Deli Fuad Paşa
| Fuad Paşa | |
|---|---|
| Doğum | 1835 İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu |
| Ölüm | 1931 (95-96 yaşlarında) Eyüpsultan, İstanbul, Türkiye |
| Bağlılığı | |
| Branşı | |
| Hizmet yılları | 1855-1913 |
| Rütbesi | |
| Çatışma/savaşları | |
Fuad Paşa (1835, İstanbul - 17 Nisan 1931, Eyüpsultan), Çerkes asıllı Osmanlı askeri. Ataklığı ve düşündüklerini çekinmeden söylemesi nedeniyle Müşîr Deli Fuad Paşa olarak da bilinir. Beşiktaş Jimnastik Kulübü kurucuları arasındadır.
1835'te İstanbul'da doğdu. Babası İncirköylü Hasan Refet Paşa'dır. Gençliğini Mısır Eyaleti'nde geçirdi. Kahire Harp Okulu'nu bitirdi. Mısır Ordusu'nda Miralay rütbesine terfi etti. 1869 yılında babasıyla beraber İstanbul'a döndü.[1] 1872 yılında Aşiret ayaklanmalarını bastırmak için Kerkük'e gönderildi ve başarılarından ötürü aynı yıl Mirliva rütbesine terfi etti. Karadağ Savaşı'na katıldı. 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı'nda Tuna cephesinde görev aldı. 26 Temmuz 1877 tarihinde yapılan Elena Muharebesi'nde Osmanlı birliklerinin kumandanıydı. Bu muharebedeki başarısından dolayı "Elena Kahramanı" olarak anıldı. II. Abdülhamid tarafından Müşîr rütbesine terfi ettirildi ve Padişah Yaverliği'ne atandı; Kara Lom Operasyonuna da katılmıştır ve Karahasanköy Muharebesi'nin galibidir. Ancak yönetime olan muhalefetinden dolayı 1902 yılında II. Abdülhamid tarafından Şam'a sürgüne gönderildi. 1908 yılında II. Meşrutiyetin ilanıyla İstanbul'a geri döndü. 1909 yılında Meclis-i Ayan üyeliğine atandı. Balkan Savaşları sırasında İstanbul'un savunmasında görev aldı. 1913 yılında askerlikten emekli oldu.[2]
Türk Kurtuluş Savaşı sırasında Sivas Kongresi kararlarını Osmanlı Sarayı'na kabul ettirip Damat Ferit Paşa Hükûmeti'nin düşmesinde önemli rol oynadı. Savaş boyunca Kuvâ-yi Milliye'yi destekledi.
Kızı Celile, Fikret Onuralp ile evliydi. 17 Nisan 1931 tarihinde İstanbul'da öldü. Mezarı Eyüp Sultan'dadır.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Yadi, Ahmet (2024). "Müşir Deli Fuad Paşa'nın Petersburg Fevkalâde Elçiliği (1894)". Karadeniz Araştırmaları. 21 (82): 474. doi:10.56694/karadearas.1482502. ISSN 2536-5126.
- ^ Sinan Kuneralp, Son Dönem Osmanlı Erkân ve Ricali (1839-1922), Prosopoprafik Rehber, İstanbul 1999, s. 73.