Güney Azerbaycanlılar
Türkler veya Türkîler | |
|---|---|
 Geleneksel elbiseleriyle Güney Azerbaycan Türkleri | |
| Önemli nüfusa sahip bölgeler | |
 İran | 30.000.000[1][2][3][4] |
 Türkiye | 530.000[5] |
 Azerbaycan | 248.000[6] |
 Kanada | 50.000-60.000[7] |
| Diller | |
| Din | |
| İlgili etnik gruplar | |
| Türk halkları, Azerbaycanlılar | |
Güney Azerbaycanlılar[8] veya İran Türkleri, (Azerice: İran türkləri, Farsça: ترکهای ایران , romanize: Torkha-yi İran), İran'da Güney Azerbaycan olarak adlandırılan ve Türkiye, Ermenistan ve Azerbaycan sınırına yakın bölgelerde yaşayan Oğuzlar grubuna mensup Türk topluluğudur. İran Türkleri, kendilerini tanımlamak için Azeri kelimesini değil Türk kelimesini ve dilleri için de Türkî tâbirini kullanırlar.[9] 92 milyon nüfuslu İran'ın üçte birini oluştururlar ve Farslar'dan sonra irandaki en büyük etnik topluluk kendileridir.[10] İran'da Azerbaycanlılar en büyük Türk grubudur ve Farsçadaki İran Türkleri tâbiri öncelikle İran Azerbaycanlıları için kullanılmaktadır.[11] Tebriz, Erdebil, Zencan ve Urumiye bölgelerinde de yoğun olarak yaşayan Azerilerin başkent Tahran'daki nüfusları da oldukça yüksek ve Tahran pazarına büyük oranda Azerbaycanlı tüccarlar hakimdir.[10] Çok heterojen etno-linguistik grubun üyeleri olan Azerbaycanlılar, çok farklı sosyoekonomik koşullar altında yaşamlarını sürdürmektedir.[12]
Ana dili Farsça olmayan nüfusun İran'daki oranı yaklaşık %50 olup bu nüfusun önemli bir bölümünü oluşturan İran Türkleri, kendi dillerinde yayın ve eğitim gibi önemli kültürel haklara sahip değillerdir.[10][12]
Köken
[değiştir | kaynağı değiştir]Güney Azerbaycanlıların kültürü, yerli ve göçebe unsurlar arasındaki yüzyıllar süren bir karışımla ortaya çıkmıştır.[13] Richard Frye'a göre İran Türkleri köken olarak Kuzey İran'da halen bulunmakta olan diğer İranî topluluklar gibi İranî kökenli bir topluluk olup bölgeye 11. ve 12. yüzyıllarda gerçekleştirilen büyük Türk göçleriyle birlikte, Anadolu'da olduğu gibi, Türkleşmişlerdir.[14] Olivier Roy'a göre Ceyhan nehrini geçen Oğuz Türkleri, İran üzerinden Anadolu'ya geçerek burada kentli Sünni Türkler ve kırsal Şiî Türkmenler olmak üzere ikiye ayrılmıştır. Bu Türkmen toplulukları 13. yüzyıldan itibaren bölgede halen az sayıda bulunmakta olan Tatlar gibi diğer İranî kökenli toplulukları Türkleştirmiştir. Bu şekilde Şiilik ve Türkçe konuşmaya dayalı Azerbaycanlı kimliği ortaya çıkmıştır.[15] Rybakov'a göre Güney Azerbaycanlı kültürü, Azeriler Türkleştikten sonra dahi geleneksel yapısını korumuştur. Günümüz Azeri topluluğunun oluşumundaki İranilik, Türkleşme aşamasının başlarında daha fazla sayıda olmasına karşın halen Azericede bulunan çok sayıdaki İran kökenli sözcükle görülmektedir.[16] Arap tarihçisi Abu al-Hasan Ali ibn al-Hüseyn al Masudi'ninki (896 956) gibi eski yazılı kaynaklar, Türk göçleri öncesi Azerbaycan bölgesindeki İranî toplulukların varlığını belirtmektedir.[17] Benzer biçimde İran halkları ve Azeriler arasındaki kültürel benzerlikler de eski İran etkisinin kanıtı olarak görülmektedir.[18] Türk göçleri Qatran Tebrizi, Şems-i Tebrîzî, Nizâmî-i Gencevî ve Hakanî gibi İran edebiyatçıları, Strabon, Al-Istakhri gibi tarihçiler İran Azerbaycanı'nında Türk göçleri öncesi yoğun olarak Farsça konuşulduğunu belirtmiştir. Bu görüş Orta Çağ coğrafyacısı Makdisî tarafından da belirtilmiştir.[19] Bu görüşlerin yanı sıra İrani kökenli olduğu ileri sürülen Güney Azerbaycanlıların beş yüzyılda Türk dili konuşur hâline gelmelerinin olanaklı olmadığı görüşü de bulunmaktadır.[20]
Tarihçe
[değiştir | kaynağı değiştir]1804-1813 ve 1826-1828 Rus-İran Savaşları'nın ardından, Kaçar İmparatorluğu'nun Kafkas toprakları Rus İmparatorluğu'na devredildi. 1813'teki Gülistan Antlaşması ve 1828'deki Türkmençay Antlaşması, Rus İmparatorluğu ile Kaçarların arasındaki sınırları kesinleştirdi.[21][22] Günümüz Azerbaycan Cumhuriyeti toprakları da dahil olmak üzere Aras nehrinin kuzeyindeki bölgeler, 19. yüzyıl boyunca Rusya tarafından işgal edilene kadar Kaçar topraklarıydı.[23] Kaçarların bu topraklardan çekilmesinin doğrudan sonucu olarak, Azerbaycanlılar günümüzde İran ve Azerbaycan olmak üzere iki ülke arasında bölünmüştür.[24]
İran Meşrutiyet Devrimi sırasında Tebriz, devrimci mücadelelerin merkezindeydi ve Settar Han tarafından yönetilen devrimci güçler önemli rol oynadı.[25] Rıza Şah'ın 1925'te kurduğu Pehlevi hanedanı döneminde etnik Fars milliyetçiliği ve kültürel tekçilik politikaları, Azerbaycanlılar da dahil olmak üzere çeşitli etnik grupların baskı altına alınmasına yol açtı.[26] 1941'de Sovyet güçleri Birleşik Krallık ve Sovyetler Birliği'nin İran'ı işgali kapsamında İran'ı işgal etti ve Rıza Şah oğlu Muhammed Rıza Pehlevi lehine tahttan çekilmek zorunda kaldı. 1945'te Tebriz'de Sovyet destekli bir devlet olan Azerbaycan Millî Hükûmeti kuruldu ancak Batılı güçlerin baskısıyla Sovyet güçleri 1946 yılında çekildi ve otonom cumhuriyet hızla çöktü.[27][28] 1979'daki İran Devrimi'nin ardından yeni hükümet ana birleştirici faktör olarak dini merkeze almışken, Azerbaycanlılar Tahran'ın nüfusunun %25'ini ve Tahran Eyaleti nüfusunun %30'unu oluşturarak Farslardan sonra bölgedeki en büyük etnik grup olmaya devam etmektedir.[29]
İkinci Karabağ Savaşı sırasında Azerbaycan'ı desteklemek amacıyla Tahran ve Tebriz dahil İran şehirlerinde İran Türkleri tarafından protestolar düzenlendi ve göstericiler Azerbaycan yanlısı sloganlar attı.[30][31]
Dil
[değiştir | kaynağı değiştir]
İran Türkleri Farslardan sonra İran'ın en kalabalık topluluğudur ve 2010 verilerine göre ülkede yaklaşık 15,5 milyon Güney Azerbaycanca konuşuru bulunur.[32] İran'ı tarih boyunca çeşitli Türk kökenli hanedanlar tarafından yönetilmiş olmasına rağmen dil açısından her zaman Farsçanın egemenliği benimsenmiş; geçmişten bugüne ülkede Farsça üst dil, Türkçe ise alt dil olarak konumlanmıştır.
Milliyetçilik akımının bir neticesi olarak İran Türk halkları arasında da “Türklük” bilinci gelişmiştir; ancak bu bilinç, Türkçeyi Farsçanın egemenliğinden kurtaracak nitelikte olmamış, tam tersine, aynı dönemlerde gelişen Fars milliyetçiliğinin etkisiyle Farsçanın gücü gittikçe pekişmiştir. Üstelik bir konumdan yoksun olan Güney Azerbaycanca ses, kelime, cümle yapısı, hatta anlam bakımdan da Farsçanın etkisi altında kalmıştır. Alfabe ve yazı sistemi tam oturmadığı gibi, standart dil yerine geçebilecek bir ağzın seçilip topluma yayılması sağlanamamıştır. Bu konuda basın-yayın ve okulların rolü çok önemlidir. Bunun içinse devlet desteğine ihtiyaç vardır. Ancak Güney Azerbaycanca bu imkânlardan yoksundur; üstelik devletin dil politikaları da Farsçanın ağırlığını daha çok belirginleştirecek niteliktedir.
Güney Azerbaycanca'nın yok olacağı tahmin edilmemek ile birlikte, ilerleyen süreçte bu dilin hem yapısında bir daralma, hem konuşur sayısında düşme, hem de işlevinde azalmalar olabileceği öne sürülmüştür.[33] 2000 yılında yapılan bir araştırmaya[34] göre, Tahran'daki Azerbaycanca konuşanlar arasında dağıtılan 146 anketin %74'ünde Azerbaycanca, % 27'sinde Farsça ve % 4'ünde diğer bir dil anadili olarak cevaplandırılmıştır. Anadillerini Farsça olarak işaretleyenlerin %22'sinden, %70'inin annesi Azerbaycanlı ve babası Türk'tür. Ankete katılan 146 kişinin % 81'i Azerybaycancayı evde, % 42'si ev dışında konuştuğunu ifade etmiştir.[12] Evde Azerbaycanca konuşulması için çok yüksek arzu ve güdü olmasına karşın, pek çok ebeveyn bugün Azerbaycanca ebeveyn-çocuk ilişkisinin Farsça bilgisini olumsuz yönde etkilediğine inandığı için çocuklarıyla konuşurken Farsçayı seçmektedir.[12]
Din
[değiştir | kaynağı değiştir]Güney Azerbaycanlıların çoğunluğu Şii'dir. Güney Azerbaycanlılar, Şii ibadet günlerini (Muharrem ayının ilk on günü) en azından diğer İranlılar kadar yoğunlukla anmaktadır. Tahran gibi karma etnik dağılıma sahip metropol şehirlerde, Güney Azerbaycanlıların dini pratiklerde Farslardan daha etkin olduğu düşünülmektedir.[35] Ayrıca Bahai inancını uygulayan küçük bir Güney Azerbaycanlı azınlığı da bulunmaktadır.[36]
İnsan hakları
[değiştir | kaynağı değiştir]Uluslararası Af Örgütü'ne göre, İran'ın en kalabalık azınlık grubu olan Güney Azerbaycanlılar, çocuklarının ana dillerinde eğitim görmeleri için verilen mücadelede, pek çok aktivist İran hükûmetince alıkonmuş, hapsedilmiş, işkenceye maruz kalmış ve yıldırılmaya çalışılmıştır.[37] 1995-1996 İran İslami Şura Meclisi seçimlerinde Tebriz'den milletvekili seçilen Mahmudali Çehregani (Mahmut Ali Çehreganlı) Güney Azerbaycan Bağımsızlık Hareketi faaliyetleri nedeniyle hapse düşmüş ve 2002 yılında hapisten çıkarılmıştır. Bağımsızlık hareketinin liderliğini yapan ve 2006'ya kadar farklı zamanlarda Türkiye'de de yaşayan Güney Azerbaycan Milli Uyanış Hareketi lideri Çehreganlı'ya Azerbaycan ve Türkiye'ye giriş yasağı konmuş ve hayatı tehlike altında olduğu için de ABD'ye göç etmiştir.[38]
Genetik
[değiştir | kaynağı değiştir]HLA testlerine göre, Güney Azerbaycan Türkleri Gürgan'daki Türkmenler ve Kürtler ile birlikte kümelenmekte ve İranî gruplar ile Batı Sibiryalılar, özellikle Çuvaşlar, Mansiler ve Buryatlar (sırasıyla Türkî, Ugor ve Moğol alt grupları), arasında ara bir konum oluşturmaktadır.[39] 2013 yılında İranlılar'ın DNA çeşitliliği üzerine yapılan karşılaştırmalı araştırmada İran Türkleri diğer İranlılar ve Ermenilerle olduğundan daha çok genetik olarak Gürcüler'le yakın ilişkili oldukları saptanmıştır.[40] Benzer biçimde İran Türkleri ile İran Kürtleri gibi İran'daki diğer büyük etnik gruplar arasında önemli genetik farklılıklar bulunmamıştır.[41]
Dernekler
[değiştir | kaynağı değiştir]- Uluslararası Güney Azerbaycan Türkleri Konseyi (UGATK)
- Güney Azerbaycan Milli Özgürlük Hareketi (Güney Azerbaycan Milli Özgürlük Hareketi, GAMÖH 1991)[42]
- Güney Azerbaycan Milli Uyanış Harekatı (Güney Azərbaycan Milli Oyanış Hərəkatı, GAMOH 1995)[43]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Encyclopedia of language & linguistics, Volume 1 Authors, E. K. Brown, R. E. Asher, J. M. Y. Simpson; Edition 2; Publisher Elsevier, 2006; Original from the University of Michigan; Digitized Aug 10, 2010; ISBN 0080442994, 9780080442990". 28 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mart 2013.
- ^ Volten, Peter M. E.; Tashev, Blagovest, (Ed.) (2007). Establishing security and stability in the wider Black Sea area: international politics and the new and emerging democracies, NATO Science for Peace and Security, Volume 26 of NATO science for peace and security series: Human and societal dynamics (İngilizce). IOS Press. ISBN 9781586037659. 28 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mart 2013.
- ^ Nationalism & ethnic politics, Volume 8, Issues 1-4 28 Haziran 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Authors Nederlands Instituut te Rome, Netherlands. Ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk, Taylor & Francis, Publisher Frank Cass, 2002, Original from the University of Michigan, Digitized Jul 19, 2010 (30 million quoting Mahmudali Chehregani
- ^ Turkey-Iran relations, 1979-2004: revolution, ideology, war, coups and geopolitics 28 Haziran 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Author Robert W. Olson, Publisher Mazda Publishers, 2004, ISBN 1568591144, 9781568591148, Length 284 pages (30 million).pp 76: "in Ankara, Johragani denounced 'Persian' chauvanism and their violation of human rights against the '30 million Azeri of Iran"
- ^ "Languages in Turkey". Ethnologue. 2013. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2013.
- ^ "Immigrant Languages in Republic of Azerbaijan". Ethnologue. 2013. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2013.
- ^ Reza Moridi. "Azerbaijani diaspora in Canada". news.az. 2 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Uyar, Hakkı (2006). Irak örneği doğrultusunda, etnik ve dinsel yapısıyla ABD'nin hedefindeki İran 19 Mart 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Cumhuriyet Strateji, 08.05.2006
- ^ Shaffer, Brenda (28 Nisan 2021). "Iran Is More Than Persia Ethnic Politics in the Islamic Republic". The Foundation for Defense of Democracies (FDD). 6 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2025.
The Azerbaijanis are Iran’s second-largest ethnic group. In Iran, Azerbaijanis are often referred to and self-refer as Turks and refer to their language as Turki.
- ^ a b c Shaffer, Brenda. İran Azerileri ikilem içinde 11 Temmuz 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ İpek, Cemil Doğaç (2012). Güney Azerbaycan Türklerinde kimlik sorunu 14 Aralık 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi / Journal of Turkish World Studies, XII/1 (Yaz 2012), sayfa: 267-283.
- ^ a b c d Bani-Shoraka, Helena (2007). Azerbaycan Dili ve Kimliği Yeniden Canlanıyor mu? 20 Mart 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Çeviren: Süer Ekeri, OAKA, Cilt:2, Say›: 3, ss. 160-167, 2007
- ^ de Planhol, Xavier (2012). "Iran i. Lands of Iran". Encyclopaedia Iranica, Vol. XIII/2. ss. 204-211.
- ^ R. N. Frye: Encyclopædia Iranica 15 Aralık 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., May 2, 2006
- ^ Olivier Roy. "The new Central Asia", I.B. Tauris, 2007.Pg 7
- ^ ""History of the East" ("Transcaucasia in 11th–15th centuries" in Rostislav Borisovich Rybakov (editor), History of the East. 6 volumes. v. 2. "East during the Middle Ages: Chapter V., 2002. – 5-02-017711-3. "Archived copy". 13 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2011. )".
- ^ (Al Mas'udi, Kitab al-Tanbih wa-l-Ishraf, De Goeje, M.J. (ed.), Leiden, Brill, 1894, pp. 77–8)
- ^ "Azerbaijan" 17 Mayıs 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Columbia Encyclopedia (8 Haziran 2006'da alındı).
- ^ Al-Muqaddasi, Ahsan al-Taqāsīm, p. 259 & 378, "... the Azerbaijani language is not pretty [...] but their Persian is intelligible, and in articulation it is very similar to the Persian of Khorasan ...", tenth century, Persia (retrieved 18 June 2006).
- ^ Eker, Süer (2008). Farsçanın kıskacında Güney Azerbaycan Türkçesi20 Mart 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Türkiyat Araştırmaları sayı 9, Güz 2008, sayfa: 183-197
- ^ Harcave, Sidney (1968). Russia: A History: Sixth Edition. Lippincott. s. 267.
- ^ Mojtahed-Zadeh, Pirouz (2007). Boundary Politics and International Boundaries of Iran. Universal. s. 372. ISBN 978-1-58112-933-5.
- ^ Swietochowski, Tadeusz (1995). Russia and Azerbaijan: A Borderland in Transition. Columbia University Press. ss. 69, 133. ISBN 978-0-231-07068-3.
- ^ Swietochowski, Tadeusz. Eastern Europe, Russia and Central Asia 2003. Taylor and Francis, 2003. 1857431375 p 104
- ^ Ervand Abrahamian, Iran Between Two Revolutions, Princeton University Press, 1982 p.97
- ^ Abrahamian, Ervand (1982). Iran Between Two Revolutions. Princeton University Press. ss. 123-163. ISBN 978-0-691-05342-4.
- ^ Thomas De Waal, "The Caucasus: an introduction", Oxford University Press US, 2010. pp 87
- ^ Swietochowski, Tadeusz 1989. "Islam and the Growth of National Identity in Soviet Azerbaijan", in Kappeler, Andreas et al. Muslim Communities Reemerge. Durham: Duke University Press, pp. 46–60.
- ^ "Azeris". World Directory of Minorities and Indigenous People. 8 Mayıs 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2013.
- ^ "Protests Erupt In Iran Backing Azerbaijan In Nagorno-Karabakh Conflict". Radio Free Europe/Radio Liberty. 2 Ekim 2020. 12 Temmuz 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Iran on edge as Azeri minority backs Karabakh war". Asia Times. 8 Ekim 2020.
- ^ Ethnologue'da South Azerbaijani makalesinin 2015 sürümü
- ^ Bosnalı, Sonel (2007). İran Azerbaycan Türkçesi. Toplumdilbilimsel Bir İnceleme 12 Mayıs 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 2007, 227 s., ISBN 975-7981-37-4.
- ^ Bosnalı, Sonel (2000). “Motale’e-ye zabanshenasi-ye ejtema’i dar houze-ye mojâverat-e zabân-hâ dar irân: doza-bânegi ya diglossi-ye torki-ye âzari?” (A Sociolinguistic Study within the Area of Language Contact in Iran: Azari Bilingualism or Diglossia?), Unpublished conference paper presented at the French institute in Tehran in October 2000.
- ^ R. Khanam, Encycl. Ethnography of Middle-East And Central Asia, 2005, vol. I, p. 80
- ^ "Iran". bahai-library.com. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ [1] 20 Mart 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Uluslararası Af Örgütü Üye ve Destekçileri için Bülten, 2011/2
- ^ Yılmaz, Önder. Kongre öncesi ‘davetli’ krizi[ölü/kırık bağlantı]. Milliyet gazetesi, 03 Kasım 2012
- ^ Arnaiz-Villena, Antonio; Palacio-Gruber, Jose; Muñiz, Ester; Rey, Diego; Nikbin, Behrouz; Nickman, Hosein; Campos, Cristina; Martín-Villa, José Manuel; Amirzargar, Ali (2017). "Origin of Azeris (Iran) according to HLA genes". International Journal of Modern Anthropology. 1 (10): 115-138. doi:10.4314/ijma.v1i10.5
. Azeris are integrated in the first cluster, together with Gorgan (Iranian Turkmen population (Rey et al. 2014)) and Kurds (Armirzargar et al. 2015), and in intermediate position between Iranian populations (Gonzalez-Galarza et al. 2011), and western Siberians: Russian Chuvash (who live near lower Volga River, 126 North Caspian Sea (Arnaiz-Villena et al. 2003)), Russian Siberian Mansi (from western Siberia (Uinuk-Ool et al. 2002)), Russian-Mongols Buryat (from Baikal Lake region (Uinuk-Ool et al. 2002)) and Russian Siberian Todja (from western Siberia, inhabiting in the northeastern part of Tuva Republic (Uinuk-Ool et al. 2002)).
- ^ Derenko, M., Malyarchuk, B., Bahmanimehr, A., Denisova, G., Perkova, M., Farjadian, S., & Yepiskoposyan, L. (2013). Complete Mitochondrial DNA Diversity in Iranians 2 Ocak 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. PLoS ONE, 8(11), e80673.
- ^ Farjadian, S.; Ghaderi, A. (December 2007). "HLA class II similarities in Iranian Kurds and Azeris". International Journal of Immunogenetics. 34 (6): 457-463. doi:10.1111/j.1744-313x.2007.00723.x. ISSN 1744-3121. PMID 18001303.
Neighbor‐joining tree based on Nei's genetic distances and correspondence analysis according to DRB1, DQA1 and DQB1 allele frequencies showed a strong genetic tie between Kurds and Azeris of Iran. The results of AMOVA revealed no significant difference between these populations and other major ethnic groups of Iran
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2013.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 25 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mart 2013.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]
Farslar %53 • Azeriler %16 • Kürtler %10 • Lurlar %6 • Gilekler %4 • Mazenderanlılar %4 • Araplar %2 • Beluçlar %2 • İran Türkmenleri ve diğer Türkler %2 • Diğer %1 | .svg) | |
Kaynak: The World Factbook | ||
| Azerbaycan konuları | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|  | |||||||||||||
| Siyaset ve yönetim |
| |||||||||||||
| Coğrafya |
| |||||||||||||
| Ekonomi | ||||||||||||||
| Toplum |
| |||||||||||||
| Semboller | ||||||||||||||