Enyo
| Enyo | |||
|---|---|---|---|
Savaş Tanrıçası
| |||
 Jean-Léon Gérôme (1824-1904), 'Bellona', “Figaro Salonu”, 1892
| |||
| Mesken | Olimpos Dağı | ||
| Sembol | Miğfer ve meşale | Kişisel bilgi | |
| Eş
Çocukları |
AresEnyalius | ||
| Eşdeğerler | |||
| Roma eşdeğeri | Bellona | ||
Enyo Eski Yunanca: Ἐνυώ
Yunan mitolojisinde bir savaş tanrıçasıdır . Sık sık savaş tanrısı Ares ile ilişkilendirilir. Romalılar onu Bellona ile özdeşleştirdi. Anadolu tanrıçası Ma ile de benzerlikleri vardır.
İsim
[değiştir | kaynağı değiştir]Adı, Bergama Zeus Sunağının frizlerinden birinin kornişinde ve diğer on dört frizde geçmektedir.[1]
Kült
[değiştir | kaynağı değiştir]İstefe ve Orchomenos'ta, Zeus, Demeter, Athena ve Enyo onuruna kutlanan Homolôïa adlı bir festivalin Homoloïus ismini Enyo'nun rahibesi Homoloïs'ten aldığı söylenir.[2] Prksiteles'in oğulları tarafından yapılmış bir Enyo heykeli, Atina'daki Ares tapınağında duruyordu.[3]
Tanım
[değiştir | kaynağı değiştir]Enyo, Quintus Smyrnaeus tarafından [1] "Savaşın kız kardeşi" olarak adlandırılır,[4] çekişme ve anlaşmazlığın vücut bulmuş hali olan Eris'inkine çok benzeyen bir roldedir, özellikle Homeros, ikisini aynı şekilde tarif eder. Bazı mitlerde savaş tanrısı Enyalius'un annesi olarak da anlatılır[5] ve bu mitlerde Ares baba olarak belirtilir ancak bir erkek ismi olan Enyalius veya Enyalios Ares için kullanılan bir unvan da olabillir.[6]
Hesiodos'un Theogonia'sında (270 – 273), Enyo, aralarında bir gözü ve bir dişi paylaşan üç kız kardeş olan Graeae'den birinin adıydı; diğer kız kardeşleri Deino ("Korku") ve Pemphredo ("Dehşet") idi.[7]
Savaş tanrıçası olarak Enyo, genellikle Ares'e savaşa eşlik ederek şehirlerin yıkımını düzenlemekten sorumludur.[8] O, "savaşta üstün" olarak tasvir edilmiştir.[9] Savaştan o kadar zevk alır ki, savaş bitmesin diye Zeus ile canavar Tifon arasındaki savaşta taraf olmayı bile reddetmiştir:
Eris ("Çekişme"), dövüşte Tifon'un eskortuydu, Nike (Zafer) Zeus'u savaşa götürdü... Tarafsız Enyo, iki taraf arasında, Zeus ve Tifon arasında eşit dengeyi korurken, yıldırımlar gökteki dansçılar gibi gümbürdüyordu.[10]
Enyo, Yediler'in Teb'e karşı savaşına ve Dionysos'un Kızılderililerle savaşına da katıldı.[11] Truva'nın düşüşü sırasında Enyo, Eris ("Çekişme") ve ikisi de Ares'in oğulları olan, Phobos ("Korku") ve Deimos ("Dehşet") ile birlikte savaşta dehşet oluşturdu ve pek çok katliamlara neden oldu.[12] O, Eris ve Ares'in iki oğlu Aşil'in kalkanında tasvir edilmiştir.[12]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Özel
- ^ Mitchell, p. 92
- ^ Suidas s. v.; compare Müller, Orchomen, p.229, 2nd edit. (cited by Schmitz)
- ^ Pausanias, Hellados Periegesis, I. 8. § 5. (cited by Schmitz)
- ^ Quintus Smyrnaeus, Fall of Troy, 8.424.
- ^ Eustathius on Homer 944
- ^ Malcolm M. (1976). A companion to the Iliad : based on the translation by Richard Lattimore. [9th print.] Chicago: University of Chicago Press. s. 58. ISBN 0-226-89855-5.
- ^ Harris, Stephen L., and Gloria Platzner. Classical Mythology: Images and Insights (3rd edition). California State University, Sacramento. Mayfield Publishing Company. 2000, 1998, 1995, pp. 273–274, 1039.
- ^ Homer, Iliad 5. 333, 592
- ^ Pausanias, Hellados Periegesis, 4.30.5.
- ^ Nonnus, Dionysiaca 2. 358 and 2. 475 ff
- ^ Statius, Thebaid, Nonnus, Dionysiaca
- ^ a b Quintus Smyrnaeus, Fall of Troy
- Genel
- Smith, William; Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London (1873). "Enyo" 7 Temmuz 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Mitchell, Lucy M., "Sculptures of the Great Pergamon Altar" in The Century Magazine, 1883.
