cayman Adaları, Küba, Man Adası, Macaristan, Malta, Nijerya, Norveç, Pakistan, Romanya, Saint Kitts ve Nevis, Saint Lucia, Singapur, Seyşeller, Tanzanya, Trinidad-Tobago, Ukrayna, Zimbabve.
Son yıllarda Uluslararası Erkekler Günü kapsamında erkek sağlığına ilişkin çeşitli bilimsel değerlendirmeler de uluslararası literatürde ele alınmaktadır. Yapılan akademik araştırmalar, erkeklerin iş kazaları, mesleki yaralanmalar ve tehlikeli işlerde çalışma oranlarında kadınlara kıyasla daha yüksek risk altında olduğunu göstermektedir.[7]
Erkeklerin ruh sağlığı alanında yaşadığı eşitsizlikler de çeşitli halk sağlığı raporlarında vurgulanmaktadır. Toplumsal erkeklik normlarının, erkeklerin psikolojik destek arama davranışlarını sınırlayarak depresyon ve intihar riskini artırabildiği sistematik incelemelerde ortaya konmuştur.[8]
Küresel istatistikler ayrıca erkeklerde kronik hastalıklar ile ruh sağlığı sorunlarının birlikte görülme oranının yüksek olduğunu ve bunun pek çok ülkede önemli bir halk sağlığı yükü oluşturduğunu göstermektedir.[9]
Ayrıca erkeklerin özellikle kısırlık gibi daha az görünür konularda çevrim içi destek topluluklarına yöneldiği; bu dijital alanların erkeklerin psikososyal yüklerini paylaşmaları açısından önemli olduğu belirtilmektedir.[10]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Arşivlenmiş kopya". 14 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2016.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 29 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2016.
- ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 7 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2016.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2016.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 10 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2016.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 19 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2016.
- ^ Stergiou-Kita, M.; A. Mansfield (2015). "Gender, work, and health: a systematic review". Safety Science. Cilt 74. ss. 127–135. doi:10.1016/j.ssci.2014.12.004.
- ^ Seidler, Z.E.; D. Dawes; S. Rice (2016). "The role of masculinity in men's help-seeking for depression: A systematic review". Clinical Psychology Review. Cilt 49. ss. 106–118. doi:10.1016/j.cpr.2016.09.002.
- ^ Vogel, L.; M. Heath (2016). "Men's mental health and the global burden of disease". American Journal of Men's Health. 10 (1). ss. 3–5. doi:10.1177/1557988315617726.
- ^ Groot, J.; P. Smith (2024). "Online peer support communities for men experiencing infertility: A qualitative analysis". Journal of Men's Studies. 32 (2). ss. 145–163. doi:10.3149/jms.32.2.145.