AK-47
| AK-47 | |
|---|---|
 AK-47 Type 2A/B
| |
| Çeşidi | Piyade tüfeği |
| Uyruğu |  Sovyetler Birliği |
| Hizmet geçmişi | |
| Hizmet | 1949-günümüze |
| Kullanıcılar | Bkz. Kullanıcılar |
| Kullanıldığı savaşlar | İmal edildiği tarihten itibaren neredeyse tüm savaşlar |
| Üretim tarihi | |
| Tasarımcı | Mihail Kalaşnikov |
| Tasarlandığı tarih | 1944-1948[1] |
| Üretici | İjmaş |
| Üretildiği tarih | 1949-günümüze |
| Üretim adedi | yaklaşık 100 milyon[2][3] |
| Çeşitleri | Bkz. Çeşitleri |
| Özellikler | |
| Ağırlık | 3.47 kg (şarjörsüz)[4] |
| Uzunluk | 880 mm (düz dipçik)[5] 645-875 mm (seyyar dipçik)[4] |
| Namlu uzunluğu | 415 mm[5] |
| Mühimmat | 7.62x39 mm |
| Kalibre | 7.62 mm |
| Atış hızı | 600 mermi/dak[5] |
| Mermi çıkış hızı | 715 m/s[5] |
| Etkili menzil | 350 m[5] |
| Besleme sistemi | 30 mermilik şarjör[5] |
| Nişangah | Gez ve arpacık[5] |
AK-47 ya da resmî adıyla Avtomat Kalashnikova (Rusça: Автомат Калашникова), 7,62×39 mm fişek kullanan bir piyade tüfeğidir. Sovyetler Birliği'ndeki küçük bir silah tasarımcısı olan Mihail Kalaşnikov tarafından geliştirilen bu silah, Kalaşnikov tüfek ailesinin ilk modelidir ve yaratılmasının üzerinden 70 yılı aşkın zaman geçmesine rağmen hâlâ dünyanın en popüler ve yaygın olarak kullanılan silahlarından biridir.[6][2]
Tasarım çalışmalarına 1945 yılında başlanan AK-47, 1947'de resmî askeri denemelere sunuldu ve 1948'de sabit dipçikli versiyonu Sovyet Kara Kuvvetleri'nin seçilmiş birimlerinde hizmete girdi. 1949 yılının başlarında ise AK, Sovyet Silahlı Kuvvetleri tarafından resmen kabul edildi ve kısa sürede Varşova Paktı üyesi birçok ülke tarafından kullanılmaya başlandı.[7]
Bu model ve varyantlar zorlu koşullarda güvenilir olmaları, düşük üretim maliyetleri, neredeyse her coğrafyada bulunabilir olmaları ve kullanım kolaylıkları sayesinde dünya çapında popülerlik kazandı; birçok ülkede üretildi ve hem düzenli silahlı kuvvetler hem de düzensiz gruplar ve isyancılar tarafından kullanıldı. 2004 itibarıyla, dünya genelinde tahmini 500 milyon ateşli silahtan yaklaşık 100 milyonunun Kalaşnikov ailesine ait olduğu ve bunların dörtte üçünün AK-47 olduğu tahmin ediliyordu. Bu model ayrıca pek çok bireysel, mürettebat ve özel amaçlı ateşli silah tasarımının temelini oluşturdu.
Tarihçe
[değiştir | kaynağı değiştir]İlk varyantı AK-46 olan AK-47'nin tasarım çalışmaları 1945'te başladı. Kızıl Ordu'nun kullandığı Mosin-Nagant, SKS, AVS-36 ve PPŞ-41'lerin yerini alması için ordu mühendisi Mihail Kalaşnikov tarafından Alman StG 44 tüfeği temel alınarak tasarlanmıştır. 1946'da AK-47 resmî askerî testlerde denendi ve 1948'de sabit dipçikli varyantı, Sovyet Ordusu'nun özel birimlerinde aktif hizmete girdi. 1949'da resmî olarak Sovyet Silahlı Kuvvetleri'nin ve daha sonra diğer Varşova Paktı ülkelerinin ana piyade tüfeği olarak hizmete girdi.[1]
Genel bilgiler
[değiştir | kaynağı değiştir]
AK-47, Soğuk Savaş yılları boyunca birçok çatışmada kullanılarak komünist blok için sembol haline gelmiştir. Hızlı üretilebilmesi, kullanım ve bakım kolaylığı nedeniyle AK-47, 1947 yılında üretilmesine rağmen bugün birçok ülke, direniş, terör ve gerilla grupları tarafından hala büyük miktarlarda kullanılmaktadır. Örneğin Vietnam Savaşı'nda Amerikan askerleri, ellerindeki AR-15 ve M16'ları bırakıp, gerillalardan ele geçirdikleri AK-47 ve AKM'leri kullanmışlardır.
Silah, barut gazı basıncı ile kendiliğinden ateşe hazır hale gelmekte ve yarı otomatik veya tam otomatik olarak ateş edebilmektedir.
Soğuk Savaş yıllarından günümüze Çin ve Varşova Paktı'na bağlı ülkelerce de lisans altında üretilen tüfeğin modifiye edilmiş birçok modeli de çeşitli ülkelerce imal edilmiştir.[kaynak belirtilmeli]
AK-47, dayanıklılığı ile tanınır. Sudan, çamurdan, kumdan etkilenmez ve çok nadir tutukluk yapar. Ayrıca ucuza ve pek çok şekilde temin edilebilmesinden dolayı özellikle gerilla grupları tarafından tercih edilmektedir.[kaynak belirtilmeli] Asimetrik savaş koşullarına uygunluğundan dolayı gerillalarla mücadele eden askerî birliklerin genellikle kendi silahları yerine ele geçirdikleri AK-47'leri kullanması silahın başarısını göstermesi açısından önemlidir. Ayrıca kullanılması, sökülüp takılması, bakımı, parçaları ve çalışma mekanizması en basit ve kolay olan piyade tüfeği olarak bilinir. Ayrıca SSCB dışında birçok yurtdışı modifikasyonu vardır.
2004 yılı itibari ile çeşitleri ve geliştirilmiş türevleri birlikte dünya üzerinde yaklaşık 100 milyondan fazla AK-47'nin bulunduğu tahmin edilmektedir.[2]
Kullanım
[değiştir | kaynağı değiştir]- Kullanım;
- Silahı ateşleyebilmek için yapılması gereken işlemler: Gez ayarlanır, emniyet mandalı yapılacak atışa takılır, şarjör takılır ve kurma kolu çekilir.
- Şarjör değiştirmek: Boş şarjör çıkartılır, kütüklükten çıkartılan dolu şarjör takılır ve kurma kolu çekilir.
- Boşaltmak: Şarjör çıkartılır, kurma kolu çekilir, tetik düşürülür ve emniyet kapatılır.
- Atım yatağını kontrol etmek: Şarjör çıkartılır, emniyet açılır, kurma kolu çekilir ve tutulur, atım yatağı gözle ve elle kontrol edilir, kurma kolu serbest bırakılır, tetik düşürülür ve emniyet kapatılır.
- Sökülmesi;
Şarjörü çıkartıp atım yatağını boşalttıktan sonra sırayla: askı kayışı, harbi, üst kapak, yerine getiren yay, gaz pistonu, kama, gaz borusu, el kundağı çıkarılır. Bakım yapılacaksa temizleme takımı ve alev gizleyen çıkartılır.
Çeşitleri
[değiştir | kaynağı değiştir]
- Orijinal AK-47 varyantları
- Type 1A/B: AK-47'nin basılmış gövdeli ilk modeli. 1B, seyyar dipçik donanımını yerleştirmek için her iki yanında bulunan büyük bir deliğe sahip seyyar dipçik için modifiye edilmiştir.
- Type 2A/B: Dövülmüş çelikten imal edilen model.[8]
- Type 3A/B: CNC tezgâhta kesilmiş gövde ve çelik dipçiğe sahip son modeldir. CNC kesim gövdeli AK-47 modelleri arasındaki en yaygın örnektir.[8]
- Type 4A/B: Sabit AKM tipi dipçikli modeli. Dünya üzerinde en fazla kullanılan modeldir.
- AKS-47: Katlanabilir MP 40 tarzı seyyar dipçikli model.
- AKS (AKSN): Gece görüş dürbünü takılabilen raylı model.[1]
- Geliştirilmiş varyantlar
- AKM: AK-47'nin basitleştirilmiş ve hafifletilmiş modeli. Otomatik atış sırasında aşırı tepmeyi önleyen bir namlu parçasına sahiptir.
- RPK: Uzun namlulu ve kızaklı Makineli tüfek modeli.
- AK-74: 5.45x39mm mühimmat kullanan geliştirilmiş modeli. Modernize edilmiş modeli AK-74M adıyla bilinmektedir.
- AK-100 serisi;
- AK-101: 5.56x45 mm NATO mühimmat kullanan modernize edilmiş model.
- AK-103: 7.62x39 mm mühimmat kullanan modernize edilmiş model.
- AK-107: Dengeli geri tepmeye sahip model.
- AK-9: 9x39 mm mühimmat kullanan kompakt model.
- AK-12: 5.45x39mm mühimmat kullanan yeni model.
İjmaş, tüfeğin popülerliğinden istifade etmek için Saiga adlı av ve atıcılık amaçlı yivli ve yivsiz çeşitli kalibreli versiyonlarını da üretmektedir.
Diğer ülkelerdeki üretimleri
[değiştir | kaynağı değiştir]
| Ülke | Modeller |
|---|---|
| ABD | Kalashnikov USA US132 (7.62×39mm), US132Z (7.62×39mm), US109L (12 Gauge) ve US109T (12 Gauge).[9][10] |
| Arnavutluk | ASH-78 (Type 56) ve ASH-82 (AKMS)[11] |
| Azerbaycan | Hazri (AK-74M)[12] |
| Bangladeş | Type 56 |
| Bulgaristan | AKK/AKKS (Type 3 AK-47), AKKMS (AKMS), AKKN-47 (AKMN), AK-47M1 (Type 3), AK-47MA1/AR-M1 (5.56×45mm NATO); AKS-47M1 (5.56×45mm NATO AKMS); AKS-47S (kısa AK-47M1); AKS-47UF (-M1 kısa versiyonu), AR-SF (−47UF'un 5.56x45mm NATO versiyonu), AKS-93SM6 (−47M1'e benzer), RKKS (RPK) ve AKT-47 (.22 LR eğitim) |
| Çin | Type 56 |
| Doğu Almanya | MPi-K/MPi-KS (AK/AKS), MPi-KM (AKM), MPi-KMS-72 (AKMS), MPi-KMS-K (AKMSU), MPi-AK-74N (AK-74), MPi-AKS-74N (AK-74U); MPi-AKS-74NK (AKS-74U) ve KK-MPi Mod.69 (.22 LR eğitim)[13] |
| Ermenistan | K-3 (5.45×39mm bullpup) |
| Etiyopya | AK ve AK-103[14] |
| Hindistan | AK-7 ve Ghatak (AR-M1)[15] |
| Irak | Tabuk (Zastava M70) |
| İran | KLS/KLF (AK-47/AKS) ve KLT (AKMS) |
| Kamboçya | AK-47, AKM ve Type 56 |
| Kuzey Kore | Type 58A/B (Type 3 AK-47), Type 68A/B (AKM/AKMS) ve Type 88 (AKS-74)[16][17] |
| Küba | AKM[18] |
| Macaristan | AK-55 (Type 2A/B), AKM-63 (modernize edilmiş AK-55), AMD-65M (modernize edilmiş AKM-63), AMP-69 (tübek bombaatar), AK-63F/D, AK-63MF (modernize) ve NGM-81 (5.56×45mm NATO)[19] |
| Mısır | AK-47, Misr (AKM) ve Maadi |
| Nijerya | OBJ-006 (AKM)[20] |
| Pakistan | PK-10 (AKM)[21] Bunun dışında kuzeybatı dağlık bölgelerde ters mühendislikle üretilen modeller. |
| Polonya | pmK (kbk AK) / pmKS (kbk AKS) (AK/AKS, 1960'larda adı değiştirildi), kbkg wz. 1960 (tüfek bombaatar), kbkg wz. 1960/72 (modernize), kbk AKM / kbk AKMS (AKM/AKMS), kbk wz. 1988 Tantal (AK-74), skbk wz. 1989 Onyks (AKS-74U), kbs wz. 1996 Beryl (5.56×45mm NATO) ve kbk wz. 1996 Mini-Beryl (kompakt karabina).[22] |
| Romanya | PM md. 63/65 (AKM/AKMS), PM md. 80 ve 90 (kısa namlulu AKMS) ve PA md. 86 (AK-74) |
| Sudan | MAZ (Type 56)[23] |
| Türkiye | Sar 308 |
| Ukrayna | Vepr (5.45×39mm bullpup) ve Malyuk (bullpup)[24] |
| Venezuela | AK-103[25][26] |
| Vietnam | AKM-1, AKM-VN (AKM), TUL-1 (RPK) ve Galil ACE 31/32 |
| Yugoslavya / Sırbistan | M64, M70, M72, M76, M77, M80, M82, M85, M90, M92 ve M21 |
Bununla birlikte APS-95 (Hırvatistan), IMI Galil (İsrail), INSAS (Hindistan), Rk 62 (Finlandiya), Sa vz. 58 (Çekoslovakya), Type 81 (Çin) ve Vektor R4 (Güney Afrika) gibi tüfekler Kalaşnikof tasarımına benzemekle birlikte farklı bir tasarıma sahiptirler.
Kullanıcılar
[değiştir | kaynağı değiştir]
Afganistan[27]
Angola[28]
Arnavutluk[28]
Azerbaycan[28][29]
Bangladeş[28]
Batı Sahra[30]
Belarus[28]
Benin[28]
Birleşik Arap Emirlikleri[28]
Bolivya
Bosna-Hersek[28]
Botsvana[28]
Bulgaristan[28]
Burkina Faso[31][32][33]
Burundi[34][35]
Cezayir[28]
Cibuti[36][37]
Çad[28]
Çin[38]
Doğu Almanya[39]
Dominik Cumhuriyeti[28]
Eritre[28]
Ermenistan[28]
Ekvator Ginesi[28]
El Salvador[40]
Endonezya[41]
Estonya[28]
Etiyopya[28]
Fas[28]
Fildişi Sahili[42][43][44]
Filipinler[45]
Filistin[46]
Finlandiya
Gabon[28]
Gambiya[47][48][49][50]
Gürcistan[28]
Gana[51][52]
Gine[28]
Gine-Bissau[28]
Guyana[28]
Güney Afrika[53]
Güney Sudan
Hırvatistan
Hindistan[28][54]
Irak[27][28]
İran[28]
Kamboçya[28]
Kamerun[55][56]
Karadağ
Katar[28]
Kazakistan[28]
Kenya[57]
Kıbrıs Cumhuriyeti
Kırgızistan
Komorlar[28]
Kongo Cumhuriyeti[28]
Kongo DC[28]
Kuzey Kore[28]
Kuveyt[58]
Küba[28]
Laos[28]
Lesotho[28]
Letonya[28]
Liberya[28]
Libya[28]
Litvanya[28]
Lübnan[28]
Macaristan[28]
Kuzey Makedonya[28][59]
Madagaskar[28]
Mali[28]
Malta[28]
Mısır[28]
Moldova[28]
Moritanya[60][61][62]
Moğolistan[28]
Mozambik[28]
Myanmar
Namibya[28]
Nijer[63][64][65]
Nijerya[66][67][68]
Nikaragua
Orta Afrika Cumhuriyeti[28]
Özbekistan[28]
Pakistan[69][70]
Panama
Peru[28]
Polonya[71]
Rodezya[72]
Romanya[28]
Ruanda[73]
Rusya[39]
São Tomé ve Príncipe[28]
Senegal[74]
Seyşeller[28]
Sırbistan[28]
Sierra Leone[28]
Slovenya[28]
Somali[28]
Sovyetler Birliği[75]
Sri Lanka[28]
Sudan[28]
Surinam[28]
Suriye[28]
Suudi Arabistan
Şili[76]
Tacikistan[28]
Tanzanya[28]
Togo[28]
Tunus
Türkiye[28]
Türkmenistan[28]
Uganda[28]
Ukrayna[28]
Ürdün
Vietnam[38]
Yemen[28]
Yeşil Burun Adaları[28]
Yugoslavya[39]
Yunanistan[77]
Zambiya[28]
Zimbabve[28]
-
Kalaşnikof kullanan ülkeler haritası. AK-47 kullanıcıları kırmızı, AK türevleri kullanıcıları turuncu ve modernize edilmiş AK kullanıcıları pembe olarak işaretlenmiştir. -
AKS-47 kullanan Afgan askerler -
AK-47 ile nişan alan bir Etiyopyalı asker -
Vietnam savaşında gerillalardan ele geçirilen bir AK-47' li ABD askeri polisi, 1968 -
Afganistan'da göreve hazırlanan Spetsnaz birlikleri
Popüler kültür
[değiştir | kaynağı değiştir]
Soğuk Savaş sırasında, Sovyetler Birliği ve Çin ile ABD ve diğer NATO ülkeleri dünyadaki birçok ülkeye ve isyancı birliklere silah ve teknik bilgi sağlamıştır. Bu süre zarfında Batı ülkeleri FN FAL, HK G3, M14 ve M16 gibi nispeten pahalı otomatik tüfekler kullanırken buna karşılık Sovyetler ve Çin ise AK-47'yi kullandılar. Düşük üretim maliyeti ve üretim kolaylığı, Kalaşnikofların çok sayıda üretilmelerine izin vermektedir. Aynı zamanda sosyalist devletlerde AK-47, Üçüncü Dünya devriminin bir sembolü haline geldi.
Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra AK-47'ler hem açık hem de karaborsada suç örgütleri ve diktatör devletler de dahil olmak üzere birçok gruba satıldı ve daha yakın zamanda başta Afganistan ve Irak'ta Taliban, El-Kaide, IŞİD; Kolombiya'da ise FARC gibi silahlı örgütler tarafından yaygın olarak kullanılmaktadır.[78]
.jpg)
Mozambik bayrağı ve armasında bulunan AK-47, ülkenin büyük ölçüde bu silahın etkin kullanımıyla bağımsızlığını kazandığının bir göstergesi olarak kabul edilir.[79] Ayrıca Doğu Timor arması ve Burkina Faso'nun eski bayrağında, Hizbullah, Suriye Direnişi, FARC, Yeni Halk Ordusu, TKP/TİKKO ve Uluslararası Devrimci Gerilla Kuvvetleri gibi diğer silahlı örgütlerin bayraklarında da bulunmaktadır.
Rusya'da, Kalaşnikof büyük bir ulusal gurur kaynağı olarak kabul edilmektedir.[80] Kalaşnikof Müzesi, 4 Kasım 2004 tarihinde İjevsk'te açıldı. Müzede, Mihail Kalaşnikov'un hayatı anlatılmakta ve AK-47'nin icatını belgelemektedir. Ayrıca AK-47 saldırı tüfeğinin gelişimini gösteren bir dizi salon ve multimedya sergileri yer almakta ve müze ayda 10.000 ziyaretçi çekmektedir.[81] Son yıllarda, Kalaşnikof tüfeği şeklindeki hatıra şişeleri ile pazarlanan Kalaşnikof Vodka piyasaya sürüldü.[82] Ayrıca Kalaşnikof saatleri,[83] şemsiyeleri[84] ve bıçakları da[85] satışa sunuldu.
Bazı Batı ülkeleri AK-47'yi hem Soğuk Savaş döneminde hem de günümüzde düşmanlarıyla ilişkilendirir. Örneğin, Batılı filmlerde genellikle AK-47'leri kullanan suçlular, çete üyeleri ve teröristler canlandırılır. Bu nedenlerden ötürü, ABD ve Batı Avrupa'da AK-47 klişeleştirici olarak isyancıların, gangsterlerin ve teröristlerin tercih ettiği bir silah olarak görülmektedir. Tersine AK-47; düşük üretim maliyeti, bakım kolaylığı gibi sebeplerden dolayı ekonomisi gelişmemiş ülkelerin orduları tarafından piyade tüfeği olarak da kullanılmaktadır.
2006 yılında Kolombiyalı müzisyen ve barış aktivisti César López, bir kalaşnikofu gitara dönüştürerek escopetarrayı icat etti. Biri anti personel mayını kurbanlarına yardım etmek için düzenlenen bağışta 17.000 Amerikan dolarına satılırken bir diğeri Birleşmiş Milletler Silahsızlanma Konferansı'nda sergilendi.[86]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c Monetchikov, Sergei Borisovich (2005). История русского автомата. Entsiklopediya Russkoi Armii (Rusça). Izdatel'stvo "Atlant 44". ISBN 5-98655-006-4. 16 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b c Killicoat, Phillip (Nisan 2007). "Weaponomics: The Global Market for Assault Rifles" (PDF). World Bank Policy Research Working Paper 4202 (Post-Conflict Transitions Working Paper No. 10). Oxford Üniversitesi. s. 3. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ "AK-47 Inventor Doesn't Lose Sleep Over Havoc Wrought With His Invention". Fox News Channel. 6 Temmuz 2007. OCLC 36334372. 4 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ a b Vilchinsky, I. K. (1983). НСД. 7,62-мм автомат АКМ (АКМС) (Rusça) (3 bas.). Moskova: Voenizdat. 5 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ a b c d e f g "AKM (AK-47) Kalashnikov modernized assault rifle, caliber 7.62mm". İjmaş. 6 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ "The World's Most Popular Gun". The New Atlantis (İngilizce). 20 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2022.
- ^ Monetchikov 2005; Bolotin 1995.
- ^ a b "Type 2 & Type 3 AK-47". browningmgs.com. 16 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ "Kalashnikov USA Website". 15 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ Aaron Smith (30 Haziran 2015). "The first American-made Kalashnikovs are now for sale". CNN.com. 31 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ Albanian Small Arms 14 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. by Aftermath Gun Club.
- ^ "Азербайджан приступил к серийному производству автоматов АК-74М по российской лицензии". ЦАМТО (Rusça). Moskova: Centre for Analysis of World Arms Trade. 8 Temmuz 2011. 18 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ "MPi-K / MPi-AK Assault Rifle Series". Энциклопедия оружия и боеприпасов (Rusça). 15 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ "Advertisement flyer for manufacturing capabilities of the GAEC – Gafat Armament Engineering Complex". 10 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ "Ishapore factory develops Indian variant of AK-47 - Times of India". The Times of India. 16 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ US Department of Defense, North Korea Country Handbook 1997, Appendix A: Equipment Recognition, PPSH 1943 SUBMACHINEGUN (TYPE-50 CHINA/MODEL-49 DPRK), p. A-79.
- ^ US Department of Defense, North Korea Country Handbook 1997, Appendix A: Equipment Recognition, TYPE-68 (AKM) ASSAULT RIFLE, p. A-77.
- ^ Dimov, Roman. "Kalashnikov Arms Versions". The AK Site. 29 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ "Hungary. Assault Rifles". Энциклопедия оружия и боеприпасов (Rusça). 15 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ "Nigeria to mass-produce Nigerian version of AK-47 rifles." 19 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 3 Ocak 2019 tarihinde erişilmiştir.
- ^ Russia confronts Pakistan, China over copied weapons. 17 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 3 Ocak 2019 tarihinde erişilmiştir.
- ^ "Poland. Assault Rifles". Энциклопедия оружия и боеприпасов (Rusça). 15 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ "MAZ". Military Industry Corporation. 11 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ Raigorodetsky, Aleksandr (6 Ekim 2011). "Автомат "Малюк" ("Малыш") (Украина)". Оружейная экзотика (Rusça). 3 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ "Primeros 3,000: Cavim inicia entrega de fusiles de asalto Kalashnikov AK-103 a la Fuerza Armada de Venezuela" (İspanyolca). infodefensa.com. 3 Haziran 2013. 15 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ MARTIN SIEFF (15 Ağustos 2007). "Defense Focus: Venezuela's Kalashnikovs". UPI.com. 3 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ a b Kahaner, Larry (26 Kasım 2006). "Weapon Of Mass Destruction". The Washington Post. 9 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj bk bl bm bn bo bp bq br bs bt bu bv bw bx by Jones, Richard D.; Ness, Leland S. (27 Ocak 2009). Jane's Infantry Weapons 2009–2010. 35. Jane's Information Group. ISBN 978-0-7106-2869-5. 17 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ St. John, Marshall. "Mikhail Timofeevich Kalashnikov and the AK-47". Mouseguns.com. 30 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Western Sahara – In the unforgiving deserts of south west Algeria, Nick Ryan meets the nomads fighting a 25 year battle". Geographical. Kraliyet Coğrafya Topluluğu. 1999. ISSN 0016-741X. 3 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi4 Eylül 2014.
- ^ "Burkina Faso Army defence force ranks military pattern camouflage combat field uniforms dress grades - Army Recognition - Army Recognition". Armyrecognition.com. 15 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Burkina : nouveau mouvement de colère des militaires à Ouagadougou | Africa Defense Journal". Africadefensejournal.wordpress.com. 24 Mayıs 2011. 18 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Burkina Faso: Ces Mesures Présidentielles Qui Font Plaisir à l'Armée". 17 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ Franks Photos - Catching Up (21 Temmuz 2012). "Blending [Image 18 of 32]". Flickr. 25 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Latest edition of the SSR Monitor: Burundi focuses on armed forces reform | Security Sector Reform Resource Centre". Ssrresourcecentre.org. 20 Kasım 2013. 18 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ roberthuffstutter (22 Kasım 2011). "Djiboutian Army Quick Reaction Regiment trains at Ali Oune, Djibouti, February 2011 | Flickr - Photo Sharing!". Flickr. 15 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Djibouti Army ranks land ground forces combat field uniforms military grades uniformes de - Army Recognition - Army Recognition". Armyrecognition.com. 15 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ a b Miller, David M. O. (1 Mayıs 2001). The Illustrated Directory of 20th Century Guns. Illustrated Directory Series. Salamander Books. ISBN 978-1-84065-245-1. 17 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ a b c Maksim Popenker. "Kalashnikov AK (AK-47) AKS, AKM and AKMS assault rifles (USSR)". world.guns.ru. 15 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2014.
- ^ "Nota completa" (İspanyolca). elsalvador.com. 21 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Pengetahuan militer "SENAPAN"" (Endonezce). 24 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2014.
- ^ "Reluctant Farewell to Arms in Côte d'Ivoire - Inter Press Service". Ipsnews.net. 22 Eylül 2012. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2013.
- ^ "Gunmen attack army base in Cote d’Ivoire – www.channelstv.com". Channelstv.com. 17 Ağustos 2012. 17 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Faith helps Ivoirian general endure suffering, challenges". UMC.org. 22 Temmuz 2009. 18 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Santiago city forms SWAT team to combat crime". Philippine Information Agency. 2 Eylül 2006. 19 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Israel Aids Palestinians With Arms". The New York Times. 5 Eylül 2008. 30 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ Gambia, The. "Members of the Gambia Armed Forces (GAF)Missing For Months Families in Desperate Situation | Gambia News and Commentary | The Gambia voice". Thegambiavoice.blogspot.ca. 15 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "GAF, GPF Undergo British Army Training - WOW Gambia". Wow.gm. 1 Mart 2008. 29 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Office of The Gambian President: State House Online: Yahya A.J.J. Jammeh". Statehouse.gm. 30 Mart 2007. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Ghana Ghanaian Army ranks military combat field uniforms dress grades uniformes combat armee Ghana - Army Recognition - Army Recognition". Armyrecognition.com. 15 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Ghana Armed Forces Inter-Service Sports Festival opens". Gbcghana.com. 19 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ Harry McCallion (11 Nisan 1996). Killing Zone. 11 Nisan 1996. Bloomsbury Paperbacks. ss. 13-281. ISBN 0-7475-2567-6.
- ^ "Maha's elite counter terror unit Force One becomes operational". Business Standard. New Delhi: Business Standard Ltd. 25 Kasım 2009. OCLC 496280002. 24 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Dozens of Pentecostal Churches being shut down in Cameroon | News that matters". Ivarfjeld.com. 11 Eylül 2013. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ Sunday 29.12.2013. "Nouvelles - CRTV". Crtv.cm. 18 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ Kenya National Assembly Official Record. 25 Eylül 2007. 17 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ United States Marine Corps Reserve Officers' Association, Turner Publishing Company, 2000, ss. 38-, ISBN 978-1-56311-489-2, 17 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi4 Eylül 2014
- ^ Nikolovski, Zoran (12 Ekim 2006). "Macedonian military police, US National Guard conduct joint manoeuvres". Southeast European Times. ABD Avrupa Komutanlığı. OCLC 731936128. 28 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Mauritanian army destroys al Qaeda camp in Mali - France". France 24. 25 Haziran 2011. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Nouakchott displays military might". Magharebia. 23 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ By Taoufik MJAIED, James ANDRE. "International breaking news and headlines". France 24. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Find Imagery". DefenseImagery.mil. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 31 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ Bozonette, Charlotte (5 Mart 2013). "Niger remains wary of Mali crisis on its doorstep". The Guardian. 6 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "People's Daily Online - Nigeria to mass-produce Nigerian version of AK-47 rifles". English.peopledaily.com.cn. 2 Ekim 2006. 19 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Defence Industry Corporation Of Nigeria (Dicon) Official Website". DICON. 17 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "World Exclusive: Nigerian Army Special Forces In Mali(Inspiration..Henry, A Beegeagle'S Blogger) | Beegeagle'S Blog". Beegeagle.wordpress.com. 4 Şubat 2013. 18 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Pakistan Army". Indianapolis, IN: Pakistan Defence. 12 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "Special Forces (Maritime) (Pakistan), Amphibious and special forces". Jane's Amphibious and Special Forces. Jane's Information Group. 28 Haziran 2012. 11 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ Popenker, Maksim (5 Şubat 2009). "Kalashnikov AK (AK-47) AKS, AKM and AKMS assault rifles (USSR)". World Guns. Modern Firearms & Ammunition. 15 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2011.
- ^ Rod Wells. Part-Time War. 2011. Fern House. s. 155. ISBN 978-1-902702-25-4.
- ^ "Rwanda Rwandan Army ranks land ground forces combat uniforms military equipment rwandais grades unif - Army Recognition - Army Recognition". Armyrecognition.com. 19 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ "AFRICOM: 106th SOAR (A) Trains with Senegalese: | Flickr - Photo Sharing!". Flickr. 3 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ D. M. O. Miller (31 Ağustos 2001). Illustrated directory of twentieth century guns. ISBN 978-1-84065-245-1.
- ^ Gander, Terry J.; Hogg, Ian V. (1 Mayıs 1995). Jane's Infantry Weapons 1995–96. 21. Jane's Information Group. ISBN 978-0-7106-1241-0. 17 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ Milosevic, Milan (2005). "Trojanski Konj za Teroriste". Kalibar (Sırpça). Novosti AD. 2 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014.
- ^ Seabrook, Andrea (26 November 2006) "AK-47: The Weapon Changed the Face of War". NPR Weekend Edition Sunday.
- ^ Gordon, Michael R. (13 March 1997) "Burst of Pride for a Staccato Executioner: AK-47" 23 Haziran 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. The New York Times.
- ^ "AK-47 rifle inventor Mikhail Kalashnikov dies at 94". Reuters UK. 24 Aralık 2013. 26 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ Chivers, C.J. (February 18, 2007) "AK-47 Museum: Homage to the Gun That Won the East" 22 Haziran 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. The New York Times
- ^ The AK 47 Kalashnikov Vodka Souvenir Bottle 27 Şubat 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Russianvodka.com.au. 3 Ocak 2019 tarihinde erişilmiştir.
- ^ "Kalashnikov watchesswiss made – Kalashnikov uhren". Kalashnikov watches- swiss made – Kalashnikov uhren. 22 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ "Europe – Coming soon – the Kalashnikov brolly?". BBC. 14 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ "EDC for CCW: Boker Kalashnikov Anniversary Knife". The Truth About Knives. Haziran 2013. 4 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
- ^ Héctor Latorre (24 Ocak 2006). "Escopetarras: disparando música". BBC World. 22 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2019.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]
- İngilizce resmi sayfası 4 Kasım 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- AK-47 Museum7 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. virtual tour (İngilizce)
- Automat Kalaschnikow adlı belgesel 31 Ağustos 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- AK-47 sayfası 6 Kasım 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Modern Firearms 19 Kasım 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
AK-47 türevleri | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Başlıca AK türevleri |
|  | |||||||
| Piyade tüfekleri |
| ||||||||
| Karabinalar |
| ||||||||
| Makineli tüfekler | |||||||||
| Keskin nişancı tüfekleri | |||||||||
| Hafif makineli silahlar | |||||||||
| Yivsiz tüfekler |
| ||||||||
| Özel amaçlı | |||||||||
| Markalar |
| ||||||||
| Benzer silahlar | |||||||||
