Völkisch Hareketi

Völkisch Hareketi (Almanca: Völkische Bewegung), 19. yüzyılın sonlarından Nazi dönemine kadar aktif olan ve daha sonra Federal Almanya Cumhuriyeti'nde kalıntıları olan bir Alman etno-milliyetçi hareketiydi. Tek beden metaforundan (Volkskörper, kelimenin tam anlamıyla "halk bedeni", "etnik beden") esinlenerek "kan ve toprak" fikri üzerine inşa edildi ve birlik içinde doğal olarak yetişen topluluklar fikriyle karakterize edildi. 1900'lerden itibaren organikçilik, ırkçılık, popülizm, tarımcılık, romantik milliyetçilik ve (büyüyen dışlayıcı ve etnik çağrışımların bir sonucu olarak) antisemitizm ile karakterize edildi. Völkisch milliyetçileri genellikle Yahudileri Almanlardan farklı bir Volk'a ait olan "yabancı bir ırk" olarak görüyorlardı.

Völkisch hareketi homojen bir inançlar dizisi değil, modernitenin sosyo-kültürel değişimlerine karşı yükselen “alacalı bir alt kültür”dü. Tüm Völkisch teorisyenlerinin "tek ortak paydası", felsefenin taraftarları tarafından romantik bir temelde "yeniden inşa edilen" Eski Almanların geleneklerinden esinlenen ulusal bir yeniden doğuş fikriydi. Bu yeniden doğuş, ya Hristiyanlığı "Almanlaştırarak" (Yakın Doğu'dan Avrupa'ya yayılan İbrahimi ve "Semitik" bir din) ya da Hristiyanlık öncesi Germen putperestliğini canlandırmak için Almanya'da var olan herhangi bir Hristiyan mirasını reddederek başarılabilirdi. Dar bir tanımla, bu terim yalnızca, insanların esas olarak kanla veya kalıtsal özelliklerle önceden biçimlendiğini düşünen grupları belirtmek için kullanılır.

Völkischen, Weimar Cumhuriyeti sırasında öne çıkan bir Alman ulusal muhafazakar hareketi olan bilim adamları tarafından genellikle daha geniş bir Muhafazakar Devrim'e dahil edilir.

Üçüncü Reich döneminde, Adolf Hitler ve Naziler, Almanya'da yaşayan Yahudileri, Romanları, Yehova'nın Şahitlerini, eşcinselleri ve diğer "yabancı unsurları" dışlayan bir Alman Volk tanımına inandılar ve bunu uyguladılar. Politikaları, bu "istenmeyenlerin" toplanıp çok sayıda öldürülmesine, ardından da Holokost olarak bilinen olaya yol açtı.

Tarih

19. yüzyılda kökenleri

Völkisch hareketi, 19. yüzyılın sonlarında, Alman Romantizminden ve Kutsal Roma İmparatorluğu'nun tarihinden ve birçok kişinin onun uyumlu hiyerarşik düzeni olarak gördüğü şeyden ilham alarak ortaya çıktı. Almanca konuşan halkların 19. yüzyılda tek bir Alman Reich'ı altında gecikmeli birleşmesi, Völkisch hareketinin ortaya çıkmasına elverişli olarak gösteriliyor.

Völkisch hareketi terimi, diğer halklar üzerinde Alman üstünlüğünü savundu. Arthur de Gobineau (1816-1882), Georges Vacher de Lapouge (1854–1936), Houston Stewart Chamberlain (1855–1927), Ludwig Woltmann (1871–1907), Alexis Carrel (1873–1944) gibi Völkisch teorisyenleri, Charles Darwin'in evrim teorisinden ilham aldılar. Düşünürler, evrim teorisini bir "ırk mücadelesi" olarak ele aldılar ve hijyenist bir dünya görüşünü savundular. Aryanların (yani Almanların) beyaz ırkın zirvesinde olması gerektiğini savundular. Völkisch düşünürleri tarafından teorize edilen biyo-mistik ve ilkel ulusun saflığı, daha sonra yabancı unsurlar, özellikle de Yahudiler tarafından bozulmuş olarak görülmeye başlandı.

Birinci Dünya Savaşı'ndan önce

Germen mistik hareketinin birincil ilgi alanı, yerli pagan gelenek ve göreneklerinin (çoğunlukla yarı-teozofik bir ezoterizm bağlamında ortaya konan) yeniden canlandırılması olmasına rağmen, ırkın saflığı ile belirgin bir meşguliyet, onun daha politik yönelimli yan dallarıydı. Germanenorden (Germen veya Cermen Düzeni), 1912'de Berlin'de kurulan ve adaylarının "Aryan olmayan" bir kan bağına sahip olmadıklarını kanıtlamalarını ve her birinden evlilikteki soylarının saflığını koruma sözü talep eden gizli bir topluluktur. Tarikatın yerel grupları, völkisch çevrelerinde (ve daha sonra Nazi Almanyası'nda) önemli bir neopagan şenliği olan yaz gündönümünü kutlamak ve daha düzenli olarak Edda'ları ve bazı Alman mistiklerini okumak için bir araya geldi.

Romantik milliyetçilikle bağlantılı tüm folklorik toplumlar Almanya'da bulunmuyordu. Völkisch hareketi Avusturya'da da bir güçtü. Bu arada, 1900'de İsviçre'nin Ascona kentinde ortaya çıkan Monte Verità ("Doğruluk Dağı") topluluğu, İsviçreli sanat eleştirmeni Harald Szeemann tarafından "geniş kapsamlı bir İskandinav yaşam tarzı reformunun, yani alternatif hareketin en güneydeki karakolu" olarak tanımlanıyor.

Weimar Cumhuriyeti

Birinci Dünya Savaşı'nı izleyen siyasi ajitasyon ve belirsizlik, o zamanlar Berlin'de bol miktarda bulunan çeşitli Völkish mezheplerinin başarıları için verimli bir arka plan oluşturdu. Ancak bu başarı taraftar sayısına göre değil grup sayısıyla alakalıydı. Birkaç Völkische yazarı, eski Germen tanrılarının kültünü dirilterek, gerçek bir Alman inancı (Deutschglaube) olduğuna inandıkları şeyi yeniden canlandırmaya çalıştı. Ariosophy gibi çeşitli okült hareketler Völkisch teorilerine bağlıydı ve ressamlar Ludwig Fahrenkrog (1867-1952) ve Fidus (1868-1948) gibi Völkischen arasında sanatsal çevreler büyük ölçüde mevcuttu. Mayıs 1924'e gelindiğinde, deneme yazarı Wilhelm Stapel, hareketi tüm ulusu kucaklayabilecek ve uzlaştırabilecek kapasitede görüyordu. Petteri Pietikäinen'e göre Carl Gustav Jung'da Völkisch etkileri mevcuttu.

Nazizm üzerindeki etkisi

Nazizmin gelişmesinde völkisch ideolojisi etkili olmuştur. Nitekim Joseph Goebbels, 1927 Nürnberg mitinginde, popülist (völkisch) hareketin gücü ve binlerce kişiyi sokaklara nasıl çıkaracağını anlasaydı, 9 Kasım 1918'de (SPD liderliğindeki partinin iktidarı ele geçirdiğinde) siyasi güç kazanacağını iddia etti. Nazi ırkı anlayışı, Eugen Fischer'in Nazi rektörü olarak açılış konuşmasını yaptığında olduğu gibi, völkisch terimleriyle ifade edildi. Völkisch çevreleri Nazilere önemli bir miras bıraktı: 1919'da Thule Cemiyeti üyesi Friedrich Krohn, gamalı Nazi bayrağını tasarladı.

Ocak 1919'da Thule Cemiyeti, daha sonra Nazi Partisi olarak adlandırılan Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi (NSDAP) olan Deutsche Arbeiter-Partei'nin (Alman İşçi Partisi veya DAP) kuruluşunda etkili oldu. Thule Cemiyeti üyeleri veya daha sonra Nazi Partisine katılacak olan Thule Cemiyeti'nin konukları arasında Rudolf Hess, Alfred Rosenberg, Hans Frank, Gottfried Feder, Dietrich Eckart ve Karl Harrer vardı. Özellikle, Adolf Hitler hiçbir zaman Thule Cemiyeti üyesi olmadı ve Rudolf Hess ve Alfred Rosenberg, Nazi hareketinde öne çıkmadan önceki ilk yıllarda sadece Thule Cemiyeti'ni ziyaret ediyorlardı.