Atlı piyade

Atlı piyadeler, yürümek yerine ata binen piyadelerdi. Orijinal dragonlar, esasen atlı piyadeler idi. 1911 Encyclopædia Britannica'ya göre, "Atlı tüfekler yarı süvari, atlı piyadeler yalnızca özel olarak hareketli piyadelerdir."^[1] Günümüzde, askeri ulaşım için atların yerini motorlu taşıtların almasıyla, motorize piyade bazı açılardan atlı piyadelerin halefidir.

Tarihçe

Barut öncesi

Atlı piyadelerin kökenleri, organize savaşların başlangıcına kadar gider. Antik bronz zırhın ağırlığı nedeniyle rakip şampiyonlar, savaşmak için atlarından inmeden önce savaş arabalarına binerlerdi. Hoplit savaşının evrimiyle birlikte, bazı hoplitler falankstaki yerlerini almak için atlarından inmeden önce savaşa at sırtında giderdi. Erken Marius öncesi Roma ordusu, süvarileri savaşa götürmek için eyerlerine yapışan ve sonra savaşmak için inen piyadelerden oluşan birimlere sahipti. Galyalı ve Cermen savaş gruplarının at üstünde ikişer kişiyle gittikleri, ikinci bir savaşçının yaya olarak savaşmak için attan inmeden önce kısa bir mesafe için bir süvariye katıldığı bildirildi. Han Hanedanı da Hiung-nu konfederasyonuna karşı seferlerinde yaygın olarak atlı piyade kullandı.^[2] Han seferlerinin çoğu sırasında, ordunun büyük çoğunluğu ya süvari olarak ya da atlı üstünde savaşan atlı piyade olarak at sırtındaydı. Araplar, Mezopotamya ve Suriye çöllerinde Bizanslılar ve Sasanilere karşı yürüttükleri seferler sırasında, hareket kabiliyetlerini artırmak için develeri kullandılar ve özellikle çöl ortamında düşmanlarıyla tam bir zıtlık oluşturdular. Şarlman komutasındaki Karolenj İmparatorluğu da ordularının büyük bir kısmı için ulaşım aracı olarak atları kullandı ve sefer sırasında atların sağlığı, yem ve mevcudiyetini sağlamak için fazladan özen gösterildi. Hareket kabiliyetlerini artırmak için atları kullanan diğer önemli piyadeler arasında Cenevizli arbaletçiler ve çıkarma yaptıkları yerlerin yakınında bulabildikleri tüm atları toplayan Viking akıncıları yer alır.

Dragonlar

Dragonlar başlangıçta, binicilik ve piyade dövüş becerileri konusunda eğitilmiş piyadelerdi. Bununla birlikte, kullanımları zamanla değişti ve 18. yüzyılda dragonlar, geleneksel hafif süvari birimlerine dönüştü. Avrupa ordularının çoğunda 17. yüzyılın sonlarında ve 18. yüzyılın başlarında dragon alayları kuruldu.

Dragonların ismi, muhtemelen Fransız Ordusunun dragonları tarafından taşınan bir tür ateşli silahtan (dragon) türetilmiştir. Fransızcada ejderha ve dragon kelimeleri arasında bir ayrım yoktur.

Dragon ismi, modern zamanlarda bir dizi zırhlı veya törensel atlı alay tarafından korunmuştur.

19. yüzyıl

19. yüzyılın ortalarında isabetli ve hızlı ateş eden tabanca ve tüfeklerin icadıyla süvariler, giderek daha savunmasız hale geldi. Birçok ordu, koşulların gerektirdiği şekilde ya at sırtında ya da yaya olarak savaşabilen birlikler kullanmaya başladı. Kılıçlar ve mızraklarla at sırtında savaşmak, düşman ateşine karşı herhangi bir koruma olmaksızın hızlı hareket etmeyi sağlarken tabanca ve tüfeklerle yaya olarak savaşmak, askerlerin siperden yararlanmalarına ve savunma hatları oluşturmalarına izin verdi.

İlk atlı piyade birimleri, Meksika-Amerika Savaşı sırasında Birleşik Devletler tarafından oluşturuldu (Atlı Tüfekçiler Alayı, 1861'de 3. Süvari Alayı olarak yeniden adlandırıldı) ve 1880'de Avustralya gibi diğer ülkeler de bir süre sonra kendi atlı piyadelerini oluşturdular. "Atlı tüfekler" veya "hafif atlılar" gibi terimler, atlı piyade birimleri için sıklıkla kullanıldı.

Fransız Yabancı Lejyonu, 1880'lerden itibaren katıra binen bölükleri kullandı. Her katır, sırayla ona binen iki lejyoner tarafından paylaşılıyordu. Bu sistem, bir günde 100 kilometreye kadar mesafeye ulaşan hızlı ve daha uzun yürüyüşlere olanak verdi.

Amerikan İç Savaşı'nın batı cephesinde, birkaç piyade alayı atlı piyadelere dönüştürüldü ve tekrarlayan tüfeklerle silahlandırıldı. Chickamauga Muharebesi'ndeki Yıldırım Tugayı, Birlik tarafından kullanılan atlı piyade birimlerine örnek olarak verilebilir.

Britanya Ordusunda, İmparatorluk'un bazı bölgelerindeki piyade birlikleri, keşif ve çatışma için atlı bir müfrezeye sahipti. Buna ek olarak, Seylan Atlı Tüfekleri, Cape Atlı Tüfekleri, Natal Karabinalıları ve Marshall'ın Süvarileri gibi yerel olarak oluşturulan birçok birim, atlı piyade olarak savaştı.

II. Boer Savaşı'nda İngilizler, Boerleri kopyaladılar ve büyük atlı piyade birlikleri oluşturdular. Çeşitli geçici oluşumlar arasında bulunan İmparatorluk Gönüllü Süvarileri, 1900 ve 1901'de Britanya'daki gönüllülerden oluşturuldu. Avustralya, Kanada ve Yeni Zelanda'dan gelen birliklerin çoğu (örneğin, Avustralya Hafif Süvarileri ve Kanada Atlı Tüfekleri) atlı piyade ve ayrıca İmparatorluk Hafif Süvarileri ve Güney Afrika Hafif Süvarileri gibi yerel olarak oluşturulmuş düzensizlerdi. Toplar, savaşın ilerleyen dönemlerinde dağınık Boer gerilla gruplarına karşı sınırlı kullanımda olduğundan, Kraliyet Topçuları birimlerinin atlı personeli, Kraliyet Topçu Atlı Tüfekleri olarak yeniden düzenlendi.

Savaştan alınan derslerin bir parçası olarak, İngiliz düzenli süvari alayları piyadelerle aynı tüfekle silahlandırıldı ve atsız taktikler konusunda iyi eğitimli hale geldi. Standart piyade tüfeğinin bir versiyonu olan daha kısa namlulu LEC veya "Lee-Enfield Cavalry Carbine Mark I (Lee-Enfield Süvari Karabinası Model I)", 1896'da üretilmeye başlandı.

20. yüzyıl

Birçok Avrupa ordusu, atlı piyadelerin atları kullanmasına benzer şekilde bisikletli piyadeleri de kullandı. Ancak, uygun yollara ihtiyaç duymaları nedeniyle kullanımları sınırlı kaldı.^[3]

I. Dünya Savaşı sırasında Birüssebi Muharebesi'ndeki süvari hücumunda yer alan Avustralya 4. Hafif Süvari Tugayı, popüler medyada atlı piyade tugayı olarak tasvir edilir, ancak bunlar aslında muharebeye dahil olan Yeni Zelanda Atlı Tüfekler Tugayı gibi atlı tüfeklerdi. Atlı tüfek alayları, atlı piyade taburlarının kitlesinden yoksundur, çünkü bir hafif süvari tugayı sadece tek bir tabur kadar çok sayıda tüfek toplayabilir. Sonuç olarak, kademeli toplu saldırılar yerine düşmanın üstesinden gelmek için daha fazla hareketlilik ve ateş kullanmaya çalışan taktiklerle, kullanımları bu kitle eksikliğini yansıtıyordu.

1920'ler ve 1930'larda atlardan motorlu taşıtlara geçişle birlikte atlı piyadeler ortadan kalkmaya başladı. Almanya, II. Dünya Savaşı sırasında Doğu Cephesi'nde birkaç atlı piyade birliği konuşlandırdı^{[kaynak belirtilmeli]} ve her iki cephede de bisikletçi birimleri kullandı. Hem Almanya, hem de İngiltere (I. Dünya Savaşı'nda bisikletçi taburları kullanmıştı) motosiklet taburlarıyla deneyler yaptı. Almanya ayrıca II. Dünya Savaşı boyunca piyade oluşumlarında organik atlı ve bisikletli birlikler kullandı, ancak Almanya kendi topraklarına çekildikçe bisikletlerin kullanımı arttı. Japonya, 1941-1942 arası Malaya'daki seferde büyük etki yaratan ve Singapur'a doğru ilerleyen bisikletçileri görevlendirdi. Filipin İzcilerinden oluşan bir süvari alayı, II. Dünya Savaşı'nın başlangıcında Filipinler savunmasına yardım etti. ABD Ordusunun 10. Dağ Tümeni, II. Dünya Savaşı boyunca, savaşın daha sonraki evrelerinde İtalya ve Avusturya'da hizmet gören bir atlı keşif birliğine sahipti.

İsviçre gibi yerleşik askeri geleneklere sahip ülkeler Soğuk Savaş'a kadar atlı birliklerini elinde tutarken İsveç, kar yağmayan aylarda piyadelerinin çoğunu bisikletlere bindirdi.

Ayrıca bakınız

Kaynakça ve notlar

^ Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Mounted Infantry". Encyclopædia Britannica. 18 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 940.
^ Nathan (2010). "War, state formation, and the evolution of military institutions in ancient China and Rome" [Antik Çin ve Roma'da savaş, devlet oluşumu ve askeri kurumların evrimi]. Rome and China: Comparative perspectives on ancient world empires [Roma ve Çin: Antik dünya imparatorluklarına karşılaştırmalı bakış açıları]. New York: Oxford University Press. s. 54. ISBN 978-0-19-975835-7. Bunun yerine, Han zamanındaki askeri odak [...] ve seferleri sırasındaki profesyonel askerler.
^ Jim (1998). The Bicycle In Wartime: An Illustrated History [Savaş Sırasında Bisikler: Resimli Bir Tarih]. Washington, DC: Brassey's Inc. ISBN 1-57488-157-4.

Dış bağlantılar

Askeri At Derneği (İngilizce)

[1] Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Mounted Infantry". Encyclopædia Britannica. 18 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 940.

[2] Nathan (2010). "War, state formation, and the evolution of military institutions in ancient China and Rome" [Antik Çin ve Roma'da savaş, devlet oluşumu ve askeri kurumların evrimi]. Rome and China: Comparative perspectives on ancient world empires [Roma ve Çin: Antik dünya imparatorluklarına karşılaştırmalı bakış açıları]. New York: Oxford University Press. s. 54. ISBN 978-0-19-975835-7. Bunun yerine, Han zamanındaki askeri odak [...] ve seferleri sırasındaki profesyonel askerler.

[3] Jim (1998). The Bicycle In Wartime: An Illustrated History [Savaş Sırasında Bisikler: Resimli Bir Tarih]. Washington, DC: Brassey's Inc. ISBN 1-57488-157-4.

[1]

[2]

[3]